You Are Mine (COMPLETED)

Chapter 25

Hinatid ako ni Luke sa bahay namin after. I was silent. The whole na nasa biyahe kami pabalik ng bahay namin ay walang lumabas sa akin bibig. I just let Luke hold my hand while he was driving. Hanggang sa makarating na lamang kami ay tahimik pa din ako.

Hindi ko alam ang dapat na maramdaman ko ngayon. Ang gulo. Ang gulo gulo ng isip ko. Nasasaktan ako sa mga salitang narinig ko mula kay Alex. Luke doesn't know about it. Hindi ko na nabanggit pa sa kanya. And i dont see any reason para sabihin pa sa kanya yun.

"I need to go, I love you." Paalam sa akin ni Luke pagkatapos niyang pagpaalam kinala Mom. He gently kissed me on my temple. At tuluyan na siyang umalis. Hindi ko na nasabi sa kanya that Angelo are inviting him for a dinner.

Agad akong umakyat sa kwarto ko. Isinarado ko ito at agad akong napasandal ako sa pintuan ng kwarto at agad kumawala ang kanina ko pang pinipigilan na luha. Why? Why does it have to be like this? Ang sakit sakit na naman. I dont want to feel this again. Pero paulit ulit ko lang nararamdaman.

Ang sakit sakit malaman na maybe Alex is right. That she's right na hindi talaga ako ang totoong mahal ni Luke. Na siguro simula umpisa pa lamang wala na talaga ito. Na sa simula palang. Talo na naman ako. Why?

"Angela?" Narinig ko ang marahan na pagtawagsa akin ni Angelo mula sa labas ng kwarto ko. Marahan din itong kumatok sa pintuan ko. Agad na tinakpan ko ng palad ko ang bibig ko upang hindi nito marinig ang pag hikbi ko. I dont want Angelo to find out na umiiyak na naman ako. Ayokong malaman niya na ito na naman ako.

"Angela?" Muli ay pag tawag nito sa akin kasabay ng isa pang pag katok. Agad kong pinunasan ang pisngi ko. I withdrew some air and force myself to smile. Binuksan ko ang pintuan.

"Yes?" Mapalad na ngiti na bati ko dito. Agad naman nag salubong ang kilay nito sa akin.

"What's wrong with you?" Kunot noong tanong nito sa akin. With a forced smile again. I answered him nothing pero pinag katitigan ako nito na parang sinusuri nito ang mukha ko. Pinilit ko pa ding ngumiti. And then i gave up. I hugged my brother.

At doon ay umiyak ako. Why does it hurt that much?

I dont hear any words from my brother. Tinatapik-tapik niya lamang ang likod ko para tumahan na ako.

Week later. Pag katapos ng nangyari naiyon. Wala akong narinig na salita mula kay Angelo. Not a single word from him. And even to Luke. Its been a week since the last time I saw him. No text, no calls. No at all. And that made me scared. Really scared. And it hurts. Tinetext ko siya. But he never texted me or answering my calls. Ni hindi man lang siya nagsabi kung ano ang ginagawa niya. Not even a notice na hindi niya ako makakausap. Hindi ko man aminin but I misses him. So much. Kahit na ang gulo gulo ng utak ko. Iniisip ko pa din siya. Kahit na ang daming tumatakbo sa isip ko na what if's. Hindi pa din mababago nun na mahal ko si Luke.

Now, I found myself on a coffee with Demi. Like the usual. Nag kukuwento lang siya ng mga bagay bagay na nangyayari sa kanya. Nakatulala ako. Thinking of him.

"Angela to the earth?" Bigla ay rinig kong sabi ni Demi. Pumitik pa ito sa hangin kaya agad naagaw nito ang pansin ko.

"What's happening to you? You are not even listening to me?" She said.

"No, Im listening to you." Simpleng sabi ko na agad nag paikot sa mata niya.

"Really? Okay, what's was the last words that I say to you?" Her, testing me.

"Really? Okay, what was the words that I say to you?" Sabi ko.

"Ghad! Gela? Hindi naman yun yung sinabi ko!" Sje rolled her eyes again na agad nakapag patawa sa akin. Mu bestfriend are too cute. Tumatawa ako ng maramdaman ko ang pag vibrate ng phone ko sa bag ko. Tumatawa pa din ako habang kinakalalkal ko ang loob ng bag. When I finally found it. Agad kong tinignan kung sino anv tumatawag sa akin.

Hindi ko alam ang nararamdaman ko. Kung kaba ba, o saya dahil its been a week since the last I saw his nams appear on my phone screen. I excused myself to Demi and answered his call.

"Hi baby" agad na bumungad ang baritonong boses nito. His sweet baritone voice. Ngayon ko lang napatunayan kung gaano ko na miss ang boses niya. Kung gaano ko namimiss si Luke

"Hello" I answered back.

"Oh Ghad, I miss you so much..." Sabi nito. Halos mapaiyak ako nang marinig ko iyon. His voice. Mukhang itong pagod pagod. Hindi agad ako nakapag react. I wanted to ask him what happened? Bakit hindi man lang siya nakapag text o tawag sa akin sa loob ng isang linggo. I wanted to ask him badly. Pero walang lumalabas sa bibig ko.

Gusto ko siya tanungin where he was? Asan ba siya? Ano bang pinagkakaabaalahan niya? I want to ask him pero hindi ko nagawa lalo na ng...

"Hey, nanjan ka pala. Mom's looking for you"

It was a female voice. And there's no doubt it was her. It was Alex.

Agad kong pinatay ang tawag. Ghad, I just wanted to cry.