[♤]: THE ANARCHIC DELINQUENTS

Chapter 21: "BIRTHDAY" | Month of December

CHAPTER 21

THE BADDEST DELINQUENTS

“BIRTHDAY”

WRITTEN BY: VASILISA ROSEMARIE SABINA

“You’re going where?” tanong ko kay Anastasia na kausap ko sa phone.

“We’re going back to Russia. Urgent. It’s urgent.”

“Case?” wala sa sariling tanong ko habang minamanyak ako ng asawa ko. I’m trying my best not to m[o]an. Seriously, it’s hard. He’s s[u]cking my neck, for Pete’s sake.

“Yes. Got to go.”

“K,” tipid kung sagot ‘saka patay na ng phone ko. 

Humarap ako kay A ng naka ngisi pero bigla niya ‘kong hinalikan. I kissed back but my phone suddenly rang again. This sh[i]t really! Hindi ko pinansin ‘yung phone, I kept on kissing A but ayaw tumigil kaya humiwalay ako kay A ‘saka sinagot ‘yung phone.

“I’m f[u]cking making out with my husband. What do you want?” sabi ko ng hindi ko tinitignan kung sino ‘yung tumatawag. Istorbo e. Ibabalibag ko na talaga ‘tong phone na pag inis na inis na talaga ako.

“You’re married?!” gulat na tanong ni Alexia. Wow. This b[i]tch is still alive. I didn’t know that. I thought she’s mad at me or something.

“Yes. I’m married with A. What do you want?”

“Wait. What did you say? Who’s A? Are you crazy?” Lumayas-layas pa kasi ng Pinas. ‘Yan napapala niya.

“A’s my husband,” sagot ng biglang halikan ni A ‘yung leeg ko. Geez. “Alexander’s friend. Anyway, let me guess. You’re still pregnant.”

“Yes,” walang buhay niyang sabi.

“Don’t you ever abort that kid, Alexia. I'm warning you. Ilang months na?” seryosong sabi ko sa kanya. Seriously, alam ko ‘yung nasa utak niyan. Bobo ‘yan e.

“5 months.”

“’Kay. Bye.”

Nagulat ako ng batiin ako ng “Happy Birthday” ni A habang yakap-yakap niya ‘ko mula sa likuran. Birthday ko na? What the hell? Ano ba ngayon? Tinawagan ako nung dalawang babaita pero hindi ‘man nila ako binati? Sarap ibalibag tuloy ng phone ko. December 17 ngayon? That means, birthday namin ni Alexander. 19 na siya. 18 na ‘ko. Pareho kami ng birthday, mas unang nga lang siyang pinanganak ng isang taon.

“Thank you. Sa’n na gift ko?” tanong ko sa kanya. Hahalikan na sana niya ‘ko ng biglang sumakit ‘yung tyan.

“Sh[i]t, A. Ahh, hospital. Come on. Sh[i]t,” sabi ko sa kanya na nakapagpataranta sa kanya. Sumandal ako sa counter habang mabilisan niyang kinukuha ‘yung susi ng sasakyan. Manganganak na ‘ko. Nakalimutan ko 9 months na pala. Ba’t ngayon pa?

Nabigla ako ng bigla akong buhatin ni A. Naka pants lang siya. Wala siyang suot na shirt. Kahit mag sando ‘man lang siya! Latad ‘yung magandang katawan niya. Ang tanga nito. Bwiset. Napanganga ‘yung taong madadaanan namin, mostly mga babae. Hindi ko alam kung dahil manganganak na ‘ko o dahil sa katawan ni A.

Sinakay ako ni A sa backseat ‘saka niya mabilisang dinrive ‘yung kotse papunta sa hospital. Pagkarating namin ng hospital dali-dali akong dinala sa delivery room. Sh[i]t. ‘Di ko na alam, basta ang alam ko lang mahigpit kong hinahawakan ‘yung kamay ni A hanggang sa marinig ko na ‘yung mga iyak ng mga anak ko. Naiyak ako sa sakit at sa tuwa. Kung nandito lang sana si Alexander pero ‘wag na lang. Nandito naman si A e. Mahal ako nito, ‘di niya ‘ko iiwan. Hindi niya ‘ko itataboy kahit ilang beses ko na siyang tinaboy no’ng matapos naming ikasal, last month. Hindi niya ‘ko sinukuan.

But the truth is he isn’t really my husband. I’m not married with A. Our marriage was faked. Pakita lang ‘yun sa mga bisita para hindi mapahiya si Anastasia sa mga inimbitahan niya para sa kasal namin ni Alexander. He just doesn’t know it and just decided to hide it from him. I’m not married with him but with Alexander. After the party before A and I go home, kinausap ako ni Anastasia to sign Alexander and I’s marriage contract. Walang nakakaalam no’n kundi ang pamilya lang namin. Kasal na kami ni Alexander sa papel but si A ‘yung kasama ko for the sake of everyone. Plus, my family don’t like A for me. I call him my husband and use his name just for the show. And I’m still hoping and waiting for Alexander. Hoping for him to come back and kidnap again. But I know hope is the parent of disappointment and despair. I also think, my family knows about Al. It’s why naging proxy si A.

“Congratulations, Mr. and Mrs. Suarez,” bati ng mga staffs ng hospital na nagpaanak sa ‘kin. Ngumiti lang ako ng mapakla habang nakatingin kay A na nakangiti sa mga staffs na hanggang ngayon wala pa ring saplot. Gown lang ng hospital. Hindi anak ni A, lahat ng limang mga batang ‘yan pero ano pa nga ba. Mabait ‘yang asawa ko e.

+

Pagkagising ko, mukha ni A na nakangiti ang bumungad sa ‘kin.

“Magka-birthday kayo ng mga anak mo and Alexander too.”

“’Yung names?” tanong ko. Wala pa kasi akong naiisip na names.

“Uhmm. Pinasa ko na.”

“What?! Ano ‘yung mga pangalan nila?”

“Come on, chick. Calm down. I gave them the name of Alexander. Si Alexander na rin ang nag bigay ng pangalan nila. Oh, kain ka muna.”  Chick pa rin ‘yung tawag niya sa ‘kin. Gah. For St. Vladimir’s sake. I need some energy to punch his face.

“Whatever, A.” 

Pinakain ako ni A ng Thai food. Alam niya kasing hindi ako kumakain ng mga pagkain sa hospital. Sinubuan niya lang ako. Walang imik. Maya-maya lang dumating na si Claryne. Ine-expect ko ‘yung pag mumukha niya dito napupunta siya kaya hindi na ‘ko na gulat. Nagpapakita lang naman siya para magkaroon ng black eye pero ngayon alam niyang hindi ko siya masusuntok kasi nanghihina pa ‘ko.

“The b[i]tch has finally pooped her kids. Congratulations.”

“Heaux. Leave now o dadagdagan ko ‘yang black eye mo.” Hindi na talaga siya na dadala o talagang sanay na siya sa sakit ng black eye. Hindi na ‘ko mag tataka kung lagi siya naka sunglasses.

“Your husba—I mean your ex- fiancée told me to look after you, b[i]tch.”

“Who cares? I’m with A. He can look after me and take of care me.”

“Anyway, I saw your babies. They’re so sweet and very pretty.”

“Of course, they look—“

“Kamukha nila si Alexander. Ga-gwapo. Do you know what their name is? I bet you don’t so I’ll tell you now. Babanggitin ko sila in order: Alexandrei Alexander Liamzon, Alxl Alexander Liamzon, Alexius Alexander Liamzon, Alejandro Alexander Liamzon, and Alessandro Alexander Liamzon.”

“Tss. Lumayas ka na nga.”

D[a]mn. Lahat sila may “Alexander” sa pangalan nila. May pagka-narcissistic din ‘yung lalaking ‘yun.

 “Basta, they look like Alexander,” sabi sa ‘kin ni Claryne.

“You’re lame,” sabi ko na lang ‘saka pinatabi si A sa tabi ko. Kailangan ko ng lambing. Kanina pa ‘ko hina-highblood ni Claryne. Pag ako nakatayo dito, malilintikan ‘yung pagmumukha niya sa ‘kin. Umalis na siya ‘saka padabog na sinara ‘yung pinto.

“I’m sorry, A.”

“It’s fine. I used to it.”

I feel bad for A though. He deserves someone better.

“I love you, chick.” I still have beating heart to answer him even though I know I’m barely breathing now.

“Love you too, A.”

Liars go to hell. It's why I belong to hell. I'm a big fat liar and I’m full of carbohydrates and fats. I’m not healthy. I love that. Liars are evil and so I am.

Well. I guess this my happiest birthday ever.