"Tekrar söyle, Alvina."
Yerimde rahatsızca kıpırdandım. Ağzımdan kaçırdığım için zaten pişmandım, tekrar edemezdim. Çok utanıyordum.
"Ben... Bir şey demedim," dedim.
Yiğit ısrarla üzerime geldi. "Söyledin, sen az önce bana çok özel bir şey söy...
Kitaba verdiğim GÜZ SAYHASI ismini ben oluşturdum. Normalde kullanılan böyle bir terim yok, wattpad platformunda başka bir kitabın adı olarak gördüyseniz çalıntıdır ve müsadem de yoktur.
Taklitlerden uzak durun çiçeklerim, emek hırsızlarına vereceğiniz en büyük ders budur.
Bu kitabı ilk kez keşfeden varsa not : Bu kitabı okumak için, diğer kitabı okumanıza gerek yok. Farklı karakterlerin hayatını konu alıyor.
Güz Sayhası için bu tanıtım filmini izleyebilirsiniz. 🕊
İntikamın Pençesinde'den gelenler, buraya bir çiçek bırakabilir mi? {🌺}
Bu kitabı ilk kez keşfedenler de buraya lale bırakabilir mi? {🌷}
Youtube videosundaki şarkıyı İntikamın Pençesinde kullanmıştım, şarkının adı sessizlik ve şu an buraya güzel gider diye düşündüm. Kesinlikle şarkıyla başlayın.
Ve gif der susarım, şu an bu gifle aşk yaşıyorum... Zihnimdeki Alvina ve Yiğit'le acayip örtüşüyor.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
°PENÇE SERİSİ 2°
• SESSİZLİĞİN PENÇESİNDE •
İnsan, mahkûm olacaksa, güzel olmalı, yoksa dram sadece bir komedi olur...
❄
Bir akşam vakti, karanlık, gündüzden kalma son kızıllığı ağırca yutarken, henüz gelişmemiş bir mahallenin harabe bir gece kondusunun, çürük ve yaşlı kapısını rüzgârın uğultusu gıcırdatıyordu. Bu evde, çürük ve eskimiş olduğundan, gıcırdayan başka şeylerde vardı; güven, sevgi, aile... baba. Fakat bu, rüzgârın aşındırdığı kapı gibi değildi, saf acının bedende ve zihinde gıcırdayışıydı.
Genç kızın, naif teninden çıkan ses, dağıldığı odayı bile titretti, üzdü.
Bir el, binlerce şey yapabilirken, niye bunu yapıyordu? Dünyaya güzellikler kazandırabilir, bir ruhu okşayabilir, bir teni sevebilir. Ama bu el, korkunç masallardan fırlamış bir canavarın eli olmayı tercih etmiş gibiydi.
O büyük el, bir kez daha indi yüzüne, "Sürtük!" diye hırladı babası. Sesinin soluğu tavandan sarkan lambayı titretti. Öylesine cüsseli ve uzun görünüyordu ki, korkunç bir insan olması yetmiyormuş gibi bir de yapılı olan vücudu daha da korkutuyordu kendisini. Üzerinde, elinde, nefesinde mazot kokusu vardı; nefret ediyordu bu kokudan. Burnuna dolan bu koku, midesini bulandırıyordu. Babadan başka her şey kokuyor, belki baba koksa, duyumsayıp tiksindiği diğer bütün kokular misk olurdu. "Ablandan sonra bir de sen adıma leke süreceksin!"
