My Instant Husband!

Chapter Eleven : The Regrets

Chapter Eleven

The Regrets

"Selene...."

"Selene...."

"Nasaan ka na ba talaga....."

______________________________o0o_____________________________

Kirby's POV

Sa tuwing kasama ko siya gumagaan ang pakiramdam ko. Sa tuwing ngumingiti siya sumasaya ako. Sa tuwing nakikita ko siya nabubuo ang araw ko.

She's the reason why I manage to smile.

She's my everything until now.

Am I too late confessing my feelings to her?

*SIGH*

"Selene..."

"You're near yet so far."

Kung alam mo lang una palang kita makita nahook muna agad ang puso ko. Argh! It's so gay!

Tanda ko pa ng mga panahong yon napakatahimik mo. Palagi ka lang nasa isang sulok ng room nag-iisa. Kung alam mo lang palagi kitang pinagmamasdan ng palihim. Kaya natuwa ako ng magkaroon ka ng kaibigan. Hay...

Kapag malungkot ka nalulungkot ako kaya naman gumagawa ako ng paraan para mapasaya ka.

*SIGH*

I know you feel the same way before but then it change. I regret not to tell you. I really do.

*SIGH*

"Selene..." Bigla kong sabi sa sarili ko ng makita ko siya sa may tabi ng dagat na nakaupo. Kahit malayo ako nakakasiguro akong siya yun. Lumapit ako sa kanya.

Ang ganda niya talaga. Napangiti naman ako habang palapit ng palapit sa kanya. Napalingon naman siya sa akin ng nasa tapat na niya ako.

"Hi! Long time no see." Bati ko sa kanya ng nakangiti pagkatapos umupo ako sa tabi niya at pinagmasdan ang paglubog ng araw. "Hi! Oo nga ikaw din." Nakangiti rin niyang bati sa akin ngunit napansin kong may kakaiba sa kanya. Sa mga mata niya.

"Dito lang pala kita makikita." Sabi ko sa kanya habang pinagmamasdan ang langit. Hindi ko talaga ineexpect na makikita ko siya dito. Napag-alaman kong nawawala siya. Buti nalang bakasyon ngayon kaya hindi maapektuhan ang pag-aaral niya. "Hehehe. Ang ganda kasi ng dagat."

Ilang minuto ring wala kaming imikan. Nakatingin lang kami parehas sa araw at inaabangan ang paglubog nito.

Hanggang ngayon gumugulo pa rin sa isipan ko kung bakit sa akin lamang siya nagpakita samantalang halos mabaliw na sina Luna kakahanap sa kanya. Kaya nga napagpasyahan kong hanapin rin siya kung saan alam kong pupuntahan niya hanggang eto na nga nagpakita siya ng biglaan.

"Kirby.."

"Hmmm..." Tumingin naman agad ako sa kanya.

"Kamusta na sila?" Tanong niya sa akin ng hindi tumitingin. Gusto ko siyang tanungin kung bakit siya nawala pero hinayaan ko nalang ayokong pangunahan siya. "Hmmm.. Sila? Ayun nag-aalala na para sayo."

"Ganoon ba.. Sorry!" Napayuko siya habang sinasabi ito. "Wag kang magsorry wala ka naman kasalanan." Pag-aasure ko sa kanya.

"Pero...."

"It's okay. Sasabihin ko na lang that your fine at wag silang mag-alala." Ngumiti ulit ako sa kanya para pagaanin ang loob niya. Alam kong malungkot siya sa mga oras na ito. "Thank you!" Pasasalamat niya sa akin.

"You want ice cream?" Tanong ko sa kanya ng may nakita akong nagtitinda ng ice cream na papadaan. "Ahh.. Ehh.."

"Don't worry my treat!" Agad agad akong tumayo at bumili ng ice cream. Pagkatapos binigay ko sa kanya. "Here."