You Are Mine (COMPLETED)

Chapter 23

XXIII.

Nagising ako nang umagang iyon ng namamaga ang aking mga mata. I dont want to comprehend things. Pero napasakit lang isipin ng narinig ko kagabi. I'm scared. I'm scared to know the truth na hindi talaga ako ang mahal ni Luke.

Natatakot akong mang-galing mismo sa mga labi niya ang mga katotohanan na iyon. Bumangon ako sa pag kakahiga ko at inisip kung totoo ba talaga ang nangyari kagabi.

Do I have to ask him face to face? O hahayaan ko nalang aminin niya sa akin ang lahat.

Ang pakiramdam ko tuloy ngayon ay nagiging kontrabida ako sa buhay nina Alex at Luke... In the first place, hindi naman talaga kami para sa isa't isa ni Luke. And it hurts me badly.

I took my phone sa gilid ng higaan ko. Nakita kong may mga messages na dumating... It was from Luke saying he would pick me up early this morning. Napatingin ako sa orasan and its already 8 in the morning... Kung ano mang dahilan ni Luke bakit niya ako susunduin ay hindi ko alam. Masyado akong nanghihina... I felt like drowning kahit ang totoo ay wala nman ako sa tubig. Hindi ako nag reply sa text niya, inilapag kong muli ang cellphone ko at pagkatapos ay tumayo na ako at dumiretso sa bathroom.

I took a quick shower. Kasabay ng pagbuhos ng tubig sa akin katawan ay ang pagbuhos ng aking mga luha. Eto na naman ako. Letting myself drowning with my emotions. What if mali lang ako ng pagkakarinig. What if hindi naman talaga? Ang daming tumatakbo sa isipan ko.
Na hindi ko na alam kung anong paniniwalaan ko.

Natapos ako at wear a plain white dress. Nag ayos ako at pag kababa ko ay sumalubong sa akin si Angelo na nasa kusina. Nasa harap ito ng laptop niya. Wearing his eyeglass at tutok na tutok sa screen ng laptop niya. Hindi ako nito napapansin na nakalapit na ako sa kanya. There I saw him staring on a picture. An old picture, I guess. Siya and with a girl. Hindi ko namukhaan kung sino iyon dahil agad na natiklop niya ang laptop niya ng maramdaman niya ako sa likod niya.

"Hey, goodmorning twin." Sabi nito na parang gulat na gulat. I just weakly smiled at him na agad nakunot ng kilay nito. Hindi ko na nipansin ang naging reaksyon at naupo nalang sa katabi niyang upuan.

"What's wrong?" Nag aalalang tanong nito sa akin.

"Wala, masama lang pakiramdam ko. Nasan si mama?" I asked him. Sinipat nito ang noo ko checking me.

Agad naman siyang tumayo at kumuha ng baso at nilagyan niya ng fresh milk at tinapay pagkatapos ay inilagay sa harap ko. He even gave me a medicine na sa tingin ko ay biogesic.

"Take this. Si mama nasa garden nag didilig ng halaman niya." Sabi nito. Ginawa ko naman ang sinabi niya.  Si Angelo nipag patuloy ulit niya  ang ginagawa niya.  Samantala ako ay tahimik na naka upo sa tabi niya.

"Have you told Luke about the invitation?" Maya maya ay tanong ni Angelo habang nakatingin pa din sa harap ng laptop niya. Napa-buntong hiniga ako na hindi nakaligtas sa kapatid ko. Napatingin ito sa akin.

"What's with the sighed?" Tanong nito. Napa iling naman ako.

"I haven't told him yet, maybe later" Sabi ko nalang. Tumayo ako sa kinauupuan ko at dumiretso sa garden to look for Mama. Nasa garden na ako sa harap ng bahay namin and found Mama there. She was not alone. She's with him. Their talking soundly. Kitang kita ko ang pag tawa ni Mama habang kausap niya ito. Hindi nila napapansin ang presensya ko hanggang sa mapalingon sa pwesto ko si Luke. Yes, he's here.

Ngiting ngiti ito sa akin. Kitang kita mula sa puwesto ko ang biloy niya sa pisngi niya nakakapag patunaw ng aking puso. I did not smile back to him. Dahil naalala ko na naman ang mga salitang minutawi niya kagabi mula sa telepono. Natatakot ako na baka nandito siya para sabihin na si Alex talaga ang totoo niyang mahal. Im scared that Im not be able to take it. Na masyado akong masaktan pag sinabi na niya sa akin harap harapan.

"Hi" bati nito sa akin at hindi ko napansin na nasa harapan na pala ko na siya. Ganun na din si Mama.

"Nagpaalam sa akin Luke nak, na may pupuntahan daw kayo." Ngiting sabi ni Mama sa akin habang tinatanggal niya ang suot niyang gloves.

"Ma, wag kayong masyadong magpakapagod." Sabi ko. Not minding of what she said before it. Ni hindi ko nipapansin ang presensya ni Luke na ramdam kong nakatingin sa akin. Naglakas loob akong salubungin ang mga titig na iyon.

Hindi ko alam kung dapat ko bang pag sisihan ang ginawa ko. Now that I am looking at his brown eyes ay para akong natutunaw sa kinakatayuan ko. Agad kong iniwas ang tingin. I cannot stand looking at him.

Iniwan kami ni Mama dalawa ni Luke sa labas. And silence field us. Ramdam ko pa din ang mga titig  nito sa akin. At ayoko nang salubungin pang muli ito.

Naramdaman ko ang pag lapit nito sa akin. My heart is pounding natatakot ako sa mga mangyayari ngayon araw na ito.

"Hey..." Rinig kong sabi ni Luke. Hindi ako nakatingin sa kanya. Naramdaman ko ang kamay niya sa pisngi ko. He made me look at him.

"Okay ka lang?" Sabi nito. Tumango lang ako sa tanong niya. Ramdam ko pa din ang bawat titig na pinupukol niya sa akin. Natigil lang yun ng marinig namin ang marahan na pag tikhim ni Angelo.

"Stop staring at my sister, Gutierrez." Simpleng ni Angelo na nginitian lang ni Luke.
Pumasok kami sa loob ng bahay we went to the kitchen na parang normal ang lahat. It was really perfect for me. Pero mali ang nararamdaman ko.

Mga bandang tanghali ng magpaalam si Luke kay Mama namay pupuntahan daw kaming dalawa. I saw Angelo disagreed-face pero wala naman siyang nagawa dahil pumayag si Mama.

Ngayon nandito kami ni Luke sa sasakyan niya. Maghawak ang aming kamay habang nag mamameho siya. I've asked him kanina kung saan kami pupynta pero he doesn't say anything. Nginingitian lamang ako nito.

Masayang nagkukuwento si Luke about sa business na naiwan ni Dad— His Dad. Medyo na nakakapag adjust na daw siya though nung mga unang araw daw ay nahihirapan siya.

"And I've thank you, baby. You're one of those people who inspire me to do great." Sabi nito... Di ko maiwasan mapansin... You're one of those people...  Ngitian ko na lamang ang mga katagang iyon.

The whole moment that im with Luke feeling ko ay may hidden nakapagitan sa akin sa kanya. Siguro ay ako lamang ang nakakaramdan non.

Huminto kami sa harapan ng isang fine dine restaurant. Ngiting ngiti si Luke sa hindi ko mapaliwanag na dahilan. Pinanood ko siyang bumaba sa sasakyan niya at pumunta sa side ko. Like what he usually do he opened the door for me.

Ikinawit niya ang kamay ko sa braso niya at sabay kaming pumasok sa loob nito.

Everything seems perfect. The place, the person I am with...not until I saw her.

Nasa loob din si Alex with a couple of friends. Agad silang nagtinginan sa amin.

To be continue...