Secret Daughter of Nature

#2

POV Femke
Ik stond in de grote hal. Tante Yvela gaf me een afscheidsknuffel. Ik vloog pap en mam in de armen. Nu begon ik toch te huilen. 'Je weet toch dat we veel van je houden,' zei mam.
'Ik ook veel van jullie.'
'Sorry dat we Cealin en Neil niet eerder hebben kunnen pakken,' zei pap.
'Kan gebeuren.' Mam lachte.
'Niet bang zijn,' drukte ze me op het hart. Ik knikte en pakte mijn drie tassen. 'Fijne verjaardag en veel succes. Als we hen buiten spel hebben gezet, haal ik je terug,' zei mam. Ik zwaaide en werd naar een ander tijdperk getoverd. Op naar een nieuw leven in 2016.

Ik stond voor een groot huis. Ik haalde diep adem en belde aan. Een meisje van ongeveer mijn leeftijd deed open. 'Hallo, ben jij Femke,' vroeg ze opgewekt.
'Inderdaad. Dan ben jij Lisa toch?'
'Jup. Kom binnen en laat die tassen maar aan mij over.'
'Weet je dat zeker?'
'Ja tuurlijk.' Ze pakte twee tassen over en tilde ze met moeite op. 'Zal ik toch maar even helpen?'
'Graag.' Ik legde de tassen op mijn keeperstas en rolde die naar binnen. Lisa wees me de kapstok en haalde haar ouders. Ik hing mijn jas op en deed mijn schoenen uit. Lisa keerde al snel terug. 'Femke, dit zijn mijn ouders.'
'Hallo, ik ben Marie,' zei Lisa's moeder.
'Ik ben Jochem. Heb je een fijne reis gehad?'
'Ja hoor.'
'Mooi zo. Even ter info, wij zijn vegetarisch. Is dat een probleem?'
'Nee hoor. Maakt niet uit.'
'Kom dan laat ik je je kamer zien,' zei Lisa. Ik tilde mijn tassen op. Ik gaf die met mijn kleding en tekenmaterialen  aan Lisa. 'Die is wat lichter,' zei ik grijnzend. Ze lachte en ging me voor de trap op. Ze duwde de deur van een grote kamer open. Er stond een bed en twee kasten in. 'Wauw, wat mooi,' zei ik. Ik zette mijn tassen neer voor de grootste kast en begon mijn boeken in te ruimen. 'Heb jij zoveel boeken,' riep Lisa.
'Ja, jij ook?'
'Minder, maar ook wel wat. En zijn dat aquarel potloden en verf?! Nu wil ik wel weten welk vakken paker je hebt gekozen.' We gingen op het bed zitten.
'Ik heb gekozen voor N&G met wiskunde B, natuurkunde en tekenen als extra vak,' zei ik.
'Ik ook! Welke klas?'
'Ehm... V4d. Onze mentor is meneer Benz.'
'Dan zijn we klasgenoten! Maar eerlijk gezegd, ik kan niet goed tekenen.'
'Mag ik eens wat zien?'
'Ja hoor. Het schilderij met dat berglandschap heb ik gemaakt.' Ze wees naar een klein schilderij in de hoek.
'Hij is erg mooi hoor.'
'Bedankt. Teken jij veel?' Ik pakte een schets van een tijger uit mijn tas.
'Gisteren voor mijn vertrek gemaakt.'
'Wow!'
'En hebben jullie ook huisdieren?'
'Ja op mijn kamer. Kom maar mee.' We liepen naar Lisa's kamer. Meteen zag je een grote kooi met ratjes. 'Oh! Heb je ratten! Zo lief,' riep ik.
'Oké wat?'
'Ratten zijn zo lief!'
'Jij bent de eerste die zo reageert. Wil je er een vasthouden?'
'Als het mag.' Ze pakte een kleine rat en gaf hem aan mij. Hij klom meteen op mijn schouder. Ik glimlachte en kroelde hem.
'Kan hij ook trucjes,' vroeg ik.
'Nee, helaas niet.'
'Mag ik eens iets proberen?'
'Ik heb wel een doolhofje.' Ze pakte het van een kast en zette het op de grond neer. Bij het einde legde in een kaas blok. 'Loop door het doolhof,' zei ik. Het ratje snuffelde even rond en begon daarna te lopen. Hij liep recht op het stuk kaas af. Verwonderd keek Lisa toe. 'Je moet ze belonen als je zoiets doet,' zei ik.
'Ik zie het. Morgen hebben we kennismaking met onze klas en mentor. Heb je er zin in?'
'Ja. Ik hoop dat we een leuk rooster hebben.'
'Dat hoop ik ook. En dat onze klas een beetje leuk is.'
'Van mijn klas trek ik me niets aan. Ik die gewoon lekker mijn eigen ding.'
'Wat mensen ook van je denken? Oké respect. Ik maak me al druk als iemand tegen me hé zegt.'
'Niet doen joh. Jij ben jij en daar kan niemand iets aan veranderen.'
'Bedankt.'
'Femke! Lisa! Lunch,' riep Jochem. We renden de trappen af. Lisa leidde me naar de keuken. Het was een grote keuken met een bar. Het stond gezellig. Er lagen broodjes klaar met sla, komkommer en sandwichspread. Het was erg lekker.
'Ga je dadelijk mee hockeyen? Of zwem je liever,' vroeg Lisa
'Is er hier ergens in de buurt dan een zwembad,' reageerde ik verrast.
'Hier in de tuin en binnen. We hebben er zelf een.'
'Dan gaan we toch lekker zwemmen.'
'Afgesproken.' We deden veel leuke activiteiten die middag en veel te snel was het tijd om te slapen. Ik kwam alleen niet echt in slaap. Het is een goede start, maar morgen ben ik jarig en dan starten de elementen. En hier is niemand dat gewend. Wie weet waar ik terecht kom? Waarom moet het nou zo lopen?