Abby.
Het enige wat ik wilde was een leuk tussenuur met Sam en toen ze me vroeg om te basketballen kon ik natuurlijk geen 'nee' zeggen. Misschien zou ik dan even aan andere dingen kunnen denken dan Tim. Maar misschien was dat wel weer teveel gevraagd. Natuurlijk, want waarom zou ik het leuk mogen hebben?
Mijn ogen staan nog steeds gericht op hun twee; Tim en Mark, maar al snel wend ik mijn blik weer af. "Dit wordt dan de derde keer." verbeter ik hem. "Hoe weet je dat zo zeker? Als ik de vorige keer niet miste dan hadden wij gewonnen." Ja, waarom miste hij eigenlijk? Is dit het juiste moment om dat te vragen? Ik zeg nog maar even niks, aangezien hij weer verder gaat met praten. "Maar ja, ik had dan ook zo'n ongelooflijke pijn in mijn arm." Pijn? De manier waarop hij het zegt, laat me het niet echt doen geloven. Even kijk ik naar Tim om een reactie af te lezen van zijn gezicht, maar die is nog altijd leeg. Het verbaasd me ook dat hij nog geen woord heeft gezegd. Misschien is dit wel net zo ongemakkelijk voor hem als voor mij, maar hey! Hij was degene die mij kuste hoor, dus geen reden voor hem om zich zo te voelen. Ik zou hem opnieuw willen vragen waarom hij dat deed, maar dan krijg ik waarschijnlijk hetzelfde antwoord en daar lijkt het me nu ook niet echt het juiste moment voor.
"Dus, gaan we nog spelen of niet?" Marks stem haalt me uit mijn gedachte. "Nee." antwoord ik, zonder er verder nog over na te denken en loop vervolgens richting het bankje, waar mijn spullen liggen. "Hm, iemand is bang voor die gozer naast me." hoor ik zijn stem dan weer en stop met lopen. Ik zucht diep en draai me naar hem om.
Yeah, right...
Misschien ben ik inderdaad bang, maar niet om de reden die hij bedoeld. "Wat? Ik snap het wel hoor... Hij is de grootste pester van de school. Iedereen is-" Hij stopt met praten als ik hem onderbreek. "Ik weet wel zeker dat die gozer naast je, míj niet gaat pesten." Ik leg de nadruk op 'mij'. Vraag me niet hoe, maar ik zie hem nadenken, waarna hij naar Tim kijkt, vragend.
Jij mag hem nu uitleg geven, Tim...
Ik grijns klein en loop dan toch maar weer terug. Ik heb geen zin dat ik straks wordt uitgemaakt voor het meisje dat niet meer durfde te basketballen tegen hen. Ik pak de bal, leg deze in het midden en loop weer naar mijn vriendin toe, die het ook al niet lijkt te begrijpen wat er tussen mij en Tim aan de hand is, maar dat is ook wel logisch. "Heb ik iets gemist?" vraagt ze, waarna ik kort zucht om haar opmerking. Even volg ik haar blik naar Tim en knik dan langzaam. "Hij keek wel de hele tijd naar je hè?" hoor ik haar stem dan weer en kijk haar aan. "Tijdens de les... En net ook weer in de kantine." In zucht kort en haal mijn schouders op, ook al weet ik dat ze gelijk heeft. "Laten we spelen." zeg ik, om er voor te zorgen dat ze haar mond erover houdt, aangezien ik geen zin heb om er nog verder over door te gaan. Ze knikt, waarna we beide onze blik even laten glijden naar de andere helft van het veld.
Als we eindelijk zijn begonnen met spelen ben ik de eerste die de bal heeft. Misschien gaat dit nog wel een makkie worden omdat Tim er ook geen zin in heeft. Even grijns ik bij die gedachte en gooi de bal dan naar Sam, waarna ik al snel weer naar voren ren, terwijl ik de bal met mijn ogen blijf volgen. Ik stop met rennen als ik zie dat Mark de bal van Sam afpakt en deze naar Tim gooit. Oké, Tim is duidelijk ook weer in het spel. Dat merk ik wel aan hoe snel hij richting het net dribbelt.
Oké, focus. Focus...
Al snel kom ik weer in beweging en ren achter hem aan, maar ik hoef maar een paar stappen te doen en zie dat hij de bal al het net in gooit. Even blijf ik hem aankijken en zie hem grijnzen, maar hij kijkt mij niet aan. Doet hij dat expres? Ik schud snel mijn hoofd, om weer uit mijn gedachten te komen en ren als een gek weer naar de bal toe, waarna ik die oppak en weer terug dribbel; richting het net van mijn tegenspeler. Het duurt niet lang voordat ik bij het net ben en de bal, zonder dat deze de ring raakt, er doorheen gooi. Even grijns ik en richt mijn blik weer even op Tim, die het hele spel nog geen moeite heeft gedaan om mij aan te kijken of ook maar iets tegen mij te zeggen. Niet dat het mij veel uit maakt, maar het is gewoon iets dat me opvalt.
Ik kijk op als ik geluiden hoor en frons heel even. Het klinkt als gejuich... Nee, aanmoediging. Ik laat mijn blik over het veld heen glijden en kijk dan naar de zijlijn, waar ik een paar jongens zie staan. Ze zijn inderdaad aan het aanmoedigen, maar niet voor mij en Sam. Ik zucht diep. Ik zal ze wel laten zien dat wij beter zijn. Snel pak ik de bal weer van hun af als ik daar de kans voor krijg en dribbel opnieuw naar voren.
Gelukkig hebben we na een tijdje te hebben gespeeld een korte pauze. Daar was ik echt aan toe. Ik voel gewoon hoe groot de spanning is tussen Tim en mij, ook al doen we beide geen moeite om elkaar aan te kijken. Maar hey! Dit is een basketbal spelletje; soms hebben we geen andere keus dan elkaar aan te kijken. Ik hoop maar dat dit spel snel voorbij is. Ik ga op het bankje zitten en neem een slokje van mijn flesje water, waarna ik de dop er weer op draai en het flesje naast me op het bankje zet. Even laat ik mijn blik over het veldje glijden en voor heel even blijf ik naar Tim kijken, maar al snel pak ik mijn telefoon zodat het lijkt dat ik niet in het wilde weg, of naar Tim, zit te staren en zucht even als ik zie dat ik een sms heb. Van mijn stiefvader. Hij wilt dat ik hem iets kom brengen.
Ja, dag...
En nu heeft hij me opeens nodig? Ugh, hij kan het zelf opknappen. Ik antwoord niet op zijn bericht en stop mijn telefoon weer weg.
Ik kijk op als we na een tijdje weer verder gaan en sta op. Rustig loop ik dan naar mijn eigen veld als de bal weer in het midden wordt gelegd. Ik ren op de bal af, maar stop dan met lopen als Tim sneller is en de bal eerder heeft dan ik. Even richt ik een blik op Sam. Waarschijnlijk doet ze dit nog expres ook. Even denk ik na, maar ren uiteindelijk dan toch naar Tim toe, waarna ik hem blokkeer. Op dit moment gaat er maar één gedachte door mijn hoofd heen.
Kijk hem niet aan Abby en focus je op de bal..
Maar toch laat iets in me hem dan langzaamaan aankijken. Iets wat ik absoluut niet eens wil, maar waarom doe ik het dan toch? Even slik ik als hij mij uiteindelijk ook aankijkt in mijn ogen en het liefst zou ik zo snel mogelijk weer weg willen kijken, maar om één of andere reden doe ik dat niet.
Wat is dit...?
-
Vote / Comment / Subscribe?
