You Are Mine (COMPLETED)

Chapter 9

IX.

Sumakay kami sa kotse ni Angelo. Nakita ko si Hannah na nasa backseat. Hindi ko na muna initindi kung bakit siya nasa sasakyan ng kapatid because all I could think now is the situation of my mother. God, please I hope she's fine now.

Pinaharurot ni Angelo ang sasakyan niya at ramdam ko din ang kaba ng kakambal ko. He was scared to lose our mother too at kitang kita ito sa mga mata niya. Hinawakan ko ang braso niya na nakahawak sa manibela niya. We need to be careful. Hindi kami dapat nagpapadalos dalos dahil sa emosyon namin.

Dahil doon nag iba ang pagpapandar ng kapatid ko. Tumingin ako sa rear mirror at nagtama ang mata namin ni Hannah. I smiled weakly. Kung ano man ang dahilan kung bakit siy nandon ay tiyaka ko nalamang tatanungin ang kakambal ko.

Pagkarating namin sa hospital ay agad agad kaming pumunta sa front desk ng hospital na iyon kung saan sinugod si Mama. Pumunta kami sa room 405. At halos maguluhan muli ako ng makita ko mula sa labas ng kwartong iyon si Luke. Yes. Si Luke. Nakatungo ito at nakaupo na nag hihintay. Agad na lumapit sa kanya ang kapatid ko at kinuwelyuhan niya ito.

"Anong nangyari?! Sumagot ka Gutierrez! Anong ginawa mo sa nanay ko!" Angelo was furious. Kitang kita ito sa mga mata niya habang kinuwelyuhan si Luke. He didn't answer. Kaya agad dumapo ang kamao nito sa pisngi nito  halos mapatalon kaming dalawa ni Hannah dahil doon. Sinuntok niya pa muli ito kaya naman doon na ako nakahulma at inawat na ang kakambal ko.

"Angelo, stop!" Sabi ko sa kanya. But he didn't listen to me. He just keep on doing what he is doing. Hindi naman naglalaban si Luke. Hinahayaan lang ni Angelo ang gawin ang lahat ng iyon sa kanya.

"Kapag may nangyari masama sa nanay ko, Gutierrez. Tandaan mo papatayin kita!" Hasik ni Angelo. Kinuwelyuhan niya ito. Si Hannah na nasa gilid ko ay lumapit sa dalawa. Hinawakan niya ang braso ni Angelo na nakahawak kay Luke. I saw how ny brother eyes softened when Hannah did that. Kaya pinakawalan na ni Angelo si Luke. Na ngayon ay may dugo sa labi niya. I wanted to wiped that away but I cannot do it. Ang tanging nagawa ko lang ay tignan siya habang pinunasan niya abg dugo sa labi niya. Tumingin ito sa akin. At ngumiti.

Gusto kong siyang natungin  kung bakit siya naririto at anong nangyari kay Mama. Of all people na pwedeng mag sugod kay Mama ay bakit siya? Nag hintay pa kami sa labas ng kwarto hanggang sa may lumabas na Doctor mula doon. Agad kaming tumayo ni Angelo.

"Pamilya ng pasyente?" The doctor ask.

"Anak kami ng pasyente. Kamusta na po ang mama namin? " Sabi ni Angelo. Hindi ko mabasa ang itsura ng Doctor na tumingin kay Mama.

"The patient is stable right now." Halos makahinga kami ng maluwag ni Angelo ng marinig namin iyon.

"For now. She's under observation. Buti nalang ay naagapan agad. Kundi baka lumalala ang kalagayan niya. I suggest na wag masyadong pagudin ang pasyente. Did you have some history sa family niyo katulad nito?" The asked us. It was Angelo who answered it.

"Yes, we do have. Our grandparents." Tumango tango ang Doctor sa sinabi ni Angelo.

"Well, I guess na bantayan maigi ang pasyente. Dahil hindi natin alam kung kelan aataki muli ito. We need to be careful. And I advice na wag muna kayo bumiyahe. If you some plans. Hindi makakabuti iyon para sa kanya. Nagpapahinga ang pasyente. Pwede niyo siyang puntahan." Sabi ng Doctor. Nagpasalamat kami sa kanya at agad na umalis ito. Pumasok na kaming dalawa ng kakambal ko sa loob kung saan nakita naming mahimbing itong natutulog.

Lumapit si Angelo kay Mama at hinawakan nito ang kamay niya. Hinawi nito ang buhok nito at hinalikan sa tuktok ng noo nito. Ako naman ay nanatili sa kinatatayuan ko. Doon ko lamang tumulo ang mga luha ko at lumapit kay Mama. Yinakap ko ito. No, I cannot loose my Mother. Masyadong pang maliit ang mga oras na nakakasama ko siya. Doon ako umiyak sa dibdib ni Mama. My brother hold my hand and pressed it na parang sa pamamagitan noon lahat ng worries at pag-aalala ko ay mawawala. Pinapagaan nito ang loob ko.

Maya maya lamang ay tumahan na din ako. Dumating si Manang na may dala dala gamit. Samantalang si Angelo naman ay natutulog sa may sofa na naroon. Nakalimutan kong tanungin siya tungkol kay Hannah. And I forgot about them kanina. Kaya naman lumabas ako ng kwarto ni Mama.

I didn't see Hannah. But I saw Luke still waiting outside. Nakatungo ito. Nilapitan ko ito and hinawakan ko ang balikat niya kaya nagtaas ito ng tingin sa akin.

"Angela, kamusta na siya?" Tanong nito sa akin. Nakita kong namamaga ang pisngi nito sa gilid at mukhang antok na antok na ito.

"Okay na si Mama." I said to him. Gusto ko sana siyang tanungin kung paanong siya ang kasama ni Mama ng atakihin to. But i choose not to. Tumayo ito sa pagkakaupo nito at namulsa.

"I've just waited to check she's okay. Aalis na ko." Sabi nito atsaka nag simula nang naglakad. But I stop him. Hinawakan ko ang braso niya.

Napatingin siya doon sa kamay ko at tumingin sa mata ko. Tinanggal ko ito na parang nahiya ako sa ginawa ko. Iniwas ko ang tingin ko sa kanya.

"Gusto ko sanang magpasalamat sayo. Sa pagtulong kay Mama na dalhin siya dito." I've said habang nakatungo. He made me faced him kaya naman halos matunaw ako sa paraan ng pag titig sa akin. At parang pa akong nanghina dahil sa mga sinabi niya.

"Sabi ko naman sayo. Gagawin ko lahat just to have you back... " Sabi niya. Atsaka siya ngumiti sa akin. My eyes opened wide ng unti unting lumalapit ang mukha nito sa akin. The last thing he did was to kiss me... On my forehead.

My heart is beating so fast. Naestatwa lamang ako doon kahit na mabilis na naglakad na ito para umalis.