Me? With whom of all?

3.

-Προς τις τουαλετες-

《Και δεν μας είπες, πως σε λένε όμορφε;》

Με κοίταξε και μου χαμογέλασε στραβά

《Γιατί θες να μάθεις;》ρώτησε αυτάρεσκα

Για γέλια είναι!

《Μμμ... θα λέω τους λόγους μου》

《Chris》

《Ωραίο όνομα》

《Εσένα;》

《Νέλλη》

《Νέλλη; Από πού είσαι;》

《Ελλάδα, εσύ;》

《Ελλάδα; Ωχ. Εγώ από Βοστόνη》

《Μου είπαν για τη γνώμη που έχετε εδώ για τους Έλληνες.》απάντησα θλιμμένα

《Δεν είναι και η καλύτερη》

《Ξέρεις, όταν θες να είσαι ευγενικός, μην λες ψέματα, ελιναι κι αυτός αγένεια. Μπορείς απλά να πεις τη χειρότερη》

《Και την αποδέχεσαι;》

《Αναγκαστικά. Απλά θα ήθελα να την αλλάξω》

《Πιστεύεις πως μπορείς να την αλλάξεις;》

《Ξέρω τι σημαίνει Έλληνας και είμαι από τους λίγους που ξέρουν την ιστορία τους, αλλά δεν τη χρησιμοποιώ για τη γνώμη των άλλων. Μπορώ να χρησιμοποιήσω πολλά μέσα, αλλά ποτέ αυτό που με οδήγησε να γίνω αυτό που είμαι》

《Έχεις επίπεδο, αλλά αυτή τη στιγμή...》Σταμάτησε

《Τι;》

《Τιποτα, θα σου πω μετα》

Για λίγο δε μιλήσαμε. Με την άκρη του ματιού μου είδα μια μικρή πινακιδουλα, κολλημένη στον τοίχο, να γράφει W.C.

《Εδώ είναι οι τουαλέτες;》

《Ναι》

《Σε ευχαριστώ πολύ που με έφερες, πραγματικά θα χανόμουν εδώ μέσα. Μπορείς να περιμένεις μέχρι να βγω, να πάμε μαζί έξω; Είναι κρίμα να χαθώ στο γυρισμο.》

《Εε; ναι ναι》

Είχε μείνει να με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια και το στόμα ανοιχτό σαν χάνος.

Περπάτησαν προς τη μεγάλη πρασινη πόρτα, αλλά πριν μπω γύρισα και τον κοιταξα.

《Και που 'σαι Chris, στη χώρα μου όταν έχεις ανοιχτό το στόμα, λένε "κλείσ' το μην μπει καμιά μύγα". Δεν ξέρω αν το λένε κι εδώ》

Όταμ βγήκα και τον βρήκα ακουμπησμένο στον τοίχο, ακόμα φρικαρισμενο.

《Τι έπαθες καλε; Χαλάρωσε》