#1 hatırla
#2 doktor
Her şey bir iddiayla başlamıştı... Ya da çevresindekiler öyle söylüyordu... Önemi yoktu çünkü genç kadın hiçbir şeyi hatırlamıyordu!
Peki bu iyi miydi, yoksa kötü mü? Her şeye yeni bir başlangıç yapmak isteyen genç bir adam için...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yunan mitolojisine göre insanlar dört kol, dört bacak ve iki yüzü olan bir kafa ile yaratılmıştır. Güçlerinden korkan Zeus onları ikiye ayırır ve onları hayatları boyunca diğer yanlarını aramaya mahkum etmiş olur. Diğer yarını bulduğunda 'aşk' sizi birlikte tutar, birbirinizi tamamlarsınız..."
☆☆☆
Arslan gecenin bir yarısı dizinin değdiği ıslaklıkla uyandı. Karanlıkta eliyle ıslaklığı yoklarken dudaklarını büzdü. Karısının bazen mesanesini tutmakta zorlandığı anlar oluyordu ama hiç böylesi bir şey yaşayacağını düşünmemişti. Şimdi karısını nasıl uyandırıp da altına yaptığını söyleyeceğini bilmiyordu. Aslında nedense bu durumdan tiksinmemiş ya da garipsememişti. Kadın dokuz ayını geçirmiş hamileydi zaten. Oğulları doğdu, doğacaktı. Bu kadar şiş bir karınla tuvaletini tutabilmesi kendisine ilginç geliyordu aslında.
Ensesini kaşıyıp karısının omzuna dokundu. Sare yatakta sadece kendisine dayanarak uyuyabiliyordu. Sırtüstü ya da tamamen yan yatamıyordu. Bu yüzden kendisi sırtına destek oluyordu. İyi ki komadan çıkmıştı çünkü karısının bu halde kendisi olmasa ne yapacağını düşünmek onu korkutuyordu. "Sare..." diye fısıldadı. "Sevgilim, kalkman lazım."
Sare'nin kısık sesini duyunca eliyle kadına destek olmaya çalıştı. "Arslan..." Karısını duyabilmek için iyice kadının üzerine eğildi ama anlayamamıştı.
"Sare uyanık mısın? Haydi kalk, tuvalete gidelim. Galiba altına yaptın."
Sare'nin kulağının dibinde aniden patlayan öfkeli sesine kesinlikle hazırlıklı değildi! "Manyak herif! Suyum geldi! Horul horul uyuyorsun, kaç defa dürttüm seni be!"
Arslan şaşkınlıkla kalakalmışken Sare dirseğini adamın böğrüne geçirdi. "Hemen kalk! Yoksa sen doğurtacaksın bu çocuğu!"
Arslan yataktan hızla fırlarken arkasındaki perdeye eli takılıp yere düştü. Beraberinde tüm kornişi de aşağı indirmişti. Dolandığı perdeden kurtulmaya çalışırken Sare'nin inleyerek seslendiğini duydu. "İyi misin? Koltuk değneğini al!"
Arslan'ın koltuk değneğine ihtiyacı yoktu aslında. İki ay boyunca çok yoğun bir şekilde rehabilitasyon görmüştü ve şimdi rahatça yürüyebiliyordu. Arada bazen sendeliyordu ama bunun dışında bir sıkıntısı yoktu. Üstelik ağır spor yapamasa da yürümeyi başarıp da tekerlekli sandalyeden kurtulur kurtulmaz hemen antrenmanlara başlamıştı. Vücut yapamıyordu ancak son iki haftadır koşu bandından da inmiyordu. Eski vücudunu geri istiyorsa alacaktı! Ancak şimdi daha önemli sorunları vardı: mesela Sare'nin yaratıcı küfürlerine başlaması gibi!
