[♤]: THE ANARCHIC DELINQUENTS

Chapter 30: "JEALOUS"

CHAPTER 30

THE BADDEST DELINQUENTS

“JEALOUS”

WRITTEN BY: VASILISA ROSEMARIE SABINA

Claryne welcomed us with her annoying voice. After nung wedding and after nung nag break na sila. She took desperate measures para pumasok na rin sa unversity for fashion designers.

“Where did you apply?” tanong ko sa kanya.

“MSU. Why? Aren’t going to apply too? You have a talent, Alexandra. Don’t waste it,” sabi niya sa ‘kin pero hindi ko siya pinansin. Moscow State University is the most famous university in Russia. And I think largest din.

“Did you pass?”

“Yes,” sagot naman niya.

“Pumapasok kana?”

“No, next school year na. On September. I need rest. Kaka-graduate ko lang.”

“Sure.”

“Don’t you want to continue your education? They’ll accept you here, may grade ka na naman. Alexander too.” ‘Di ko na lang siya pinansin. Alexander and I are planning to continue our education here. Inaayos na din namin ‘yun. Tomorrow morning, nag pa-schedule na kami para sa entrance exam sa Melikov High School. But I don't think may entrance exam pa.

 “Don’t say his name. He’s mine. Ako lang pwedeng tumawag sa pangalan niya or I’ll punch your face,” nagulat siya sa sinabi ko kaya, nilayuan na niya ‘ko at pinuntahan ‘yung mga bata na nasa stroller para sa mga quintuplets. Siya na rin ‘yung nag tulak do’n at inagawan ‘yung isa pang stewardess.

 “Ako! Ako ang mag tutulak sa stroller ng mga pamangkin ko or else I’ll punch your face!” pang gagaya niya sa sinabi ko sa kanya kanina do’n sa Filipinang stewardess.

Nilapitan ko na si Alexander na naka wheelchair dahil ‘di pa siya maka lakad sa ngayon. Bukas siguro pwede na or next week. It depends on him. Nilalandian na kasi siya nung stewardess na umalalay sa kanya pababa, kanina pa sila.

“Excuse me, young b[i]tch. You can stop flirting with my husband now because I’m honestly telling you that he’s gay. He might want your boyfriend instead of your holy trash so f[u]ck off,” sabi ko  do’n sa stewardess.

Tinignan ko lang ng matalim si Alexander at padabog na umalis. Sa totoo lang kanina ko pa gustong suntukin ‘yung pagmumukha no’n e. Kanina pa siya sa eroplano. Kailangan pa bang seatbelt si Alexander kung kaya naman niya? ‘Yung binti niya ‘yung na-injured, hindi ‘yung kamay. Si Alexander naman, sige lang ng sige kahit nasa harapan na ‘ko. ‘Di porket nag away kami ng konti kanina, pwede na siyang mang-entertain nang mag lalandi sa kanya. Hinampas ko sa braso ng sobrang lakas napangudngod pa siya sa ginawa ko.

“Alexandra!” Sinungitan ko lang siya at pinag dilatan ng mata.

“Bakit? Nag seselos ako. ‘Wag kang mangealam,” sabi ko sa kanya ‘saka ko sinigawan si Doc R. na busy’ng busy na nakikipag landian sa piloto nung jet plane. Doc R.’s 29 years old and single, very young to be a doctor, I know. Sometimes they thought she’s just an intern but no, she’s a doctor, as in. Her intelligence is abnormal and that’s the truth and also the reason. But everyone knows na lahat ng doctor ay hindi tumitigil sa pag aaral. Hell of a brain torture.

Wala naman palang kwenta ‘yung in-advice niyang kahit na mag asawa na kami, kailangan ko pa ding umaktong parang kabit. E kung saksakan naman sa kalandian ‘tong asawa ko, talagang walang kwenta ‘yung “Act like a mistress too” sh[i]t. Dahil kahit anong gawin ko, sweet lang siya ‘pag sinabugan siya ng isang batalyong asukal.