Mika's POV
Papasok na ako sa school ngayon. Whoa! Kinakabahan ako. Dahil magkikita na kami ni Paul.
Papansinin niya ba ako? Malamang hindi?!! Tanga ka ba?! Sinaktan mo yung tao e.
May isa pa pala, si Mich. Paniguradong galit pa din yun sakin. Hay. ;(
@Room.
Kumpleto ang barkada. Pero hindi ako pinapansin ni Paul. </3
Mas lalo naman si Mich. Kanina niya pa ako iniirapan.
Ayoko ng ganito. :(
Dumating na yung prof namin pero hindi naman naglecture.
Mga kaklase ko kasi e, binobola ng binobola. Ayan tuloy, nauwi sa love ang topic!! Ba yan! </3
"Okay, class. Para mas exciting lahat kayo magsasalita. Bawal ang kj ha. Eto ang dapat sagutin..
Define LOVE."
O_________O
Srsly?! -_______-
Sa likod nag-umpisa ang pagsagot. Buti nalang at nasa unahan kami. Binilang ko, ako ang huling sasagot! Yes!!
Hanggang sa nakarating na kay Gen.
"For me, love is when you're feeling complete when you are with your special someone."
Tapos nag wink siya kay Marlon.
"Love is Gen. I love you!!"
Yuck, ang korni ni Marlon! HAHAHA.
"Love is blind." Ynna.
Very well said Ynna! Bravo! Hahaha.
"Love is everything." MM. Ge. Hahaha.
"There's no such thing as love."
</3
Sabi ni Michelle.
"Why did you say so?"
"Because if there is such thing as love, bakit may mga nasasaktan ngayon? Bakit may naloloko? Bakit may nagagamit? Pero yung iba masaya, nagmamahal at minamahal. Nasaan ang hustisya doon? Kung totoong merong love, sana pantay lahat ng tao. Thank you Sir."
"Well, if that's your opinion, we'll respect that. You may now take your seat. Next!"
Si Paul na.
"Love is when you know how to sacrifice. It's when you can give up your own happiness just to give the happiness of the others. Happiness of the one you love the most. Even if it will cause you pain. You'll try harder to endure it."
ANG SAKIT PO, ANO PO?! TAGOS E. :'( </3 Sampal sa akin yan e.
Sana sinampal niya na lang ako e. Pero siyempre hindi niya magagawa yun. O sige, sana sinampal nalang ako ni Mich e, mas masakit pa kasi ang mga sinabi ni Paul kesa sa sampal ni Mich! Langyang buhay 'to! -______-
Hala, ako na pala yung huling sasagot.
"Yes, Ms. Ramos? We are waiting. What's your own definition of love?"
"I don't believe in love for now Sir."
"For now? Can you explain further?"
Nag-sigh muna ako tsaka sinabing..
"I won't believe in love again until the person behind why I once believed, comes back to me."
Right after I said that. I gave Paul my most sincere look. He looked back pero saglit lang at yumuko ulit.
I can really feel his pain right now. But, hindi niya ba nakikita na nasasaktan din ako ngayon? ;(
"Ohh, I see.. Well anyway, thank you for sharing your own understanding of love. I had a great time listening to some you. Bye."
Lumabas na si Sir. Lumabas na din lahat ng kaklase namin. Kaming barkada nalang ang natira sa room.
Walang nagsasalita. Nag-aayos sila ng gamit.
"Mich can we talk?" Sabi ko.
"I have no time talking to you. You're such a waste of time."
Sabi sa akin ni Mich. At umalis. Pero pinigilan ko siya't hinawakan sa braso.
"Wait Mi--"
O___________O
She slapped me hard. Again.
"I already told you that I don't have time para sa mga traydor na kagaya mo!"
Sigaw niya sa akin na ikinagulat naman ng lahat. Nakita din ni Paul ang ginawa ni Mich pero parang wala lang sakanya.
Sh*t. Ang sakit ng sampal niya. Pero wala pa ring tatalo sa sakit na nararamdaman ko ngayon.
"What do you think you are doing, Mich?!" Sigaw ni Marlon.
"Why?" Patay malisya pa si Mich.
"Why did you slapped her?!" MM.
"I just want to. Serves her right."
"You just can't slapped her that hard just because you wanted to! That is so immature, Mich!" Gen.
Umiiyak na ako. Y_Y
"Teka, bakit ba parang ako pa ang mali dito? Ha?! Sino bang naloko? Sino bang ginamit? Ako yun guys, ako?!! At dahil yun jan sa kaibigan niyo na akala ko e kaibigan ko!"
It really hit me. Ang sakit marinig. ;( Hindi ko na nakayanan, tumakbo ako palabas ng room ng umiiyak.
Wala akong pakialam kung may makakita man sa akin.
Pumunta ako sa vacant na room. Sinarado ko ang pinto, pero hindi ko ni-lock. At tsaka ako nag-iiyak doon.
Hindi ko na kaya, araw-araw nalang akong umiiyak. Araw-araw palala ng palala yung sakit na nararamdaman ko.
Maya-maya.. May nagbukas ng pinto. Uh-oh! May magkaklase na ata dito, nakakahiya naman kung makikita nila akong umiiyak.
Kaya lang bakit ganun? Walang ingay ng tao?!!
Gaaaahhhhhdddd!!!! May multo?! Huhu, oo nga pala, maraming multo sa building na 'to, specifically sa floor na ito. Huhuhu.
Lord, help!!! Ayoko tumingin sa likod ko kasi baka kung ano lang ang makita ko..
Then someone patted my back.
Oh My God!!! O______O
Huhuhuh.
"Mika?"
--
BINABASA MO ANG
ONE STEP CLOSER [COMPLETED]
Teen Fiction"An ideal love story turned into reality." Some parts of this story are based on true events, meaning nangyari talaga sa totoong buhay. I changed the names of the persons involved to protect their individual lives. So read. And be inspired. :) And p...