Hatırla Beni

Bölüm 7

"Enerji topu halinde dolaşanların hüzünlü halleri şaşırtıcı, rahatsız edicidir hatta... Nasıl davranacağını bilemez insan."-İclal Aydın

🍃

Adamların araba yerine bana dönmesi karşısında gerilip sağ ayağımı arkaya aldım. Kaçabileceğim hiçbir yer yoktu, resmen kapana kısılmıştım. Arkamı arabama verip derin bir nefes aldım. O kadar sene kickboks yapmıştım, şimdi kullanma zamanıydı.

Lbiranet olsum ki zaman öğrendiklerimi kullanmamayı ummuştum. Ama anlaşılan Murphy her zamanki gibi başıma iş açmak istiyordu. Bir dövüş sanatları ustasıysanız sokakta gerçek bir tehlike baş gösterdiğinde nasıl tepki vereceğinizi hatta tepki verip veremeyeceğinizi bilemezsiniz. Ben daha önce hiç ring dışında dövüşmedim. Tek bir tekmem yaklaşık 90 kg geliyor ve bu güçle bir adamın suratına vurursam dümdüz ederim. Sorun şu ki bir hekim olarak hiçkimseyi dümdüz etmek istemiyorum! Bu kişi şu bana saldırmak üzere olsa bile! Şu anda tek yapmak istediğim avazım çıktığı kadar çığlık atıp arkama bakmadan kaçmak!

Derin bir nefes alıp üzerime gelen adamlara bir bakış attım ve aniden öndekinin bacak arasına dizden sıkı bir tekme salladım. Aynı anda dönerek bir sağ kroşeyi diğer adamın çenesine patlattım. Fiziki olarak çok güçlü olmadığımı biliyordum bu yüzden stratejik çalışmam gerekecekti. Adamların afallamasını fırsat bilip anatomi bilgime güvendim. Çenesine vurduğum adamın hızla arkasına geçerek dizinin arkasına topuğumla vurdum. Umarım siniri zedelememişimdir, yoksa topal kalabilir. Lanet olsun, aşırı yufka yürekliyim! Adam acıyla bağırıp yere düşerken bacaklarının arasına vurduğum diğer adamın da arkasına geçtim. Boynunu kolumla sıkıştırıp iki şah damarına da basarak kolunu geriye çevirdim. Adam az sonra bayılmıştı. Hızla eğilip adamın yaşayıp yaşamadığını kontrol etmek için elimi burnuna götürdüm. O kadar tehlikeli ve ölümcül bir hareket yapmıştım ki! Adamın sıcak soluğunun benim buz gibi elime çarptığını hissedince derin bir nefes verdim. Kimseyi öldürmek istemiyorum sonuçta! Soluk soluğa nefes alırken arkamda birini hissettim. Hızlıca dönüp sol yumruğumu kaldırdığım gibi adamın gözüne geçirdim. Geçirmemle de şok olmam bir oldu. Yere düşen adamın suratını far ışığında gayet net görmüştüm.

"Arslan bey!"

🍃

Arslan hışımla merdivenlerden bir kat aşağı indiği sırada kadının kapısını kapatıp koşar adım asansöre yöneldiğini gördü. Kendisi arkada kaldığı için Sare onu görmemişti. Eğer çıkmamış olsaydı kendisi onu zorla çıkaracaktı şirketten. Bu kadar saattir ne çalışıyordu bu kadın?

"Acelesi mi var?"

Kendi kendine söylenirken diğer asansörü çağırdı. Kadın arkasından atlı kovalıyormuş gibi koşturmuştu. Ne olduğunu merak ederek sebebini öğrenmek için kadının peşi sıra gitmeye karar verdi.

Kendisi asansörden indiği sırada kadın arabasının kapısını kapatıyordu. Az sonra holdingten çıkarken Arslan'da arabasını çalıştırmıştı. Kadının peşi sıra çıkarken yarın ona hesap sormayı düşünüyordu. İş yükünün bu kadar çok olmaması gerekirdi. Koskoca departmanın bütün işini o mu yapıyordu?

Kadının arabasının farları önünde kaybolurken camını indirip her zamanki gibi güvenliklerle sohbet etti.

"İyi geceler Arslan bey."

"İyi geceler beyler. Holding size emanet. Bir şikayetiniz ya da istediğiniz bir şey var mı?"

"Hayır Arslan bey. Teşekkürler."