Στο πέρασμα του ανέμου (Wattys2016)

37.Μεσάνυχτα

Δεν σου το κρύβω, σ' αγαπώ
όλες τις νύχτες που περνάνε σιωπηλά
που δεν έρχεσαι να σε δω
σ' αγαπώ μες από πράγματα μικρά.
Κι όλο περιμένω και ελπίζω
να γυρίσει η τύχη μου ξανά
αυτή που με παράπονο τη βρίζω
και που με κάνει να πονάω στα κρυφά.

Μα εσύ δεν έρχεσαι, για ακόμα μια φορά
πάει μεσάνυχτα κι ο πόνος με νικάει
μπορεί να γίνει αλύπητη η μοναξιά
για εκείνον που δεν έχει μάθει να ξεχνάει.
Πάει μεσάνυχτα κι αδειάζουνε οι δρόμοι
στα ξαφνικά με πνίγει πάλι ο θυμός
που σ' αγαπάω, εγώ ακόμη
που δεν σε σβήνει ούτε λίγο ο καιρός.

Δεν σου το κρύβω, σ' αγαπώ
και είναι δύσκολο πολύ κάθε φορά
να κάνω πως αδιαφορώ
πως γελώ όταν το δάκρυ μου κυλά.
Κι όλο περιμένω και ελπίζω
να γυρίσει η τύχη μου ξανά
αυτή που με παράπονο τη βρίζω
και που με κάνει να πονάω στα κρυφά.