You Are Mine (COMPLETED)

Chapter 18

XVIII.

Isang linggo nalang ay magpapasukan na sa LaSeb. Angelo and I enrolled for this last semester. I know this is not the original plan but I think okay na rin yun. Bukod kasi na hindi pwede bumihaye si Mama ay mas kailangan ngayon si Angelo sa  company.

Katulad nang mga nakaraan, ay hindi pa rin madalas makauwi ang kapatid ko sa bahay... Nakakapag alala tuloy dahil baka hindi na niya naaalagaan ang sarili niya. Kung si Mama ngalang ay ayaw niyang hindi ito umuuwi pero ang kaso ay madami talaga nakahain ditong responsibilidad simula ng matapos ang kaarawan namin.

As I was preparing for the sandwiches na ginagawa ko ay siya namang pagpasok ni Mama sa kusina.

"O anong ginagawa ng dalaga ko?" Mama asked as she saw me busy doing a chicken sanwhich.

"Sandwich, Ma." I said. Habang nilalagay ko ang palaman na chicken spread sa sandwich tsaka nilagyan ng lettuce at kamatis.

"Parang andami naman ata niyan?" Napakagat ako ng labi sa tanong ni Mama. Di ko alam ang sasagot ko. Ang totoo kasi ay mag kikita kami ni Luke sa Haven niya. Day-off niya kasi ngayon. Kaya I've decided to made some snacks for us.

"Ah, nagugutom po kasi talaga ako, Ma." Pag dadahilan ko nalang. Tinignan ko ang mukha ni Mama. Mukha naman hindi na siya mag tatanong pa.

"You going somewhere?" Kulang nalang ay kainin ako ng sahig dahil ayokong mag sinungaling kay Mama. Not to her.

"With Luke." Hindi patanong na sabi ni Mama. Naghihintay na kong pag bawalan ako nito ngunit laking gulat ko ng yakapin ako nito.

"Alam kong masaya ka sa kanya, anak. Sino ba naman ako para pigilan maging masaya ang unika hija ko?" Mama said as she embraces me. Kulang nalang ay umiyak ako sa sinabi ni Mama. It does mean na she accept us? Luke and I?

"Mama doesn't want to get hurt her Angela... Pero if you get hurt dun tayo nagiging mas malakas kaya I want you to be strong... Pero kapag masakit na nandito lang si mama ah?" Sabi nito as she continue to hugged me. Im so happy. Naiiyak ako sa tuwa.

"Sige na, mag ayos ka na. Ako nang mag papatuloy nito. At maya maya nanjan na sundo mo." Mama said greatfully. I hugged her. Para di ko macontain ang nararamdaman ng mga oras na iyon. I had my mother blessing... Wala nang mas sasaya pa dun.

Nagpaalam ako kay Mama an hour after... Nag kasi si Luke sa sakin. And what I didn't expected ng makita ko siyang naka-upo sa may sofa. What is he doing here? Di ba dapat ay hindi kami nag papakita sa iba thay we're back together because of our situation?

Nakangiti ito habang kinakawayan ako. Lumapit ako sa kanya.

"Hi." He joyfully greeted me. Di ko magawang ngumiti ng oras na iyon sa kanya. Why? I know na nipayagan na kami ni Mama pero it was uneasy for me that he... Nasa sofa lang namin, na parang  that everything in our situation ay okay? Am i wrong.

Lumabas sa kung saan si Mama kaya naman mas lalo akong nailang.

"O nanjan napala ang sundo mo." Ibigay niya sa akin ang isang basket na tingin ko ay ang snacks na kani-kanina lang ay ginawa ko. Kinuha ito ni Luke kay Mama.

"Mauna na ho kami, Mrs. Fontejon..."  Ani Luke kay Mama.

"Nako, ikaw na bata ka. Tawagan mo nalang akong Tita Gabriella. Nakakatanda masyado ang Mrs. Fontejon." Ani Mama.

"Sige po, Tita. Iingatan ko po ang anak niyo po." Luke.

The whole time ng conversation ni Mama at Luke ay nakatayo lamang ako at nanonood sa kanilang dalawa. Kahit nang nasa kotse na kami ni Luke ay hindi pa din ako makapag salita sa nangyari kanina. I know dapat ay natutuwa ako sa nangyayari dahil parang normal lang lahat na parang issue... I find it weird.

Habang nag dadrive si Luke ay kapwa magkahawak ang aming mga kamay... Habang nakatingin ako sa kanya ay parang masayang masaya ito. Im happy too... Masaya akong kasama siya...

Ilang araw pagkatapos  ng birthday ko... Walang araw na hindi ako masaya. Luke are making sure na Im okay... Kahit hindi kami ganun nagkakasama because of some complications at sched niya.

Hindi ko alam na pwede ka palang sumaya ng ganto. That's why im scared too. Masyado akong masaya and im scared kung hanggang kelan ito. Like what Mama said... Kapag nasasaktan ka mas lumalakas ka... And i hope its the same thing with me.

"Pasukan niyo na next week?" Maya maya ay tanong ni Luke sa akin. He was still driving... Actually kanina pa, hindi ko nga alam kung saan kami pupunta. Ang akala ko ay sa Lucas Haven pero hindi pala. Nag iba kasi siya ng route.

"Hmm, yes. Ikaw? Kamusta sa work? " Hindi ito nakatingin sa akin kaya I get to see his view habang seryoso itong nag dadrive. And I cannot deny it. Luke is a dropped dead gorgeuos man.

"Okay naman. Medyo busy lang. Actually, by next week I will be gone. I guess, a two or three weeks?" Sabi nito. Hindi naman ako nag tanong about dun but what's good about him ay kahit hindi mo natungin ay sinasabi niya pa din. He said that na may out of town daw ito. Mag papalipat lipat siya ng lugar kaya naman ganun nalang katagal na mawawala ito. I understand it. Pero nakakalungkot lang dahil I will missed him for 2 or 3 weeks.

"Hmm, I see. Just take cake of yourself" Sabi ko. He smiled at me. Mga kalahating oras pa ng makarating kami sa aming destinasyon... He took me to Bagiuo.

Pumunta kami sa Burham Park. Tried Baguio's best strawberry ice cream which is very good! Para kaming normal na couple na nag kukulitan not minding what could the people will tell about us.

For the last two years I get to be with him again. With Luke. Masaya akong kasama ko siya ngayon na parang normal ang lahat sa amin. We did took some selfies together. And also tried Igorot costume.

The rest of day being with him is the best. Naglalakad kami na mag kahawak kamay, savoring the moment of each other.

Masaya ako... And Im scared if it would last. Natatakot ako sa bukas namin ni Luke... I do.

But this memories.. I will forever treasured it...