INCURABLE (L.S)

11:number

ک:‌ بهت نگفتن ساعت چند نوبتت میشه؟

پسر نگاهشو از انگشتِ اشارش که بدجوری باد کرده بود و بخاطره پارکیه مویرگ هاش به بنفشِ تیره تغییر رنگ داده بود گرفت و به دختر که هنوز بعد از ده ساعت روی تخت دراز کشیده بود دادو گفت :چی؟

دختر به سختی از جاش بلند شد و لبه ی تخت نشست و گفت : اسمت چیه؟

پسر دوباره نگاهشو به دستش دادو با صدای تحلیل رفته ایی گفت : لویی.

دختر سرشو به نشونه ی مثبت تکون داد و اسمِ هم سلولیش رو چند بار زیره لب تکرار کرد تا یادش بمونه.

ک: خب لویی......چند سالته؟

لویی با بی حوصلگی به دختر نگاه کردو گفت : 22.

دختر لبشو جلو دادو دوباره سرشو به نشونه ی تایید تکون داد.

بعد از مکس طولانیی گردنشو ماساژ دادو گفت : اگه میخوای بدونی.....اسمِ منم یه جورای 60 به حساب میاد.

لویی اخم کردو با شَک گفت : اسمت......شمارشست؟

کارا خندیدو گفت : مسخرست...نه؟

لویی شونه هاشو بالا انداختو با تعجب گفت : نمیدونم.......آخه.......ببخشید اینو میگم ولی......پدرو مادرت خیلی احمق بودن.

ک: چرا پدرو مادرم؟........اونا اسمِ خوبی روم گذاشته بودن‌.

لویی اخم کردو گفت : تو به 60 میگی خو.....صب کن ببینم...گذاشته بودن؟.......مگه الان اسمت چیه؟

ک: 60.

لویی یه تای ابروشو بالا دادو گفت : خب؟

ک: اونا اسممو ازم گرفتن و به جاش یه شماره بهم دادن.
اینو گفتو با سر به در اشاره کرد.

لویی ابروهاشو بالا دادو با تعجب گفت : ینی...

دختر چشماشو چرخوندو گفت : آره.....کم کم به تو هم یه شماره میدن.

لویی نگاهشو به کفه سنگیه سلول دوختو به گفتنِ "اوه" اکتفا کرد.

کارا با احتیاط به دیوارِ پشتش تکیه دادو گفت : اینقدر فکر نکن بی شماره.

لو: چه اشکالی داره؟

کارا خندیدو با لحن مسخره ایی گفت : اشکالش اینه که من دوست ندارم یه هم سلولیه دیونه داشته باشم.

لویی ابروهاشو بالا دادو گفت : دیونه؟

ک: آره.....اکثراِ کسایی که اینجان دیونه شدن.......چون زیاد به بلا هایی که قرار بود سرشون بیاد و به کسایی که انداختنشون اینجا فکر میکردن......توام اگه میخوای دیونه شی، معطل نکن........من حواسم هست که کسی مزاحمت نشه...

دندوناشو از عصبانیت روی هم فشار دادو با صدای آرومی ادامه داد: هر چند  که خودت یه مزاحمی.