Hoofdstuk dertien alweer!
Hopelijk bezorgt dat ongeluksgetal dit hoofdstuk geen ongeluk haha.
Ik heb het nog niet gelezen, want dit is Deniz' hoofdstuk dus we zullen zien :)
Gonna read! ^^
xKim
_____________________
Abby.
Zachtjes open ik de voordeur van mijn huis en stap naar binnen, waarna ik de deur zachtjes dicht doe. De sleutels leg ik op het gangkastje, waarna ik mijn jasje uitdoe en die aan de kapstok hang. Ik haal het elastiekje uit mijn haren en kijk even in het spiegeltje dat in de gang hangt. Kort ga ik even met mijn hand door mijn haar, maar loop dan naar de keuken, waar ik de koelkast open. Ik haal er een blikje redbull uit en kijk niet op als ik de voordeur hoor open gaan. Het is waarschijnlijk toch mijn stiefvader, aangezien mijn moeder pas in de avond terug komt. "Waarom ben je thuis?" roep ik dan vanuit de keuken. "Ik heb drie dagen vrij gekregen." hoor ik zijn stem de kamer vullen. Ik kreun zachtjes en vermoeiend.
Ugh, moet dat nu...?
"Waarom?!" roep ik dan weer en zucht diep. "En dat vraag je aan mij?" Even blijft het stil, terwijl ik langzaam en zachtjes het deurtje van de koelkast dicht doe. "En ik ga ervan genieten, dank je voor het vragen..." hoor ik zijn stem dan weer. Even rol ik met mijn ogen en open mijn blikje dan, waarna ik er een slok uit neem. Rustig loop ik dan naar de woonkamer en laat mezelf op de bank vallen. "Wanneer stop je nou met al dat redbull?" hoor ik mijn stiefvader dan weer vragen en rol weer even met mijn ogen. "Waarschijnlijk... Nooit." zeg ik dan en rek me even uit.
Even frons ik als mijn telefoon trilt en haal die dan uit mijn zak. Even kijk ik naar het schermpje en neem dan toch maar op, ondanks dat het een onbekend nummer is. "Hallo?" zeg ik dan en kijk kort vanuit mijn ooghoeken naar mijn stiefvader die naar boven loopt. Even zucht ik onhoorbaar. "Ja hallo, spreek ik met Abby McKay?" hoor ik dan. "Ja, spreekt u mee, maar met wie spreek ik?" vraag ik dan en frons lichtjes. "Met je lerares Nederlands."
Owh, oké..?
"Nou, ik wil je wat vragen. Ik heb je cijfers bekeken en die zijn gewoon goed. Nou er is een jongen in de klas waarvan zijn cijfers heel laag zijn. Dus ik wil je vragen of je hem morgen bijles zou kunnen geven?" Weer frons ik en krab kort aan mijn nek. Oké, dit komt best onverwachts, maar goed. Heel even denk ik na en zucht dan zachtjes. "Oké, is goed. Stuur het adres en de tijd maar via een sms." Even lik ik over mijn lippen heen en neem nog een slok van mijn blikje. "Is goed, dank je Abby. Fijne dag nog, dag!" "Dag!" zeg ik dan nog en hang op. Ik zucht diep. Fijn, zaterdag verpest. Maar ja; ik had toch geen plannen en waarschijnlijk was ik toch wel gaan basketballen. Dit is weer eens wat anders. Als ik het sms'je binnen krijg klik ik die aan en bekijk het adres en de tijd die erin staan. Even denk ik na. Hm, ja; dan heb ik wel tijd. Kort zucht ik en drink mijn blikje leeg, waarna ik opsta en de keuken weer in loop om mijn lege blikje weg te gooien. Ik gooi die in de prullenbak en loop dan weer terug naar de woonkamer, waar ik mijn basketbal en mijn telefoon pak. Ik scrol even door mij contactenlijst en klik Sam dan aan, waarna ik haar een berichtje stuur. 'Zie ik je zo op het basketbalveldje?' Ik weet al dat haar antwoord 'ja' of iets in die richting zal zijn. Ik kijk weer naar mijn telefoon als ik een sms'je krijg en klik die aan. 'Tot zo.' Even grinnik ik. Zie je? Zachtjes open ik de voordeur dan en loop naar buiten, waarna ik richting het basketbalveldje toe loop.
Uiteindelijk gaat de rest van de dag al heel snel voorbij, aangezien we die besteden door basketbal. Agh, waarom gaat de tijd altijd veel sneller als je het leuk hebt, dan wanneer je het niet leuk hebt? Na een tijdje spelen in het inmiddels al weer laat en volgt iedereen alweer zijn weg terug naar huis.
Langzaam open ik mijn ogen als ik wakker wordt, doordat ik iets voel trillen en het duurt even voordat ik door heb wat het is. Slaperig voel ik onder mijn kussen en vind daar mijn telefoon, waarna het even duurt voordat het me lukt om op te nemen. Ik ben pas net wakker. Niemand is zo helder in de ochtend, toch? "Hm?" mompel ik. "Wat, lig je nou nog steeds op bed? Het is al kwart over twee." de bekende stem van Sam tettert in mijn oren en het duurt even voordat het tot me door dringt wat ze zojuist zei. Snel vergroot ik mijn ogen en voel me opeens een stuk minder slaperig. "Kwart over twee? Shit." mompel ik en kom dan overeind, wrijvend in mijn ogen. "Naja, ik weet niet wat er is maar ik wilde vragen of je mee kan komen naar de stad zo?" hoor ik Sam dan vragen, waarna ik in een snelle beweging opsta. "Ik kan niet. Ik heb beloofd dat ik vandaag iemand bijles zou geven en ik heb geen idee wie..." zucht ik. "Hm is goed, dan spreek ik je later wel, bye." Ik leg mijn telefoon weg als ze heeft opgehangen en sprint snel richting de badkamer, waar ik een snelle douche neem en ik verbaas me erover, want zo snel heb ik nog nooit gedoucht. Net zoals dat ik zolang nog nooit heb geslapen. Serieus; hoe heb ik nou zolang kunnen slapen? Waarschijnlijk was ik gewoon moe door dat basketbal gisteren en we zijn ook wel best laat gestopt en toen moest ik nog eten ook. Eigenlijk was ik wel blij dat ik alleen moest eten, aangezien mijn stiefvader al had gegeten en ik ook totaal geen zin had om met hem aan tafel te zitten.
Na de snelste douche die ik ooit genomen heb, stap ik eronder vandaan en sla de handdoek om mijn lichaam heen nadat ik me heb afgedroogd. Ik loop de badkamer uit en loop naar mijn kast waar ik een setje kleding uit de kast trek en me snel aankleed. Kort laat ik mijn blik glijden naar de klok; half drie. Even zucht ik en loop dan weer terug de badkamer in, waarna ik een kam pak en mijn haren begin te kammen. Ik doe mijn haren dan snel in een kotje en loop de badkamer weer uit, waarna ik de trap af sprint. Snel pak ik mijn fietssleutels en richt mijn blik weer op de tijd. Ik hoop dat ik dit ga redden, aangezien ik ook nog moet zoeken naar het adres. Ik heb geen idee waar het is. Zo bekend ben ik hier nog niet. Snel pak ik mijn jas en loop het huis uit, terwijl ik nog even na ga of mijn telefoon in mijn zakken zitten. Een klein glimlachje verschijnt rond mijn lippen als ik mijn telefoon gewoon bij me heb. Gehaast pak ik mijn fiets dan en haal die snel van het slot af, waarna ik erop spring en zo snel als ik kan weg fiets, richting het adres waar ik moest wezen. Gelukkig heb ik die goed in mijn hoofd gegraveerd. Kort grinnik ik om die gedachte, maar fiets als snel gehaast en geconcentreerd verder.
Na een poosje zoeken naar het juiste adres, is het me uiteindelijk toch gelukt het te vinden. Kort kijk ik even op mijn horloge, waarna ik een zucht laat ontsnappen. Ik ben vijf minuutjes te laat. Ach, ja. De persoon begrijpt het vast wel als ik zeg dat ik het niet kon vinden. Even kijk ik om me heen en zet snel mijn fiets op slot, waarna ik de sleutel in mijn zak stop. Een beetje gehaast, maar toch ook langzaam loop in naar de deur, terwijl ik kort weer om me heen kijk. Even zoek ik naar de bel en druk daar uiteindelijk op, na kort te hebben getwijfeld. Ik vraag me af wie ik bijles zou moeten geven, aangezien ik nog steeds geen idee heb en me dat niet is verteld. Misschien had ik dat gewoon moeten vragen... Naja, het duurt nu toch niet lang meer voor ik erachter zal komen. Ik schrik op uit gedachte als ik de deur langzaam open hoor gaan. Ik blijf naar de deur kijken tot deze helemaal open is en ik de persoon zie in de deuropening. Even slik ik als ik zie wie het is.
Nee...
Alles, behalve dit...
Iedereen, behalve...
Hij.
