KAN TADI

9. ÖDEŞME

    

    

     "Dediklerimi yap. Önce etrafına şöyle bir göz gezdir. Şimdi kapat gözlerini. Bekle, bekle, bekle. Şimdiyse aç gözlerini. Her şey hâlâ aynı mı sence? "

     Olayın üstünden bir hafta geçti. Herkes çok durgundu. Babam eskisi gibi sıcak değildi. Özellikle de Leo. Sürekli benden kaçıyordu. Ona dokunmama, sarılmama, yanında olmama izin vermiyordu. Ve bir gün gelip dedi ki:

     "Beni de mi annem gibi öldürecekler? " evet. Korkuyordu. Benim minik ahmağım. Bunu nasıl yapacağım bilmiyorum ama bunu ödeyeceksiniz. Sadece annemi değil tüm ailemi elimden aldınız. Siz benden ruhumu istediniz, bense ruhunuzu sizden almaya geliyorum!

     "Debbyyyy!!! "

     "Ne var Eric!? "

     "Hazırlan gidiyoruz, oyun sırası bizde."

     "Ne saçmalıyorsun sen!? " yatağımdan birden doğrulunca başım döndü. Lavaboya giderken aynaya baktım, bakmaz olaydım. Göz altlarım şişmiş ve morarmıştı. Ağlamak bana cidden yaramıyor.

     "İşin doğrusu berbat yani iğrenç görünüyorsun Deb. Yüzüne kussalar ancak bu kadar beter olursun." beni güldürüp her şeyi unutturmaya çalışıyordu aklı sıra. Ama unutturamazdı. Benden imkansızı istiyordu.

     Artık küçük bir çocuk gibi davranamam. İstesem de istemesem de güçlü olmalıyım, savaşmalıyım. Evet, ben bunu yapabirim, onlarla başa çıkabilirim. İçimdeki bu ateşi söndürmeye hiçbir suyun gücü yetemezdi artık.

     Tamamen hazırlandığımda Eric'in yanına gidip gayet ciddi bir şekilde "N'apıyoruz, plan ne? " diye sordum.

Zafer kazanmıs bir edayla gülümserken "Onları kendi silahlarıyla vuracağız." " Hı? " "Bak, Deb. Onlar bizden bir can aldılar, şimdi de sıra bizde. Onlardan daha az güçlü olmadığımızı göstermeliyiz, yoksa yıkmaya devam ederler.!" Bu sözleri söyleyen Eric olamazdı. Ruhumu kirletecek bu işe beni bulaştıramazdı. "Yani birini mi öldüreceğiz?! Sen..sen çıldırdın mı! Farkında mısın bilmiyorum ama ben daha 16 yaşındayım. Ne olup bitiyor, inan bana hala anlayamıyorum. Bir anda hayatıma girdin ve gözlerimi bir açtım annem yok. Bir dahakinde ne olacak? Bizden sonra onlar yine öldürmek isteyecek. Söylesene bana Eric, sıradaki kurban babam mı kardeşim mi?! " "Sana hiçbir şeyin kolay olacağını söylemedim ki zaten! İnan bana sana bakıcılık yapmaktan ben de zevk almıyorum ama bir bakmışsın tüm evrenin kaderi küçük bir kızın ellerinde! Üstelik bu kız sorumsuz, bencil ve korkak! Senden daha cesur varlıklar tanıyorum. Sense gözlerinin önündeki gerçekleri göremeyecek kadar korkak ve bencilsin! " "Benden öldürmemi istiyorsun Eric!" "Sen öldürmeyeceksin ki sadece yanımızda olacaksın." "Sorumsuz, korkak ve de bencil küçük bir kız sizin için ne yapabilir ki cesur ve düşünceli beyfendi!?" Konuşmamız ne ara böyle bir tartışmaya dönüşmüştü ki? "Bak, tamam üzgünüm. Sinirle saçmaladım. Ama dişlerini göstermen için senin de olman gerek, öldürmesen hatta korksan bile. Korkman çok normal. Her şery çok yeni senin için. Daha kanın tadına bile bakmadın ki -" "Kan tadı mı? Ben, ben bunları şimdi konuşmak istemiyorum. Madem yapmamız gereken bir plan var. Onu öğrenmek istiyorum." " Peki, haklısın. Şuan odaklanmamız gereken konu bu. Plana gelince; öncelikle Ed'i kullanmalıyız -onun adını duyunca içimdeki ateşin sıcaklığıni ciğerlerimde hissettim- Ed, Adrienne'in sağ kolu gibi bir şey. Adrienne de onların başı, yani kötülerin. Öldüreceğimiz şey aslında onun yılanı." " Ben bunun için mi ben bu kadar sinirlendim, başından niye söylemedin ki?" " Aslında bu yılan, yani bu yılan, o tam bir yılan sayılmaz. Ed'in ölümsüz aşkı Kacey. Aslında bizden biriydi ama Ed için bize ihanet etti. Ve ihanetinin bedelini bedeniyle ödedi." "Bunu yapmak zorunda mıyız? Yani öldürmek? Bu çok zalimce? Hem de bir zamanlar aynı tarafta olduğun kişiye karşı. Öldürmek bize göre olmamalı." Son bir umutla bu sözler çıkmıştı ağzımdan. Ama konu "ölüm"dü. Basit bir şey değil ki bu. Bir varmış bir yokmuş gibi. "Artık gitsek iyi olacak bizi bekliyorlar." Kafamı sallamakla yetinmek zorunda kaldım. Kapıdan çıkmadan ömce Eric kolumu sıkıca tutup "Bak, Debby. İnan bana bu Kacey için bir kurtuluş. Onun ihaneti tahmin ettiğin gibi bir şey değil. Ama bunu sana şimdi anlatamam. Bilmeni istediğim tek şey 'Olmamak acı vermez.' O şuan çok acı çekiyor. Öyle cesur birinin böyle bir durumda olması hepimize acı veriyor."