If They Ruled the World [BTS & Lovelyz FF]

Chapter 16 (Gwen and Deo's Project)

Gwen POV

Kahapon nung nag announce si Ma'am principal at tinawag yung teachers, pagtapos nun wala nanamang klase. Tsk, ano kayang meron? Tengga lang tuloy kami. Puro ako lamon. Tataba na ako nito eh. Kabanas namern.

Kahapon din pagkatapos gumawa ng project nina Christalie parang mas naging close sila ni Lance, may nangyare kayang kakaiba?

Oy! Malay mo, friends na sila. Pero di ba hindi pwede? Bawal mag tiwala especially sa mga lalaking to. They don't deserve our trust kung sasayangin lang.

"Hurry up guys! Breakfast is ready." - tawag sa'min ni Christalie.

Nu ba yan, ansarap sarap ng higa namin dito eh, hayahay.

And today is, Wednesday. And we decided not to go to school cause for sure, lots of vacants are waiting for us. Instead of wasting our time there, we just decided to stay at home.

Tumayo na kami para kumain.

While eating, tumunog yung phone ko.

From an unregistered number.

Hey, it's me Deo. Goodmorning. I'll go at your house because we'll do the project, right?

Wtf? Where did he get my number?

What's good in the morning? My morning isn't good, cause I just received a text from an annoying person. Where in the hell did you get my number? I'm not going to school.

I responsed.

Wala pang ilang minuto nakapag reply na siya. Bilis ha.

I got your number from... secret. I know, we're not going to school, too. I'm on my way.

Except from my parents, itong mga babaeng to lang ang may alam ng number ko. So maybe one of them, gave it to Deo.

"Hey, who gave my number to Deo?" - I asked.

Wala akong narinig na sagot. Tanging mga nakaka lokong ngiti lang. Great, just great.

They just shrugged.

"Ang ganda ng sagot niyo." - I sarcastically said.

*ding dong*

"Uy may tao Gwen, paki bukas." - utos ni Rustlene.

I just glared at them.

Pagkabukas ko nang pinto agad akong napakunot ng noo. Tss, here they are.

"Hi!" - ani nilang pito.

"Bat kayo nandito?" - tanong ko.

"Kasi gagawa kayo ng project ni Deo dito dba?" - sambit ni Jeric.

"Right, ni Deo. Eh bat nandito kayong lahat?" - ani ko.

"Ayaw mo bang nandito kami? Okay, aalis na kami." - paawa ni Roby.

Tumalikod na sila para umalis at hindi ko naman sila pinigilan. Babalik yan in 3.. 2.. 1..

"Hindi mo ba kami pipigilan?" - sambit ni Lance. Sabi na eh.

"Hindi."

At aba, sabi ko na ngang hindi tapos dire diretso pa silang pumasok. At aba tong Deo na to. Kumindat pa.

Sumunod na lang ako at nandun na pala sila nakikikain na.

Galing, clap clap. Nagugutom na ako pero pagtingin ko sa plato ko wala nang laman inubos na ni Lance. Tanginang to.

"Paano kami gagawa ng report kung nandito kayo?" - tanong ko.

"Edi aalis kami, girls sama kayo? Gala tayo." - ani at aya ni Marky sa girls.

"Osige, sure. Maliligo lang kami." - ani ni Michaella.

Iwan ba naman daw ako kasama yung bwisit.

Agad naman silang nagbihis at nag ayos. Mas mabilis pa sa kabayo kung magbihis, aba.

"Bye!" - paalam nilang lahat samin ni Deo.

Umakyat naman ako sa taas para kunin yung mga gagamitin namin.

Pagbaba ko, inaya ko na siya at sinabing sa sala nalang kami gumawa.

Syempre habang gumagawa dapat may pagkain ako. Di ako makaka concentrate kapag walang food. You know me.

"What'sh frienship for you?" - tanong ko habang ngumunguya.

"Kain pa, kain ka nang marami ha. Eat well." - sarkastiko niyang sabi at tyaka sumagot, "Friendship, friendship is having this person or people in your life that surely you can lean on in good and in bad times. Yun ang friendship para sakin."

"Wow ha, ikaw ba yan Deo?" - ani ko.

"Oo, bilib ka na niyan?" - he smirked.

"Anong dapat ka biliban dun? Ulol ka ba?"

"Sus, deny pa. Oh eh ikaw? Ano ang friendship para sayo?" - tanong niya.
--

Deo POV

"Sus, deny pa. Oh eh ikaw? Ano ang friendship para sayo?" - tanong ko na sakanya. Bilib lang sakin to eh.

"Friendship para shakin, ano kashe yan-"

"Lunukin mo muna yan uy! Hindi ko maintindihan. Gawin mo pa akong manghuhula sa kung ano ang sinasabi mo, katakawan neto. Taba." - pang aasar ko.

Lumunok muna siya, "Leche ka! Tangna mo. Bwisit!"

Natawa naman ako at binelatan nalang siya.

"Sagot na, dali. Bawal pag antayin ang pogi."

"Kapal ng mukha mo, eto na. Friendship, para sakin yung di ako pagkakaisahan. Hindi ako lolokohin at totoo sila sakin. Syempre pati na rin yung lagi silang nandyan para sakin. At hindi ako iiwan. At! Syempre yung papakainin ako." - humagalpak siya sa tawa dahil sa sinabi niya.

Napangiti nalang ako dahil ang ganda ng view. Ang swerte ko namang makitang tumatawa yung malditang si Gwen Jocson.

"Hoy baka naman matunaw ako sa mga tingin mo. Maka tingin naman to." - ani niya.

Napakurap na lang ako dahil natulala na pala ako sakanya.

"Para kang tanga, bat ka ngumingiti?" - tanong niya sakin.

"Pake mo?" - basag ko sakanya.

"Wala, para kang gago."

"Nagwagwapuhan ka lang sakin eh." - sambit ko with matching taas baba kilay pa.

"Gwapong gwapo sa sarili." - ani niya.

"Gwen." - tawag ko sakanya.

Agad naman siyang napalingon, may dumi siya sa mukha kaya agad ko tinanggal yun.

But it was like a movie, slow motion..

Hinawakan ko yung mukha niya at tyaka tinanggal yung dumi. Kain kasi ng kain tong babaeng to.

Pero however, kahit madungis maganda pa rin siya. Mataray nga lang talaga.

Bumalik naman ako sa realidad ng ilayo niya ang mukha niya at agad umiwas ng tingin.

Okay, awkward.

"So ayun, okay na yun. Tapos na report natin. Isusulat ko na muna ha." - agad niyang binaling ang atensiyon niya sa papel para magsulat.

Napatitig nalang ako sa kanya habang nagsusulat.

Yung definition niya sa friendship? Yung hindi siya lolokohin? I felt guilty. Ayoko siyang lokohin dahil sa plano na yan. But what can I do? It's what i've been used to.

Hindi pwede.

But she's so precious, so precious na gusto kong ingatan. Pero paano?

She's so precious, she's one of a kind..

She's one of a kind na para bang di na ako makakahanap ng gaya niya.

Oo, she's one of a kind kasi siya lang ang kilala ko na halimaw sa takaw.

Fck, what's happening?