Στο πέρασμα του ανέμου (Wattys2016)

68. Γλυκιά απογοήτευση

Απογοητεύομαι. Πολλές φορές. Βλέπεις εγώ συνήθως όταν νιώθω κάτι, το νιώθω όσο δεν πάει, έχω έντονα συναισθήματα και κυκλοθυμικές τάσεις, όπως πολλοί άνθρωποι.
Σκέψου πως είναι να αγαπάς λοιπόν όσο αντέχεις, με όση δύναμη έχει και δεν έχει η ψυχή σου. Σκέψου να μην παίρνεις ποτέ πίσω αυτή την αγάπη. Δεν απογοητεύεσαι; Είναι λογικό και ανθρώπινο. Παρόλα αυτά δεν θα πάξεις να αγαπάς, γιατί έτσι είναι, μια φορά να την πατήσεις και τελείωσες. Η αγάπη είναι ισόβια ποινή, ισόβιος πόνος και δύο στιγμές ευτυχίας. Μα αξίζει να ζούμε και γι' αυτό το λίγο. Βλέπεις κατά βάθος οι άνθρωποι, όταν πρόκειται για την αγάπη του άλλου, ζητάνε μονάχα ψίχουλα και λίγη ψευτιά για να νιώθουν χαρούμενοι. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό.
Το θέμα είναι ότι και πάλι απογοητεύομαι. Υπάρχει άραγε το κόλπο, ναι αυτό το μυστικό κόλπο για να κάνεις τους ανθρώπους να νοιάζονται; Πως θα γίνει να κουνήσω μονάχα τα δάχτυλα μου και ξαφνικά όσοι αγαπώ να μ' αγαπήσουν περισσότερο; Μπα, δεν γίνεται. Ίσως και να μην το θέλω τόσο κατά βάθος. Ίσως να μου φτάνει και εμένα να αγαπώ μονόπλευρα με αυτά τα ψίχουλα και την ψευτιά. Δεν ξέρω... νομίζω ότι η αγάπη μου φτάνει και για τον άλλον, φτάνει για δύο. Ναι, αυτό είναι. Νιώθω τόσο πλήρης με αυτό το συναίσθημα, σαν να έχω ολοκληρωθεί. Ξεχνώ μερικές φορές την απογοήτευση, την ναρκώνω περιστασιακά αν θες να το πεις έτσι.
Πολλά είπα και δεν μου αρέσει να φλυαρώ. Αυτή η λύπη, πάντα θα υπάρχει μέσα μου πολλές φορές βουβή, να προσπαθεί να εξηγήσει τις συμπεριφορές των ανθρώπων.  Πως να τα καταφέρω; Νιώθω σαν να γεννήθηκα χθες...
Κρίμα που δεν σε κατάλαβα. Ίσως και να μην προσπάθησα τόσο αν και το ήθελα πολύ. Ουφ, αύριο πάλι θα γίνω άλλος άνθρωπος, θα γεννηθώ ξανά. Πάλι, χωρίς κανέναν λόγο θα μου κάνει εντύπωση η συμπεριφορά των άλλων. Αλήθεια γιατί δεν αλλάζουν οι άνθρωποι; Κι εσύ γιατί ντρέπεσαι να πεις σ' αγαπώ;