Tim.
Rustig loop ik weer terug naar het schoolgebouw, nadat Abby en Sam klaar zijn met spelen. Ik heb de hele tijd gekeken, alleen maar om háár te observeren. Ze speelt inderdaad goed.., of Sam speelt gewoon slecht. Nee, dat valt nou ook wel weer mee. Ik ken Sam langer dan Abby en zo slecht speelt ze niet. Ik heb nooit één op één tegen haar gespeeld, maar toch.
Eenmaal in het schoolgebouw loop ik even langs mijn kluisje, waar ik wat boeken in dump. Ik heb geen zin om mijn boeken mee te nemen naar de volgende les, dus dat doe ik dan ook niet. Met een beetje geluk wordt ik eruit gestuurd zodat ik naar huis kan, aangezien dit toch de laatste les is. Net als ik mijn kluisje dicht sla, gaat de bel al. Zuchtend doe ik mijn kluisje op slot en begin te lopen naar het lokaal waar ik moet wezen. Ik weet welk lokaal dat is, maar ik heb geen idee welke les ik nu heb. Niet dat dat me ook veel kan schelen.
In het klaslokaal ga ik ergens zitten en laat mijn blik even naar buiten glijden, terwijl ik de klas hoor volstromen met leerlingen. Even kijk ik naar de deur en zie nog net Abby en Sam binnenkomen. Natuurlijk hebben ze geen idee dat ik zojuist naar hun wedstrijdje heb staan kijken. Een kleine grijns vormt er rond mijn lippen, waarna ik mijn hoofd weer weg draai om naar buiten te kijken. Soms... Voel ik me net een stalker. Ach, ik was daar alleen om haar te observeren... Ze speelt inderdaad goed, maar eigenlijk zoek ik iets, waardoor ik kan zeggen dat ze slecht speelt; waardoor ik haar niet hoef aan te nemen in het team.
Ergens hoor ik de docent binnenkomen en de les starten, maar ik houd mijn gedachte er niet bij. Zoals gewoonlijk. Ik kan net zo goed niet naar school komen. Uit het raam staren kan ik thuis ook. Kort grinnik ik zachtjes om die gedachte en ik droom dan weer weg in mijn gedachtes.
Dit is de laatste les, maar deze lijkt wel een eeuwigheid te duren. Ik schrik op uit gedachten als ik iemand mijn naam hoor zeggen. Het duurt even voordat de bekende stem van de lerares tot me door dringt, maar uiteindelijk kijk ik haar aan. "Tim. Vertel mij eens het antwoord op vraag 95." Even zucht ik en kijk kort om me heen. Heel slim van je om je boek niet mee te nemen, Tim. Kort zucht ik en noem dan maar iets randoms op, waarna de hele klas begint te lachen. Hoe kan het ook anders? Volgens mij zei ik iets dat leek op 'pudding', maar dat kan ik me nu al niet eens meer herinneren. Het is nog niet eens twee minuten geleden en ik kan nu al niet meer herinneren wat voor een dom antwoord ik nu weer eens gaf. "Tim, misschien moet je de volgende keer je boek maar eens meenemen. Heb je daar ooit aan gedacht?" hoor ik de docente dan geïrriteerd zeggen. Oké, ze had dus wel gemerkt dat ik mijn boek niet mee heb en vroeg mij waarschijnlijk expres om die vraag te beantwoorden. Kort zucht ik en haal mijn schouders dan maar op, waarna ik mijn blik weer naar buiten laat glijden. Ik zucht kort weer als ik Abby's stem hoor antwoorden op dezelfde vraag. Een beetje verbaas ik me erover als het het goeie antwoord is. Wat? Ze kan basketballen en is nog slim ook? Een kleine grijns vormt er rond mijn lippen.
Na een klein uurtje is de les toch eindelijk afgelopen en sta ik op, waarna ik mijn tas pak en richting de uitgang van het lokaal loop. "Tim, heb je even?" hoor ik dan en ik stop met lopen als ik de stem van de docente hoor. Ik zucht klein en draai me dan naar haar om, waarna ik een paar stappen in haar richting zet. "Ja hoor..." mompel ik en laat een kleine zucht ontsnappen. "Ik heb je cijfers bekeken en als het zo door gaat, zou je dit jaar over moeten doen. Maak eens wat minder tijd vrij voor dat basketbal en wat meer voor je Nederlands en andere belangrijkere schoolvakken..." Wacht, zei ze nou net dat basketbal niet belangrijk is? Ik zucht even en blijf haar aankijken, met een blik vol arrogantie, aangezien me het niet veel kan schelen wat ze te zeggen heeft. Basketbal blijft voor mij het belangrijkste wat er bestaat en daar kan een Nederlandse lerares niks aan veranderen. "Misschien kun je beter beginnen met het meenemen van je boeken, naar de les en ik wil dat je een bijles Nederlands volgt."
Ze wilt wat?!
Even lijkt alles om me heen in te storten. No way; ik ga echt geen bijles volgen. Wie denkt ze wel niet dat ik ben? Het kan me niks schelen als ik dit jaar over zou moeten doen. Basketbal blijft voor mij altijd het belangrijkste en om prof basketballer te worden heb je geen goede cijfers nodig voor je Nederlands. "Luister, Tim. Je cijfers zijn echt niet goed en ik weet dat je een hekel aan school hebt, maar school duurt alleen maar langer als je zulke resultaten blijft halen." Waarschijnlijk zag ze aan mijn gezichtsuitdrukking dat ik het hier niet mee eens ben, aangezien ze erover door gaat. Ik zucht even en laat mijn blik even weg dwalen. Ik reageer niet op wat ze zegt. "Morgen is het zaterdag. Wat doe je zaterdag?" Kort frons ik als ze dat vraagt. "Basketballen..." zeg ik kort af, terwijl ik haar langzaam weer aan kijk. "Hoe laat?" Ik zucht kort weer en kijk haar geïrriteerd aan. "De hele dag." mompel ik maar. Natuurlijk ben ik niet van plan de hele dag te gaan basketballen, maar ik heb nog geen idee rond welke tijd ik ga. We hebben nog helemaal niks afgesproken en wat denkt ze nou? Dat ik mijn vrije zaterdag ga opgeven om een bijlesje te hebben? Dacht het niet. "Oké, dan stop je even tussen drie en vijf voor je bijles." Ik zucht diep. "Ik kan niet. Zeg ik toch." sis ik geïrriteerd. "Dan maak je maar wat tijd vrij, Tim. Je basketbalt vast niet de hele dag, of wel soms?" Ik zucht even en geef daar geen antwoord op. Het is stil voor een lange tijd. "Wij zijn klaar hier. Zorg dat je thuis bent morgen tussen drie en vijf." Ik geef haar nog een geïrriteerde blik en wil nog wat zeggen, maar krijg daar de kans niet eens meer voor. "We zijn klaar. Je kunt gaan." Een diepe zucht verlaat mijn mond, waarna ik woedend het klaslokaal verlaat en de deur hard achter me dicht gooi.
Fijn, nu moet ik mijn vrije zaterdag middag ook nog opgeven voor school...
----
Sorry als dit hoofdstuk een beetje kort is.
Vote, Comment, subscribe? - Dan houden we van je :3 (Al doen we dat nu ook).
