You Are Mine (COMPLETED)

Chapter 4

IV.

Last day. This is day na ihahatid na si Dad sa huling hantungan niya. We went to Manila Memorial Park kung saan ilalagay ang labi ni Dad.
Sa Gutierrez' mosque. Where the elder Gutierrez was there too.

Nasa gilid lang ako habang nakikita ko na inilalagay na si Dad sa loob ng nitso. I could my tears are starting to fall. Inaalala ang mga araw na kasama ko si Dad. Of how Dad used to be my hero... Kung paano niya ako inaalagaan and how much he'd love me. Nakakalungkot lang isipin na this would be the last that Im going to see Dad.

Nakikita ko sa pwesto ko kung paano umiyak si Mom. Luke was there for here, siya ang umaalalay dito. I even saw Tito Henry. Nang makita niya ako kanina ay tinanguan lang niya ako, even Kuya Zach. While Hannah. She's with her Mom.

Umalis na ako doon ng hindi nag papaalam. That's was my originally plan. To leave without a word dahil hindi ko alam ang sasabihin sa kanilang lahat. Parang lahat ng taong kinalakihan ko ay nag mistulang mga taong hindi ko na kilala ngayon.

I saw my brother's car waiting for me sa di kalayuan. Inayos ko ang sarili ko bago ako pumasok sa loob niyon.

"You okay?" Angelo asked me na tinanguan ko lang. I dont wanna talk sa oras na ito. Pinaandar na niya ang sasakya niya. Nakita ko mula sa labas ng bintana na isa sa ng nawawala ang mga tao.

Dumiresto kami sa bahay namin sa San Juan. At agad sinalubong kami ni Mama. Seeing her smile madee light up. Kaya naman yinakap ko si Mama so that I can earn strenght from her.

After we had lunch ay umakyat na ako kwarto ko. Gusto kong magpahinga. I went there. Inayos ko muna ang mga gamit ko. Next week kasi ay babalik na agad kami sa America. That's Angelo decision. Ayaw niya kaming mag tagal dito.

Nahiga na ako and think a lot of things. Thinking of him. Thinking of everything about my life. Minsan ay gusto kong tanungin kinala Mama kung bakiy hindi ako lumaki sa kanila at napunta ako sa puder ng mga Gutierrez. I want to ask pero inaantay ko na sila mismo ang mag sabi sa akin. Sa kakaisip ko nun ay di ko namalayan na nakatulog na pala ako.

Nagising ako ng naramdaman kong may marahan na humahaplos sa buhok.

"Anak, wake up. There's someone looking for you..." Narinig kong sabi ng isang tinig. When I opened my eyes. Si mama. Nakasalubong agad ang mga ngiti nito sa akin.

"Maa..." Sabi ko. I closed my eyes again.

"Anak, nanjan si Luke Gutierrez. Hinahanap ka niya." Pagkarinig na pagkarinig ko lamang sa sinabi ni Mama ay agad akong napamulat at napatayo sa pagkakahiga. Tinignan ko si Mama at sinuri ko kung nag bibiro ba siya o hindi. And she was not joking.

Lumabas na si Mama sa kwarto ko at agad agad ay pumunta ako sa salamin ko. Suot suot ko pa din ang puti kong dress na suot suot kanina. I immidietly run to my bathroom and get myself a quick half bath at nagpalit na din ako ng damit. Inayos ko ang sarili ko bago ako lumabas.

At ngayon ko lang masasabi na hindi nagbibiro si Mama ng sabihin niyang nandito nga si Luke. Dahil nakikita lamang siya ng dalawa kong mata naka-upo sa sala namin. Angelo was there too pero hindi sila nag uusap. Parang binabantayan lamang ng kapatid ko si Luke.

Kinabahan ako ng magtama ang aming mata. He didn't smile at me. Nakatingin lamang ito sa akin.

"What are you doing here?" Pa-utal utal na tanong ko dito. Buti nalang at nandito si Angelo kundi ay baka natunaw na ako sa paraan ng pag titig ni Luke sa akin. He was about to say a word ng biglang magsalita din si Angelo kaya naman napatigil din siya.

"Pumunta siya dito para maka-usap ako, Angela. At aalis na siya. " Sabi ni Angelo. Napakunot ang noo ko sa sinabi.

"Gelo, can you leave us two. Please" Sabi ko sa kakambal ko. Pinangunutan ako ng noo nito pero pinagbigyan naman ako nito.

Ngayon, kaming dalawa nalang ang naiwan doon. Silence field us. And its very awkward dahil ramdam ko ang bawat pag titig nito sa akin.

"What are you doing here?" Ulit ko sa tanong ko dito.

"Umalis kana lang kanina ng hindi nagpapaalam. I guess, you're good at that thing. Leaving without a word" Sabi nito sa akin sa imbis na sagutin ang tanong ko.

"Im sorry." I heard him laughed bitterly to what I've said to him.

"Don't say sorry kung pa-ulit ulit mo lang din gagawin, Angela. Its useless." Sabi niya.

Hindi na ako nagsalita pa. He's right. Kung patuloy ko lang din naman gagawin ay walang ding kwenta. Patuloy ko lang masasaktan ang mga taong nakapaligid sa akin. Especially, him.

"How ironic, you still have it." Napatingin ako sa kanya ng magsalita muli siya. Nakatingin siya sa akin, in my neck. Napatingin ako doon at nakita kong kita kita ang suot suot kong kwintas na galing sa kanya. Agad ko itong itinago sa loob ng suot kong damit. Tumingin ako sa kanya. I saw his face softened.

"Im glad you still wearing it." My heart skip a beat dahil from the very first time na nagkita kami ngayon ay ngayon ko nalang muli nakita ang mga ngiti niya. And his dimple.

"But anyways, umalis kanalang agad kanina. Mom's looking for you. She wanted to see you again kaya pinapunta niya ako dito. Can you come with me?" Sabi niya. Di ko alam kung matutuwa ako sa sinabi niya. Pero ang alam ko lang ay kinakabahan ako sa sinabi niya.