Hey Teddy

22

Είχα μαζέψει τη τσάντα μου και τα πράγματα μου και περίμενα εξω απο τη τάξη την Αγγελική για να πάμε στην αίθουσα για τα σκηνικά.

Ημασταν και προχωρημένο σχολείο τρομάρα μας και η θεατρική χωριζόταν σε ομάδες μια εκ των οποίων ηταν υπεύθυνη για τα σκηνικά.

Εγω, η Αγγελική και η Στέλλα ημασταν σε αυτήν ενω η Βάσια ηταν κάτι σα βοηθός σκηνοθέτη όπως την αποκαλούσε η Σταύρου.

"Αντε πάμε!" της είπα και κατεβηκαμε τις σκάλες. Ηταν η ώρα του διαλείμματος ετσι θα κατεβαζαμε τις τσάντες μας απο τώρα.

"Η Στέλλα τι θα κάνει;" με ρώτησε όταν μπήκαμε στην μικρή αίθουσα.
"Ξέρω οτι έχει εξάωρο οποτε θα κατέβει μόλις τελειώσει. Τώρα αν κάτσει παραπάνω δε ξέρω." είπα και καθισαμε στις καρέκλες πιάνοντας απο ενα πινέλο.

[...]
"Ε Αλεξ!" με φώναξε η Στέλλα όσο περνούσα κάτι κορδόνια μέσα απο ρολά κουζίνας ετσι ώστε να φαίνονται με αρχαία βραχιόλια. Φυσικά και θα κάναμε καποιο θεατρικό όπως η Ελένη του Ευριπίδη.

"Χρειάζομαι ψαλίδι." μου είπε και ξεφυσηξα.

"Που είναι;"

"Δεν εχει άλλο το έδωσα στην Αγγελική. Στη βιβλιοθηκη πρεπει να έχει!" μου είπε και με βαριά καρδιά πλησίασα την βιβλιοθηκη.

Άκουσα φωνές από μέσα και κατάλαβα οτι έκαναν κάποιοι μαθημα, διότι η βιβλιοθήκη μας ήταν παράλληλα και αίθουσα διδασκαλίας.
Ε καλά μωρέ ενα ψαλίδι θα πάρω και θα φύγω. Πήγα να χτυπησω τη πόρτα μα άκουσα μια γνώριμη φωνη απο μέσα.

Την ήξερα αυτή τη φωνή. Ηταν μιας κοπέλας απο τη τριτη που έκανε παρέα η Αγγελική. Μας έλεγε και καμια πληροφορία για τον Γιάννη και τον κολλητό του εφόσον ηταν στο ίδιο τμήμα.

Εκανα αναστροφή και πήγα να φύγω αλλά σταμάτησα.

Θέλω να φύγω αλλά χρειάζομαι το ψαλίδι. Ισως αν πω κάποια άλλη να παει. Οχι θα με πρηξουν και θα μου πουν ένας λόγος παραπάνω.

Λοιπον δεν έγινε κάτι. Απλως θα το ζητησω και τελειωσε.

Χτύπησα τη πόρτα ευγενικά και άνοιξα τη πόρτα.

Μια καθηγήτρια ιδιαίτερα αντιπαθητική μαζί και όλοι οι μαθητές με κοίταξαν. Αυτός μου έριξε μια ματια και κοίταξε αλλού.

"Τι θέλεις;" με ρώτησε η ξινή και αν και ήθελα να την χτυπησω και να φύγω τρέχοντας ταυτόχρονα, έμεινα χαλαρή.

"Ενα ψαλίδι." είπα απλα και ενα παιδί μου το έδωσε απο το γραφείο της βιβλιοθήκης. Τον ευχαρίστησα και έφυγα γρήγορα απο τη τάξη.