LEZB || GirlxGirl

-11-

11. Bölüm

"Sadece Derin'le konuşmama izin ver, sonra gideceğim."

Babama yalvarırcasına baktığında, evin salonunun zeminine bakıyordum. Annemden artık o kadar korkuyordum ki, belki de onunla yalnız kalırsam beni boğmaya çalışabilir diye düşünmeden edemedim.

Babamın kalın sesini duyduğumda zeminden gözlerimi ayırdım.

"Sana sadece beş dakika veriyorum. Sonra Deniz seni alıp annenin evine götürecek, tamam mı?" annem hızla kafasını salladı ve fısıltıyla aynı sözcükleri tekrarlamaya başladı.

"Kızım beni eve götürecek. Kızım beni eve götürecek. Kızım beni eve götürecek."

Bu beni daha fazla rahatsız etse de sesimi çıkarmayıp annemin peşinden oturma odasına geçtim. Annem oturma odasının kapısını yavaşça kapatırken sırtını kapıya yaslamış, gözlerini benden ayırmıyordu.

"Senin ne işler çevirdiğini biliyorum. Sen o kadar ahlaksız bir şey yapıyorsun ki... İlk öğrendiğimde babana söyleseydim evden kovulan sen olurdun, Derin. Anlıyor musun? Sen olurdun."

İşaret parmağını bana doğru tutarken kafamdan başlayarak vücuduma yayılan hisle ellerimi sıktım.

Ömür'ü biliyor olamazdı, öyle bir şey olamazdı değil mi?

Annem kapıyla olan bağını keserken etrafımda dönüp arkama geçti. Arkama dönerken bana nefretle bakıyordu.

"Sizlerden başından beri nefret ettim. Hem Deniz'den, hem de senden. Kendi kızlarımdan o kadar nefret ettim ki... Babanızın bana olan sevgisini sömürdünüz. Delirmeme siz yol açtınız! Şimdi biriniz evlenip annesini kıskandırmak için başka yollar ararken, diğeriniz de lezbiyen olup kızlarla mı sevişecek? Gerçekten mi?"

Kafasını hayır anlamında hızla sallarken gözümden bir yaş düştü. Öz annemin böyle şeyler söylemesi gerçekten beni yaralamıştı.

Annem iki elini de kafasına götürüp saçını çekerken bağırmaya başlamıştı.

"Seni cehennemde yan diye büyütmedim ben! Anlıyor musun? Seni sırf farklı şeyler denemek için kızların vajinasına kafanı sokman için büyütmedim!"

Kaşlarımı çattım, ona öylece bakmaya devam ediyordum. Nefretini kusacaktı, sonra bizden fazlasıyla uzakta kalıp başka insanlarla yaşayacaktı. Sessiz kalmaya devam etmeliydim, bu sözleri ona bağırmam için söylüyordu.

"Ama ne var biliyor musun? Ömür denen o kız sana belki de sevgisini verebilir, belki sana bir erkeğin yaşatabileceğinden daha güzel bir hayat yaşatabilir ama ne var biliyor musun?"

Sesi git gide kısılmaya başlamıştı. Bana yaklaşırken nefesini hissedebiliyordum. Gözlerimin içine nefretle bakmaya devam ediyordu.

"Ben o kızın babasıyla konuştum." işaret parmağı bu sefer kendini gösterirken gözümden düşen yaşları sayamaz olmuştum.

"O gün seni dövdüğümde, bu kadar ileriye gittiğinizi bilmeden yapmıştım. Defterinin arasında bir not gördüğüm için yapmıştım."

Belki resim odasında buluşuruz, geçen gece öptüğüm kız. -Kız arkadaşın.

Sinirle çenemin kasılmasına engel olamadım. Annemse susmak bilmeden konuşuyor ama sesi eskisi kadar çıkmıyordu.