57. Γεια κι αντίο

5 3 0
                                    

Γεια σου κι αντίο
δεν θα σου πω το ίδιο ψέμα
δεν θα σου πω ότι σε μίσησα και δεν θα προχωρήσω.
Ίσως να θύμωσα, αλλά πιο πολύ με μένα.
Αφού με ξέρεις καλά, την ψυχή μου δεν την έχω για κανένα.
Και πάλι μ' ένα βλέμμα θα δεις όσα κρύβω,
μισούσα το λίγο, μα φοβόμουν το πολύ.
Όμως οι άνθρωποι αδυνατούν να καταλάβουν, ακούνε μόνο τη φωνή τους, τι τους νοιάζει το γιατί.
Κουράστηκα μαζί τους, κουράστηκα με όλα, γράφω στίχους κενούς να περνάει η ώρα.
Ξεκόλλα.
Οι ποιητές είναι νεκροί από μέσα,
έχουν πεθάνει στη ψυχή.
Και μένει το κορμί, μονάχα να σαπίζει.
Γεια σου κι αντίο,
έφυγες κι άφησες κρύο,
θυμώσε ο εαυτός μου και πάλι με βρίζει.
Γαμώ τη τύχη, έχουν πεθάνει τα όνειρα μου, έχω χάσει ευκαιρίες και όλο τρέχω στο σκοτάδι.
Αιώνιο σημάδι, μου άφησες χθες,
μ' ένα 'σ' αγαπώ' που ποτέ σου δεν λες.
Γεια σου κι αντίο
πως να χωρέσει το σήμερα
θηρία ανήμερα,
πως ν' αντέξει η λογική, όσα κρύβει το συναίσθημα.
Πάντοτε έντιμα, με περηφάνια θα φύγω,
με το κεφάλι ψηλά κι όσα δεν είπα τα πνίγω.
Όλα καίγονται τώρα, τα λέμε σ' άλλον αιώνα, γεια σου κι αντίο.
Φτάσαμε στο τέλος, μα σιχαίνομαι σου λέω τα τραγικά.
Καν' το αστείο. Αντίο.
Είναι ώρα να σ' αφήσω.
Θα 'λεγα για πάντα, μα είναι βαρύ.
Δεν το σηκώνει η ψυχή.
Ας μείνω στο τώρα, στο μπορεί,
ας μείνω στην ασφάλεια, στο δήθεν, στη παράνοια.
Ας πονάω από μέσα, πολύ.
Πιο πολύ από σένα.
Γαμώτο. Γιατί σε χάνω κάθε μέρα;

Στο πέρασμα του ανέμου (Wattys2016)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin