You Are Mine (COMPLETED)

Chapter 17

XVII.

The party continued. I've never been this happy my whole life. Ang akala ko kanina na magiging boring na party ay nagkamali ako. Angelo and I are okay na. Nag papansinan na kami. And Mama was happy too. Kitang kita ito sa mga mata as i look at her.

Ipinakilala pa ako ni Angelo sa mga ka-assosiate niya sa business. Kahit Im not into that ay ginagawa dahil ang sabi ni Angelo. I need to be familiarize sa mga taong nakakasalamuha niya so that It will not be hard for me to assosiate with them if there's an emergency in the company at kailangan ako.

Habang nakikipag usap ako sa mga bisita ay nagpaalam ako dito na I need to go the comfort room. I excuse myself at iginala ko ang mga mata ko looking for someone. Sa kakatingin ko sa mga bisitang naroon ay hindi ko napansin na may nabangga na pala ako which make him dump on the floor. Nanghingi ako ng paumanhin dito at tinulungan siyang makatayo. Nang makatayo na ito ay doon ko lang napansin na siya pala ito. Si James.

Hindi agad ako nakapag reak sa kanya. Habang siya ay ngiting ngiti ito sa akin.

"Happy Birthday, Angela." That's what he said to me and then she kissed me on my cheeks. Hindi pa ako nakakahulma sa pagkaakakita ko sa kanya.

"Hey." That's the first words comes out from my mouth. Habang nakatulalang nakatingin sa kanya.

"You looked great tonight, Angela. Lalo kang gumaganda." Sabi nito. Ngiting ngiti ito sa akin. I composed myself at tiyaka ako nag salita.

"Salamat James." Sabi ko. Finding the right word to say. This is the second time na nakita ko siya simula nang maka uwi ako galing amerika at ramdam ko pa rin ang guilt na naramdaman ko sa ginawa ko sa kanya.

"Im with my Dad. Kasama siya sa Mondragon shares. At dahil nalaman ko na party mo ito. I included myself. Is that okay?" Sabi nito. Tumango ako sa kanya kahit parang wala naman akong naintindihan sa sinabi niya akin.

"So, what's up?" He asked me. I just staring at him for 10 seconds tiyaka ko lamang nasagot ang tanong niya.

"Im fine. Planning to stay here. Atleast, for now." Sabi ko. Sumilay ang magandang ngiti na minsan ay hinangaan ko noong bata pa ako.

"Wow, that's great! So this is not the last time we'll go see each other right?" Sabi nito. Without thinking ay napatango na lamang ako sa kanya. Nag usap pa kami ni James saglit. Nag paalam lang ito ng tinawag ito ng isang lalaking ipinakilala niyang Will. He first then get my number which I gave him freely. Not thinking of what it could be.

Mag-isa na lamang muli ako at inilibot ko ang paningin ko searching for one person. Ngunit hindi ko siya makita simula kanina pa kaya naman hindi ko maiwasan hindi malungkot.

Habang iginagala ko ang aking mga mata ay lumapit sa aking isang lalaki na sa tingin ko ay staff ng hotel naiyon. He had a me a piece of red rose. Na may naka note sa stem nito. Nagpasalamat ako sa kanya. And when he leave I immediately open the note.

"You are the most beautiful lady in this place.  Would you mind being my date? Wala kasi akong kadate :("

Ayun ang nakalagay sa note. Hindi ko maiwasan hindi mapangiti dahil sa sulat kamay palang nito ay alam ko na siya iyon. Inilibot kong muli ang aking mata searching for him. Ngunit hindi ko siya makita.

Maya maya ay lumapit muli sa aling staff ng hotel at may inabot sa aking muling rosas na may note. Hindi ko na maiwasang hindi kiligin. I thank him. Binasa ko anh note.

"If yes. You will be the light on my lonely night... Look up the sky and you will see what you searching...:)"

Sabi sa note. Napaisip ako sa nakalagay don. At nang mapagtanto ko ito ay dali dali ako lumabas ng bulwagan na iyon at pumunta sa garden area ng lugar na iyon. I've searched on his mark. I see nobody, but the plants and flowers na nandon sa parteng iyon ng hotel. Tahimik at maganda ang set up ng garden nila. Nakaramdam ako nang lamig dahil sa simoy ng hangin, kaya naman  napayakap ako sa sarili ko. Covering my bear skin.

"So beautiful..." Mula sa bandang likuran ko ay narinig kong may bumulong kaya naman napalingon ako doon.

And their I saw the man na kanina ko pa hinahanap holding a 3 pieces of roses. Smiling to me.

Dahan dahan siyang lumapit sa akin. And I've waited for him to be infront of me ay hindi ko maitago ang mga ngiti sa labi ko. He handed me the roses na hawak hawak niya.

"Para sa pinaka-magandang babaeng sa lugar na ito." Sabi niya while he was giving it to me. Tinanggap ko naman ito.

"Where have you been? Kanina pa kita hinahanap..." May halong pagtatampong sabi ko sa kanya. He cross the spaced between us kaya naman nasa harapan ko na siya. He held my face and me look at him face to face. Eye to eye.

"You don't have to search for me, baby. Ako nang bahala sa daan papunta sayo. I promise, I will always find my way back to you..."

Sabi nito. Kaya naman nahampas ko siya na wala sa oras ng rosas na nagaling sa kanya.

"Ouch!" Maarteng reaksyon niya nahalatang umaacting lang.

"Nagiging sadista kana, baby." Sabi nito.

Ipinagpatuloy ko lang ang ginagawa ko sa kanya at siya naman ay tatawa tawa lang. Pinigilan lang niya ako ng hawakan na niya ang dalawang kamay ay seryosong tinitigan ako nito. Maya maya lamang ay binitawan na niya ang kamay ko at nakita kong hinuhubad niya ang coat ng tuxedo niya. Isinuot nito sa akin.

"Too much of skin body, sino bang nag sabi na yan suotin mo? If I could just know hindi tube gown ang sinuot mo." Sabi nito habang inilalagay ang coat niya sa akin. Sa imbes na mainis ako sa sinabi niya ay hindi. I found it cute for a man na ayaw nila masyado expose ang skin ng babaeng mahal nila. Babaeng mahal nila. Wow...

Nipindot ko ang ilong niya dahil naka haba ang nguso nito. Parang bata.

"Bakit hindi ba bagay sa akin?" I asked him. Or rather I tested him. Tinignan ko siya na parang nananantsa ng sasabihin niya.

"Bagay..." Halos pabulong na sabi nito pero rinig ko naman.

"Ano po ulit?" Pang-aasar ko.

"Bagay..." Natawa nalang ako sa reaksyon niya at kung paano niya sabihin yon. Pinisil ko ang dalawa niyang pisngi at pinang gigilan ko ito. Naupo kami sa bench nandoon at magkasama kaming nanonood ng bituin sa langit.

Luke hold my hand. Ramdam ko ang init ng palad nito as he held it. At wala nang mas sasaya pa knowing that you are with the one you love. Na kahit alam kong this would not last but why not cherish the moment while its there.

"Angela..." Tawag sa akin ni Luke... Lumingon ako sa kanya and he was staring the dark skies
...

"Why, Luke?" I asked him. Hindi siya lumilingon sa akin. He just remained on staring on the sky.

"Wala naisip ko lang.... Sana hindi kanalang lumaki kasama ko..." Sabi nito. Nakaramdam ako ng kirot ng marinig ko iyon mula sa kanya. Yes, maybe. We've met each other... Ibinaba ko ang tingin ko trying to control my tears. Nipapakinggan ko lang siya.

"I just wished I've never met you the way I've met you now.... Maybe, things will be better between us..." This time ay nakatingin na sa akin si Luke. I can see a sadness and at the same time happiness in his eyes. Pero di ko alam kung alin ang pinaka matimbang.

"Pero, naisip ko naman kung hindi rin naman kita makikilala sa paraan na dapat nag kakilala ang isang lalaki at babae. I will choose the latter. I will meet you like this. Kesa naman walang Angela sa buhay ko. I will just fight for you... I will fight for you till the end." And when he said that... Di ko napigilan ang luha ko... Ang luha ko na nagmamahal. Like Luke naisip ko din na sana. Nag kakilala nalang kami sa mas maayos na paraan. Pero dahil nandito na kami. All we can do now is to fight for each other.

Luke held my face... I just lost myself in the moonlight but I know I will still find myself in his dark eyes.

Luke touch my lips. And the next thing I knew his lips brushes mine. He kissed me. And on my 21st birthday. I got my first kiss to the man I loved....