-KESİT-

10.3K 340 41
                                    

YB İSTEĞİ ÜZERİNE YAZDIĞIM KESİTİ OKUYUCULARIMLA BAŞBAŞA BIRAKIYOR VE ÖDEVLERİMİN BAŞINA GİDİYORUM HOŞÇAKALIN CANLARIM.☺️💜

Kalbim küt küt çarpıyordu göğüsüme. Kapı yumruklanmaya başladığında arkasından çekildim ve iri gözlerle olacak olanları bekledim.

"Elis! Aç kapıyı!" Sessizce verdiği emiri duymadan geldim.

"Elis hemen şu siktiğimin kapısını aç yoksa kırar seni alırım!" Söyledikleri beynimde yankılanırken hızlı hareket edip kapıyı açtım. Kapıyı sertçe ittiğinde dengemi sağlayamadım ama onun güçlü parmakları kolumu kavrayıp düşmemi engelledi.

Dışarıya sürüklemeye başladığında kolumu çektim.

"Savaş! Ne yapıyorsun? Burada kalacaktım unuttun mu?" Durdu, sertçe nefesini verdi.

"Çok kısa bir süre Elis, çok kısa.. Sende bunu unutma." Şuan nefes alsam kolumdan tutup sürükleyerek götürecekmiş gibi görünüyordu. Hiç sesimi çıkartmadan gözlerine bakmaya devam ettim.

Tam dudağımın kenarına küçük bir öpücük bıraktı ve evden çıkıp kapıyı ardından kapattı.

"Senden nefret ediyorum!" Dedim ardından.

"Bende seni küçük vanilyam." Duymuş muydu? O nasıl bi kulaktır?

"Kalp atışlarını bile duyabiliyorum küçüğüm." Bir de düşüncelerimi okuyordu..

"Evet zihnindekileride görüyorum."

"Savaş!"

"Tamam tamam, gidiyorum." Gülerek kurduğu cümlenin ardından adım sesleri gittiğinin kanıtıydı. Savaş'ın verdiği telefonun ışığını açarak üst kata çıktım ve odama gittim.

Çarşafları değiştirip kirlileri kenara fırlattım ardından pembe şortlu pijamalarımı giydim ve odanın havalanması için pencereyi açıp kendimi yatağa attım.

(...)

Aşağıdan gelen gümbürtüyle gözlerimi araladım. Bir ses duyduğuma emin olmak istercesine dinlemeye başladım. Gecenin dördünde evimde birileri olamazdı değil mi? Tekrar bir ses duyduğumda hızla yatakta doğruldum ve ne yapacağımı düşünmeye başladım.

Elime telefonumu aldım ve sessiz adımlarla odanın aralık kapısına yaklaştım. Baktığımda kimseyi görememiştim. Kapıyı biraz daha araladım ve odadan çıktım, sessiz ve küçük adımlarla merdivenin başına geldim. Derin bir nefes çektim içime bir süre bekledim ve yavaşça inmeye başladım. Son basamakta duvara sinip etrafı inceledim. Lanet olsun ki hiç bir şey göremiyordum. Son basamağı da inip ışığı yakacağım sırada boynuma dolanan kolla olduğum yerde kaldım.

"Ben sana ne demiştim?"

KOVALAMACAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin