I don't seduce SEDUCERS (COMPLETE)

Kabanata 32

"Bernard.." banta ko rito.

"You're a joker po talaga, daddy!" – Sam.

Ngumiti naman itong si Bernard.

"Pero kung kayo po naging husband ni mommy, wala po ako. Diba mommy?" sabi ni Sam at masiglang kumakain.

Kahit naman na kami ni Bernard until the end, ikaw parin e.
Psh! Eraaaaaaaaaase!

"Malay mo, ikaw parin 'yun. Okaya naman, ikaw pala 'yun." Sabi ni Bernard habang naka tingin sa akin.

Hindi kaya, may nalalaman na si Bernard? Hindi kaya, may napapansin na siya? Oh no! hindi pwede.

"Ano ba kayo, kumain na nga tayo. Mamaya na kayo mag kwentuhan." Sabi ko at tinapos na ang aking kinakain.

Pagkatapos naman naming magdinner ay pinilit ko na si Sam na magpahinga sa isa pang room. Papasok na siya bukas, hindi naman pwedeng mag absent siya ng ilang araw.
Matalino pa naman itong anak ko. lol

"Matulog ka na, Sam. Mag school ka pa bukas." Sabi ko at hinalikan ang kaniyang noo.

"Mommy! I want you to stay beside me. Sleep ka po dito. I'm scared, this is not my room." Sabi niya at bumangon muli.

"Sam, akala ko ba mag sleep ka na mag-isa?"

Umiling naman siya.
"Not now!"

Bigla namang may kumatok at unti-unting bumukas ang pintuan.
Iniluwa nito si Bernard.

"Natutulog na ba si Sam?" tanong nito.

"Daddy bernard! Tabi ka din po dito para kunwari ika muna si Daddy ko po." Sabi ni Sam na ikinagulat ko naman.

"Anak, you don't understand..—"

"Hindi naman talaga tayo magtatabi literally. Si Sam naman ang nasa gitna." Putol nito sa akin.

Napa make face naman ako at humiga na sa tabi ni Sam.
I don't have any idea kung bakit kailangan pang gawin ni Bernard 'to. siguro nga, mahal pa niya ako. But, does his love to me already fade?

Err! Bakit ko pa ba kailangan tanungin ang sarili ko?!

"Mommy!" sigaw sa akin ng aking anak.

"Sam, you don't have to shout." Suway ko sa kaniya.

"Kanina pa po kasi ako nitalk but you're not listening po."

Napapikit naman ako ng mariin.
Kasi naman Bianca! Erase all the thoughts! >__<

"Ano bang iniisip mo?" tanong naman ni Bernard.

"Wala, wala. Let's just sleep, can we?" suhestiyon ko saka na tumalikod sa dalawa.

Pumikit na ako at nag kumot.
Ilang saglit lamang ay napamulat ako nang maramdaman ko ang pagdampi ng kamay ni Bernard sa aking braso hudyat na nakayakap siya kay Sam hanggang sa akin.
Hindi tuloy ako makagalaw ng maayos at nawala ang aking antok! Ano ba 'yan!

"good night mommy. *yawn* good night daddy."

Halatang antok na rin si Sam at yumakap na rin sa akin.
Iyon ang huli kong narinig nang maramdaman ko na rin ang pagpikit ng aking dalawang mata.

Nagising ako ng alas sais ng umaga. Wala na si Bernard sa kama, ang unang-una kong nasilayan ay ang aking anak na mahimbing pang natutulog.
Umalis na kaya si Bernard? Argh! Pakealam ko nga pala?

Babangon na ako nang bumukas ang pinto at iniluwa nito si Bernard.
Naka tux ito at itim na pants mukhang may aattendang meeting o seminar.

Hindi ko ba alam kung bakit bigla lumakas ang sipa ng aking uso.
Siguro, nabigla lamang ako.

"A-anong ginagawa mo rito?" tanong ko.

"Ah, I'm about to wake Sam. Ako na maghahatid sa kaniya sa school." Sabi nito at umupo sa gilid ng kama.

Salungat kung saan ako naka upo.

"Sam, wake up na. Papasok ka pa sa school." Inuga-uga nito ang aking anghel na natutulog pa upang siya'y magising.

Ganito rin kaya kaasikaso si Bernard sa amin kung kami ang nagsama hanggang ngayon? Maaaring oo dahil paniguradong alam niya na anak niya si Sam. Maaring hindi dahil busy siya sa trabaho tulad ni AJ at sawa na siya sa aming pagmumukha.

Hindi ko alam kung bakit ang gaan sa pakiramdam na makita siyang may pagmamahal sa aking anak. siguro'y dahil siya ang tunay na ama nito.

"I'm not going to school po. I feel dizzy po." Matamlay na sagot ni Sam habang bahagya lamang siyang nakamulat.

"Sam, absent ka na kahapon. You have to attend your class." Sabi ko at hinawakan ang kaniyang pisngi.

"Omygod, sam. You are hot." Sabi ko nang dumampi na ang aking palad sa kaniyang balat.

"Ano?! Should I call my doctor now?!" si Bernard ay nataranta na rin.

"No, no." sabi ko at kinakalma ang aking sarili.

Ganito talaga ako. kapag may nangyayaring masama sa aking anak ay agad naghuhuramentado ang aking pag-iisip.
Ngunit, kaagad ko naman itong naagapan. I'll just have to make the inhale and exhale rotation.

Nang makalma na ako ay tumayo ako upang kumuha ng ice bag at tubig na ipupunas ko kay Sam nang maibsan ang init ng kaniyang katawan.

"Are you sure? I will call my doctor now, para malaman natin kaagad kung simpleng lagnat lang iyon o kung ano na." pangungulit ni Bernard.

"Yes I am. I can handle this Bernard. I know what to do, huwag kang umasta na parang... na parang ikaw ang d-daddy niya." mautal utal kong sagot.

"I'm just concern to your child. Feeling ko kasi parang anak ko na rin siya. I don't know, its just ang gaan ng loob ko sa anak mo."

Natigil naman ako sa paglalagay ng yelo sa ice bag. Shit!
"Let's cut the bullshit. Umalis ka na, kaya kong alagaan si Sam." Sabi ko at iniwanan na siya.

Pagpasok ko sa kwarto ay kaagad kong inasikaso si Sam. Pagkapalipit ng towel ay ipinahid ko ito mula leeg hanggang sa braso ni Sam.

"Mommy, am I dying?"

Kinabahan naman ako sa sinabi niya.
"Mygod, Sam you are not dying. And, and I will never let that happen. Ok? Don't say that, maya-maya ok ka na." sabi ko at patuloy parin ang pagpunas ko sa kaniyang katawan.

Nang matapos ako ay umupo ako sa tabi ng aking anak at hinaplos ang kaniyang ulo. Alam kong masakit ang pakiramdam ng aking anak ngayon. That is why all I have to do is stay beside him.

Suddenly, the door open and of course, Bernard did that. Ngayon ay nakapambahay na siya. Akala ko ay umalis na siya.

"Hindi na ako papasok sa opisina. I have a meeting now pero sasamahan ko kayo dito. I want to see Sam ok." Sabi nito at umupo sa kabilang side ng kama.

"You don't have to, Bernard. Huwag mong isakripisyo ang trabaho mo over us. Wala kang mapapala sa amin."

"bianca, I've already told you. Magaan ang loob ko kay Sam."

Marahas akong napabuga ng hangin.
Hindi na ako sumagot pa upang matapos na lang ang usapan. Wala din naman akong mapapala kung makikipag matigasan ako sa kaniya.

"Hindi ba sa akin si Sam?" out of the blue niyang tanong.

Pabilis ng pabilis ang tibok ng aking puso. Feeling ko nga'y rinig niya ang tibok nito sa soobrang lakas ng pintig nito.

"A-ano bang pinagsasabi mo? Anak siya ni AJ." I tried to answer and I succeeded.

"Are you sure? Baka kasi, buntis ka pala noon sa akin at hindi mo alam. And you thought na kay Athon siya."

Kinakabahanna ako sa kaniyang mga tanong at sinasabi. Natatakot ako na baka anytime,madulas ako at masabi ko sa kaniya.