Chapter 33: "PLANS" | Month of March

503 19 0
                                    

Caution: SPG ahead. Read at your own risk.

-

CHAPTER 33

THE BADDEST DELINQUENTS

“PLANS”

WRITTEN BY: VASILISA ROSEMARIE SABINA

“Stop! Alexander, stop!” sigaw ko habang kinikiliti niya ‘ko at biglang hiniga sa kama. Alam kung hindi tamang mag harutan kami habang nilalaro namin ‘yun mga bata pero makulit talaga si Alexander. Lumabas na naman ang pagka-hyper niya. Suddenly his lips brushed my neck that made me even more ticklish. I pushed him away but hindi man siya pumalag. Nagulat pa ‘ko ng bigla siyang mag hubad at ibinalandra sa ‘kin ‘yung 8-pack abs niya. Kahit hindi ako masyadong fan ng mga nanigas na pandesal, nakakapanlaway pa rin ‘yung kanya. God. He’s so d[a]mn gorgeous, sexy and hot. I can call him God of gorgeousness, sexiness, hotness, and handsomeness. Now I know what to call him; ride or die god. Bullsh[i]t thoughts.

“Stop drooling, Alexandra. Ilang beses mo na ‘tong nakita,” he said then starts kissing me gently and softly again, when we broke our kiss to catch an air to breathe. I tell, “We can’t make another baby, Alexander. Not today, tomorrow, next week, next month, nor next year,” I said teasingly but at the same time, seriously. I’m serious, we can’t. Nabigla siya sa sinabi ko sa kanya at medyo na-disappoint kaya hindi ko mapigilang matawa.

“Why?” wala sa sariling tanong niya.

“You’re injured, honey,” pang asar ko pero that’s not the reason. We can’t really make baby.

“I can manage that,” he said and continued his business on my neck. What’s up with my neck? Lagi niyang hinahalikan ‘yun.

“It’s not that. We need to have a family planning.”

“I don’t care about that bullsh[i]t. Aanakan kita kung kelan ko gusto. God. Alexandra.”

“What’s up with your frustrated face, honey? I know you s[u]ck at love and your pro pagdating sa pag gawa ng baby but we really can’t. Maybe after 4 years,” I said then winked at him.

“What? No!” namumula niyang sabi. D[a]mn, his frustrated face makes me want to kiss him.

Inikot niya ko kaya ako naman ‘yung naka patong sa kanya pero bigla siyang umupo at tumayo ‘saka naglakad papunta sa counter ng bintana at inupo niya ‘ko do’n. He can walk straightly but I know tinitiis niya lang ‘yung sakit.

Nando’n lang kami, tinititigan ‘yung isa’t isa. Probably, thinking. Gusto kung malaman kung ano na naman ang tumatakbo sa isip niya. Our children are in their cribs now, playing with their teethers na binili ni Claryne sa kanila.

Hm, Alexander. I didn’t know. Sa kanya rin pala ‘yung bagsak ko. He’s worth it. Kahit madami nang nangyari. Kahit nakuha pa niya ‘kong ipamigay, ipahiram sa iba. Basta balikan niya lang ako. I’m willing to be with him again.

I think kaya ako nagiging emotional at dramatic these past few weeks kasi dahil sa mga nangyari. When Alexander and Claryne were acting and pretending like they’re in relationship, I always kept being so possessive and selosa tapos bigla niya ‘kong iniwan at binigay kay A. Then Alexei died. Nakakadala na. Nakakatakot nang pati si Alexander mawala pa. Walang wala ako kapag nangyari pa ‘yun.

“What are thinking?” biglang tanong niya.

“Nothing, cursing you. How ‘bout you?” sagot ko naman sa kanya.

“Let’s m[a]ke a baby,” wala sa sariling sabi niya.

“Alexander, you know we can’t. Hindi pa nga tayo tapos ng high school ‘tas lima na ‘yung anak natin. Hinayhinay lang, mahirap kayang mag buntis. After 4 years na lang kapag malaki na ‘yung mga bata. Atsaka kailangan natin makatapos ng college para sa mga anak natin.”

[♤]: THE ANARCHIC DELINQUENTSTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon