3. BÖLÜM

66 6 0
                                    

Sabah aynı saatte okul için uyandım. Hem de kimsenin başımdan aşağı su dökmesine gerek kalmamıştı. Kıyafet düşkünü bir insan olmadığım için hazırlanmam beş dakikamı bile almamıştı. Saçımı düzelttim, hafif bir makyajla artık tamamen hazırdım. İki gün öncesi sanki hiç yaşanmamış gibiydi. Aklımda hala o delici bakışlar vardı. O bakışların altındaki esrar beynimi bir an bile olsun rahat bırakmıyordu.

Bugün içimde bir huzur vardı. Doğrusunu söylemek gerekirse fazla rahatsız ediciydi. Huzur ve rahatsız edici. Birbirine yakışmayan iki kelime. Otobüsten indim. Şüpheli adımlarla okula doğru ilerlemeye devam ettim. Kapınım girişinde bir kalabalık toplanmıştı. Bu hiç alışılmış bir durum değildi. Muhtemelen yeni çocuk nihayet okula teşrif etmişti. Açıkcası ben de merak ediyordum şu çocuğu. Geçen sene gelen öküz bozmasına benzemese iyi olurdu. Aman Allah'ım, bu okulun yeni yüzlere ve tadlara gerçekten çok ihtiyacı var. Kalabalığı yardım, kafamı kaldırdım ve işte o! Yeni çocuk benim için o kadar da yeni değildi aslında. Tenime keskin dişlerino geçiren o vampirdi. Aramadan bulmuştum onu. Öylece donmuş ona bakarken o da beni farketti. Önce beni baştan aşağı süzdü, sonra ağzının kenarıyla tüm kızları kendine hayran bırakabilecek şekilde gülümsedi. Ama aklımda sadece onun bir "vampir" olduğu ve her an birini ısırıp "kanını" iliklerine kadar çekebileceği vardı. Her şeye rağmen ondan korkmak içimden gelmiyordu. Şuan gözümde vahşi bir yaratıktan çok yakışıkli bir erkekti. Ama bu etkileyici yüzü içimdeki huzursuzluğu yenmeye yetmiyordu. Yanlış bir şeyler vardı -vampir olması dışında-. Beynimden bu düşünceleri atmaya çalışırken bir ses beni kendisine doğru çekti.

- Hey, Debby. Seni yeniden görmek güzel.

Hiçbir şey hissetmedim. Sadece olanları çözmeye çalışıyordum. Beni tanıyordu. Bu okula gelmesinin benimle bir alakası olmalıydı. İmalı bir bakışla "Selam" dedim. Karanlık gözlerindeki ışıldama bir an olsun sönmedi. Bana doğru bir adım attı. Baktı, baktı, baktı. Sonra da ben bunu devam ettirdim. Ondan korkmadığımı bilmesini istedim. Ona meydan okudum. Baktım, baktım, baktım. Oradaki herkesin gözleri üstümüzde kenetlenmişti. Tıslamaya benzer bir gülüşten sonra yanından ayrıldım.

Aynı sınıfa düşmüştük. Aa, ne tesadüf! Gün boyunca bakışlarını üzerimde hissettim. Evet, öyleydi.Oturduğu o köşeden beni izliyordu. Çıkış zilinin çalmasıyla içimden kocaman bir "oh" çektim. Yanına gidip "Arka bahçede seni bekliyor olacağım." dedikten sonra bekleme yerime gittim.

(DESTEK LÜTFEN :)))

KAN TADIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin