Abby.
Bij hetgeen wat Tim zei keek ik hem, net zoals de rest van de mensen die hier zitten, enkel verbaasd en met grote ogen aan en mijn ogen werden nog groter bij hetgeen wat hij deed.
Op dit moment gaat er enkel verbaasdheid en woede door me heen. Meer woede, want ja. Niemand vind het leuk om gekust te worden tegen je wil in, toch? Maar tot mijn verbazing merk ik wel dat ik geen moeite deed om hem van me weg te duwen. Misschien ook wel om Ryan te helpen, maar is dat de enige reden?
Nadat mijn lippen eindelijk verlost zijn van die van hem blijf ik hem nog enkel kwaad aankijken en ik word enkel nog kwader bij het geen wat hij zegt. Het was niet een te indirecte opmerking om te zeggen tegen een jongen die op jongens valt. Maar ja, ik ken Tim al langer dan vandaag. Veel langer. En ik had dan ook niks anders van hem verwacht.
Als ik zie dat de arme jongen rood begint te worden en vervolgens op staat en weg loopt, kijk ik hem even na en zie hem nog net de keuken in verdwijnen. Voor de zoveelste keer deze dag, geef ik Tim een boze blik en sta vervolgens zelf ook op, waarna ik Ryan achterna loop.
"Ben je oké?"
Ik kan aan hem zien dat hij het moeilijk heeft en ik begrijp ook wel dat hij niet weet hoe hij moet reageren. "Ik snap het wel..." klinkt er dan weer uit mijn mond. Een zwak glimlachte verschijnt rond zijn lippen. Ik glimlach even terug. "Kom je nog verder spelen?"
"I-ik denk dat ik maar naar huis ga..." zegt hij heel voorzichtig en ik knik maar. Wie ben ik om hem tegen te houden? Als hij hier blijft zal het waarschijnlijk alleen nog maar moeilijker voor hem worden en met Tim erbij weet je het ook nooit. Ik kan nu al raden dat hij vervelende opmerkingen zal gaan maken.
"Kom," Ik geef hem nog een zwak glimlachje en loop vervolgens via de woonkamer richting de voordeur, die ik vrijwel meteen voor hem open doe. Ik wacht tot hij zijn jas aan heeft en zie hoe hij vervolgens de deur uit loop, zonder verder nog iets te zeggen. Zwak glimlachend kijk ik hem na tot hij helemaal uit het zich is en sluit vervolgens de deur. Arme jongen...
Als ik de woonkamer in loop merk ik dat het doodstil is. Ik voel ogen op mij gericht en besluit om maar gewoon te gaan zitten zonder wat te zeggen, net als de rest. Zelfs Tim maakt geen vervelende opmerking. Misschien heeft hij dan toch gevoel. Ik grijp langzaam naar mijn blikje redbull en neem er voorzichtig een paar slokken van, alsof het elk moment kan breken, maar in werkelijkheid wil ik de stilte gewoon niet verbreken.
Helaas wordt de stilte wel verbroken. Niet door mij, maar één van de meisjes die het nodig vond om deze te verbreken. "Dat was... ongemakkelijk..." klinkt de grinnikende stem van Melissa en even kijk ik haar aan, maar net als ik wat wil zeggen hoor ik Sams stem al.
"Laten we verder gaan."
Waarschijnlijk wilde ze een ruzie voorkomen, en vooral verder gaan met het spel en vergeten wat er zojuist is gebeurd. Voor Ryan hoop ik inderdaad dat iedereen het vergeet en ze hem er nooit mee gaan lastig vallen of pesten. Even kijk ik Tims kant op en weet bijna al zeker dat hij hem ermee gaat pesten. Van iedereen in deze kamer, verdenk ik hem nog het meest.
"Abby? Het is jouw beurt." klinkt Sams stem weer, wat me laat ontwaken uit mijn gedachten. Ik kijk haar aan en knik, waarna ik mijn ogen even over iedereen heen laat glijden en nadenk. Wie kan ik vragen? Mijn blik blijft even hangen bij Tim, waarna ik even naar Sam kijk en vervolgens weer naar Tim die me enkel fronsend aankijkt en die frons wordt nog breder door de grijns die rond mijn lippen ontstaat.
"Tim, truth or dare?"
"Dare."
Het verbaasd me totaal niet dat hij al zo snel een keuze maak en voor dare kiest, maar toch krult er een geniepige grijns rond mijn lippen.
Nu kan ik ze beide terug pakken. Sam, omdat ze Tim mij net liet kussen en Tim voor hetgeen wat er net gebeurde met Ryan. Het was erg gemeen dat hij zo reageerde.
Normaal ben ik totaal geen meisje voor wraak, maar ik maak graag uitzonderingen en ik ben absoluut niet meer dat meisje van vroeger.
"Kus Sam voor een hele minuut lang."
--
Sorry, dit hoofdstuk is wat aan de korte kant, maar hey! Het is in ieder geval iets haha! Sorry dat we zo weinig updaten :-(
