Στο πέρασμα του ανέμου (Wattys2016)

41.Ματωμένος Νοέμβρης

Της ημέρας...

Μπορώ να πω ότι σε είδα χθες το βράδυ

έσερνες τη σκιά σου, πατούσες μαραμένα τριαντάφυλλα

μπορώ να πω ότι φαινόσουν στο σκοτάδι

κι ήταν αστέρια οι πληγές που 'χες στα δάχτυλα.

Εγώ δεν φώναξα, δεν μίλησα για σένα

μονάχα σε θυμόμουν σε συνθήματα αναπάντεχα

είχες φωνή και δύο χείλη ματωμένα

είχα κρυφτεί, πως να ΄μουν δίπλα σου, δεν θ' άντεχα.

Μέρα τη μέσα σ' έχανα, χανόσουνα στην άβυσσο

και πίσω απ' τα κάγκελα άλλαζες την ιστορία

πόσο σου πάει αυτό το κόκκινο πουκάμισο

πόσο κοστίζει τελικά η ελευθερία;

Ένα γαρύφαλλο στο χώμα θα αφήσω

και θα μυρίσω στον αέρα τ' άρωμα σου,

τα τελευταία λόγια σου θα τραγουδήσω

κι ας μη θυμίζει η φωνή μου τη δικιά σου.

Νοέμβρης 1973, χάθηκες.

Ένας ματωμένος Νοέμβρης σε πήρε και πέταξε μακριά.

Ένας ματωμένος Νοέμβρης πήρε, για πάντα τα όνειρα μου.