Abby.
Na een tijdje nog te hebben gezetten trek ik mijn jurkje weer aan, om te vertrekken richting huis. Ik heb wel genoeg gezien en gedaan voor vandaag en ik heb het hier wel zo'n beetje gehad. Het liefst wil ik nu naar huis en Tim voorlopig even niet meer zien. Ik kijk mijn vriendin aan als ik haar stem iets hoor zeggen. "Mijn ouders zijn vanavond weg, dus geef ik een feestje. Jullie komen ook, toch?" Even bijt ik op mijn lip als ze ons alle drie uitnodigt en kijk even onopgemerkt naar Tim.
Zeg 'nee' alsjeblieft, zeg 'nee...
"Natuurlijk!" de enthousiaste stem van Tim klinkt in mijn oren. Hoe kom ik hier nu weer onderuit? Ik kan moeilijk niet gaan, toch? Ik bedoel; ze is mijn beste vriendin. Dat en het feit dat als zij iets heel graag wilt, je er meestal moeilijk onderuit kan komen. Niet dat ik onder een feestje bij haar thuis uit wil komen, maar als Tim er ook is heb ik eigenlijk niet zo heel veel zin in dat feestje.
In mijn ooghoeken zie ik dat ik word aangestaard, door Sam en nog steeds zijn mijn ogen op Tim gericht. Ja, waarom eigenlijk? Waarschijnlijk dacht ik gewoon teveel na over hoe dit zal uitpakken. Ik draai mijn hoofd dan een kwartslag om Sam aan te kijken en knik als een antwoord op haar vraag. "Ik ben er." voeg ik daar nog aan toe, met een klein maar gemeend glimlachje. "Oké, wees er om acht uur." hoor ik de enthousiaste stem van Sam nog, waarop ik knik.
Acht uur dus...
Dat moet ik onthouden.
Inmiddels is het al zes uur als ik mijn huis binnen stap en ik de deur achter me sluit. Met een zucht loop ik de woonkamer in en bereid me alvast voor op de preek die ik ga krijgen omdat ik de hele dag we was en niet zei waar ik heen ging. Waarom zouden ze dat nou altijd moeten weten? Heb ik dan geen recht op privacy? Waarschijnlijk is dat een domme vraag en heb ik dat dus niet.
Een zucht rolt over mijn lippen als ik zie dat er niemand is en weet nou niet of het een zucht van opluchting is, of niet. In een paar stappen loop ik naar de trap en blijf er onderaan staan, om vervolgens omhoog te kijken. "Mam?!" Als ik na een paar keer roepen nog geen antwoord krijg besluit ik haar maar even te bellen. Ja, ik moet zeggen waar ik heen ga, dan mag zij dat ook hoor.
Ik zucht even opgelucht als de telefoon overgaat en er niet veel later wordt opgenomen. "Mam? Waar ben je?" vraag ik gelijk al. "Oh, we zijn even weg. Maak maar wat te eten voor jezelf als je nog niet gegeten hebt. We zijn pas rond een uur of elf weer terug." Ik zucht even. Waarom zou ze weg willen met hém? Mijn stiefvader. Wat zou ze in godsnaam met hem willen doen? "Oké," zeg ik dan maar. "Is het goed als ik zo even weg ga? Sam geeft een feestje." Hey, ik zeg in ieder geval waar ik heen ga, toch? Nu ik erover nadenk verbaasd het me best wel dat ze niet boos is, omdat ik niet zei waar ik vandaag was. Alsof ik helemaal niet gemist ben. Waarschijnlijk is hij belangrijker. Even bijt ik op mijn lip bij die gedachte, maar probeer die al snel weer te vergeten. "Is goed, maak je het niet te laat?" hoor ik de stem van mijn moeder die mijn gedachtes verstoord, waar ik ergens wel blij mee ben. "Ik moet nu ophangen. Tot vanavond." "Oké, dag mam."
Nadat ik heb opgehangen leg ik mijn telefoon neer op tafel en ren de trap op naar boven, waarna ik boven stop met rennen en overga in lopen om mijn slaapkamer in te wandelen. Een kijken. Wat zal ik vanavond aan doen? Natuurlijk wil ik er goed uitzien op een feestje. Ook al is het maar een klein feestje.
Na even te hebben gezocht haal ik een outfitje uit mijn kledingkast en pak een handdoek, waarna ik de douche in stap, om een niet al te lange douche te nemen. Zoveel tijd heb ik niet meer en een uitgebreide douche is toch alleen maar waterverspilling.
Als ik na een minuut of tien de douche uit stap droog ik mezelf af. Dit doe ik wel grondig, aangezien ik niet wil dat mijn kleren straks nat zijn, omdat ik me niet goed heb afgedroogd. Ja, ik let overal op.
