Chapter 11: "OBSESSION"

922 21 0
                                    

CHAPTER 11

THE BADDEST DELINQUENTS

“OBSESSION”

WRITTEN BY: VASILISA ROSEMARIE SABINA

He’s not making sense. Does he meant that, Al and the Six guy ay iisa lang? Paano nangyari ‘yun? Hindi naman ako masyadong tanga kasi Al and Six ay malapit sa Alexis na buong pangalan ni Al na kakabanggit pa lang ni Alexander. Pero wala namang nabanggit si Al na may kaibigan siya dito at hindi ko alam na nakapunta siya dito. Al doesn’t even know how to speak Tagalog.

All of a sudden, Alexander wrapped his arm around me. I’m still shocked to hug him back but I did. Well, I have to. I need it.

Al, Alexis Gelb. The guy, that guy. If we ever meet again? I will hang him upside down and r[i]p his head off. No. Masyadong mabilis at advance. I will make him feel like he’s in hell, like what he did to me before. Ask me, what he did to me? First, he treated me like I was his punching bag. Second, he hanged me on the ceiling and then he tased me. Third, pinagsasaksak niya ‘ko. A miracle, really. I survived. Fourth, he shot me from my back, left and right, shoulder and legs. Luckily, I still have my two precious legs and they don’t have to cut it. Fifth, what was the fifth? He just cut my right cheek and g[ou]ged out my eye. Of course I got a prosthetic eye but it was blue eye. So my left eye is brown then my right is blue. Kung wala lang kaming kabaragbag nap era, panigurado patay na ‘ko ngayon.

I fell madly in love with him while trying to forget my infatuation with Alexander when I saw a kid but then he saw me with Alexei, who's my best friend since we were six. He thought I was cheating on him with Alexei but the truth there was he’s cheating on me with a hoe, a hoe whose name is Claryne, the frog, bat, horse, pig and cat fish. Ayaw niyang aminin ‘yun so he abused and tortured me to death and blamed me for everything.

I wasn’t weak. Kung ano ako ngayon, gano’n din naman ako dati. But that time, I was afraid of being arrested so I refused to fight back and kill him. After the court says that he was guilty for what he did to me I moved back to Philippines from Moscow pero ‘yung nakakapagtaka dito, kung nasa’n ako nando’n si Claryne. She’s always around like she’s looking after me.

+

 “Alexandra!” sigaw ni Alexia na kasama si Alexei? Kelan pa sila nagkakilala?

“Ano ba, Alexia. Ang aga-aga kung maka-sigaw ka sa pangalan ko.”

“I heard nakunan ka daw? Ilan ‘yung nalaglag?” tanong niya. Sa pag kakaalam ko dapat umiiyak ‘to. Hindi na nakakapagtaka, mabilis talagang kumalat ‘yung balita sa campus na ‘to.

“Pakialam mo?” pag susungit ko.

“Dali na. Talo pa ata n’yan ako. ‘Wag mong sabihing nalaglag lahat? Ugh.” At pinagpustahan pa talaga nila kung nila ‘yung namatay. Tsk. Stupid people, really.

“Kelan kayo nag kakilala niyan?” tanong ko.

“Nasa Penza ako to visit my dearest mom and nung nakarating na ‘ko sa kanyang lovely house. She invited her friend to come and meet me and then her friend brought her son. And that’s him,” paliwanag niya

“So you became close friends?”

“No. Not close, just friends.” Sabay nilang sagot.

“Bahala nga kayo dyan,” sabi ko habang naglalakad na kami palayo ni  Alexander.

“Teka, Alexandra.”

“Isa. Isa ‘yung namatay,” walang ganang sagot ko na lang.

“Sabi na e! Libre mo ‘ko sa tusok-tusok mamaya,” rinig kung sabi ni Alexia kay Alexei.

Alexander intertwined his fingers with mine as I leaned my head against his shoulder. Nakaka-walang gana na. Bakit kailangan may mawala pa kasi.

Sigurado naman akong pinagtitinginan na kami ng lahat ng estudyanteng nakakakita sa ‘min. Ngayon lang kasi kami nakitang mga kasama sa campus dahil madalas si Claryne ‘yung kasama niya, instead na ako. Ang alam naman kasi ng lahat sila ni Claryne e.

“Well, hello there my dear boyfriend,” sarkastikong  bati ni Claryne sabay tingin sa ‘kin ng masama.

“Well, hello to my dearest fiancée too,” I said sarcastically emphasizing “fiancée”.

“Well, hello to you,” sabat ni Alexia kasama si Alexei sabay tulak kay kay Claryne papunta sa kanal.

Gosh. Stupid naughty Alexia. Sinadya niya ‘yun. Sinadya ni Alexia ‘yun.

“Opsie! Sinadya ng kamay ko. Allergic sa mga gaga eh. Ayan tuloy nainis, tinulak ka.”

Humiliated. She has been humiliated. She deserved it. Kulang pa nga ‘yan eh. She ruined everything. My past relationship and my life. I was torn and she’s the reason. Wala lang akong oras sa kanya kasi napaka gaga at kadiri niya para sayangin ‘yung oras ko. Para siyang tigsang ang sarap pisain hanggang mawala but I know the more na pipisain mo, alam mong mag kaka-infection at baka lalo lang lumala.

“Alexander,” she cried. Pero umiling lang si Alexander

Napatawa ako ng sobrang lakas pero sandali lang baka mag labor ako ng wala sa oras since pinigilan din ako ni Alexia. I feel sorry for her. She has been humiliated and then her boyfriend or should I say ex-boyfriend dissed her. Seriously, mukha siyang pulubi but even if she commits suicide for being humiliated and dissed, I really don’t care.

The bell rang, so nag si-puntahan na kami sa kanya-kanyang building at classroom namin. Pero bago pa ‘ko makapasok ng classroom. I saw everyone screamed and gasped in surprised as I yelled in frustration, I need a break.

Bago pa niya ‘ko mapatay, humarap na ‘ko sa kanya at inagaw agad ‘yung baril. Ninja moves.

 Bang! 

Bang!

Bang!

Nilapitan ko ‘yung naka ski mask na kaka-baril ko sa kanya at tinanggal ‘yung ski mask na suot niya. Hinawakan ko ‘yung leeg niya ‘saka siya kinorner sa sahig.

“Anong punyetang walang utak na gang ang pangalan ng grupo niyo?” tanong ko sa babae. I’m aware na wrong grammar ‘yung nasabi ko pero wala na ‘ko oras para ayusin ‘yun.

Sinira ko ‘yung damit niya ‘saka ko do’n nakita ‘yung tattoo niya. Kainis rin kasi ‘tong tatay ko, ako ‘yung napapahamak  sa mga kabalbalan niya. Nung hindi siya sumagot, sinabunutan ko siya ‘ko binagok ‘yung ulo niya sa sahig. Buhay pa siya pero malapit ng mamatay.

Walang buwan na hindi ako pwedeng barilin o tutukan ng baril o saksakin ng mga iba’t ibang gang dahil sa tatay ko. Having a gangster father is making me sick.

“He’s coming and no one could ever stop him. You’re not his target. He’ll k[i]ll but not you,” she said as she spit her blood to me.

I guess, I was wrong. It wasn’t from Limochin’s. But she’s a gangster or a delinquent because no one could ever do this stupid thing if she wasn’t one.

“Who’s that boy? Who is it?! Who paid you? Is it Al? Why the hell me kung hindi naman ako ‘yung target?!” I asked.

“Guess who,” she said teasingly, so I punched her, hard.

“Say it! Or I will end your worthless life.”

“Are you kidding me? You ended it already. I’m slowly dying here. It’s Pocholo, okay? P-O-C-H-O-L-O.”

What the hell . . . Pocholo? Is she serious? I’ve known Pocholo for years. That’s nonsense

“Pocholo . . .” I echoed unbelievably.

“Yeah, Pocholo. Better watch you back now,” she warned but hindi ko na napigilan ‘yung sarili ko. I bursted out laughing so hard. She looked at me, confused.

“Haha. No,” I said with no emotion. He won’t do that. Him? He’s coward as f[u]ck.

“He’s in love with—” I cut off her and punched her but she whispered something very interesting that made me grin and smile and smirk before she died.

Love, love, love or obsession? Ha—first d[e]ath threat?

[♤]: THE ANARCHIC DELINQUENTSTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon