Bilinmeyen bir zamana eşlik eden kaderin sihirli sözleri son bulmuştu o soğuk bakışlarla. Ceketinin yakasını ensesine siper ederek arkasını dönüp gitmişti. Kendinden emin adımları onu geriye çekse de artık çok geçti. Kaderin soluk sayfalarını kapatan mühürlü bakışlar akıp gitmişti asi'ye.
Çaresizliğin esir aldığı bu vücut artık veylin pençesindeydi, çabası boşaydı; kurtulamıyordu. Usulca göz yaşları elmacık kemiğinden aşağı süzülüyordu. Arkasına döndü ve sessizce fısıldadı. "Elmacık kemiklerin günah kaplı meyvedir."
***
İfritin rahminden düşüp sonsuzluğa akan kamer saçlı kadın... Cennetin yasak meyvesi. "Veylin kucağına gel, seni çağırıyorum."
Geceyi saçına yansıtan kadın. Bu kez, eskisinden daha dik duruyordu. Kamer saçlı kadın; sen ne güzelsin!
