I don't seduce SEDUCERS (COMPLETE)

Kabanata 21

"Shit" mura ko at dali-daling hinatak si Bernard behind the bush.

"Why?" tanong naman nito.

"Si Jas. Bakit nandito ang kapatid ko?" aligaga kong tanong.

"What?!" sabay hilamos ng palad niya sa kaniyang mukha.
"I don't know. Hindi ko alam na pumupunta pa siya rito."

Napapikit ako ng mariin.
"What should we do?" tanong ko.

"Tara."
With that, hinila niya ang aking kamay papunta sa loob ng resort hotel.

Pagpasok naming sa sala ng room, ay may tinawagan siya.
hindi ko alam kung sino at ano ang sinabi niya. Kaya, noong ibinaba na niya ang telepono, agad ko siyang tinanong.

"Sino 'yun? Anong sabi mo?" tanong ko.

"It's my secretary. Pinasabi ko sa kaniya na pinapatawag ko si Jas sa opisina ko. Aalis na 'yun after." Sagot naman niya.

Pumasok siya sa isang kwarto kaya sinundan ko siya.

Dumungaw naman si Bernard sa binatana.
"See? From here, I can see her car going out."

"Are you sure siya 'yun?"

Tumango naman siya sa akin.

"she's stil in love with you." Sabi ko at nag-iwas ng tingin.

"No she's not." Sabi naman nito at lumapit na sa akin.

"Hindi naman siya kaagad tatalima ng ganiyang noong nalaman niyang pinapatawag mo siya kung hindi ka parin niya gusto." Sabi ko ng hindi parin naka tingin sa kanya.

"Bianca, are you jealous?"

Napa angat naman ako ng tingin sa kaniyang sinabi.
"Stupid. Hindi no. Sinasabi ko lang. Masyadong advance 'yang utak mo." dahilan ko saka siya inirapan.

"Nagseselos ka e." pang-aasar pa niya at niyakap ako from my back.

"Ano ba, hindi sabi. Bugger off." Sabi ko at pinipilit na alisin iyong yakap niya.

Inalis naman niya iyon. Ilang sandali lamang ay iyong shirt naman niya ang inalis niya.
Shit! Kahit na naka talikod siya sa akin ay kitang kita ko ang pag fe-flex ng kaniyang muscles.

"Hindi ka pa ba magpapalit? Baka matuyuan ka at magkasakit. Ako pa sisihin mo." biro niya.

"Wala akong dalang damit." Sagot ko naman at ako naman itong tumalikod nang makita kong pants na niya ang papalitan niya.

"Meron ka diyan sa drawer. Pinaghandaan ko 'to no." sabi naman niya at pumunta sa aking harapan.

Tinulak ko naman ng hindi kalakasan ang kaniyang dibdib at kinuha na iyong mga damit na sinasabi niya sa drawer.

Shorts at shirt. I can't believe na pati undies ay handang handa.

"Where's the comfort room?" tanong ko naman.

"you don't need to use C.R. Dito ka na mag bihis. Wala naman kaso sa akin 'yun." Sabi niya at humiga sa kama.

"Ano?! Baliw ka talaga eh no! I'm still a lady. Now, tell me wheres the comfort room." Mahiahon kong sabi.

"I'm not going to tell you where is it. Nakita ko na 'yan, you don't need to be shy. Unless, nahihiya kang ipakita iyong belly fat mo magmula nang manganak ka." Natatawa niyang pahayag.

"arrgh! Wala akong belly fat!" sigaw ko at nagtungo sa pintuan.

Bigla naman niya akong hinarangan. Nakayukom na ang aking kamao, asar na asar na ako sa kaniya kaya pag nagsalita pa 'to babangasan ko na.

"dito ka na lang magbihis. Lalabas na lang ako." sabi niya at siya itong lumabas ng kwarto.

Wala pa nga e kumakatok na siya.
"Hindi ka pa taps?"

"Ano ba!" sigaw ko naman.

Nagmadali akong nagbihis. Baka kasi bosohan pa ako ng sira ulo.
Kaya pagkatapos ko, kaagad na akong lumabas ng kwartong iyon.

"Tara na. It's our day kailangan nating maging masaya." Sbi niya at hinatak na ang aking kamay.

"Ano ba, hindi ba tayo pwedeng maglakad ng banayad? Kailangan talaga mabilis?" asar na tanong ko.

"our time is just short. Ayoko na mabitin ako."

Iniikot ko na lamang ang aking mga mata at sumunod sa kaniya.
Nakarating kami sa isang zip line area.

"Ayoko." Sabi ko at umatras.

"don't tell me, you have fear at heights?" tanong niya sa akin.

Hindi na ako sumagot pa at tumango na lamang.
Kahit na ipakaladkad pa niya ako sa mga nag-oopertae ng letseng zip line na 'yan, hinding hindi ko yan it-try.

"Come on. Huwag kang kill joy ano ba. This is fun, I promise. Hindi naman kita pababayaan." Sabi nito sa akin at hinawakan ang aking kamay.

Tumingala naman ako at inagmasdan ang mga sumasakay na napakalakas kung sumigaw at tuwang-tuwa na nakasabit sa alambreng diko ba alam kung matibay o ano.

"Fight you fear." Sabi nito sa akin at ngunitian ako ng napaka tamis.

Nag pahila na lamang ako papunta sa taas. Wala pa nga e nanginginig na ang aking mga paa.
Kaya upang mabawasan ng konti ang aking kaba ay hinawakan ko ng sobrang higpit ang kamay ni Bernard.

"Boss, wala bang may sakit sa inyo?"

"Wala naman." Sagot ni Bernard.

"Ah sige po. Realx lang po kayo ma'am ha." Sabi nito at inayos na ang dapat ayusin.

Naka pwesto na kami at lahat lahat.
Bigla akong kinabahan nang bumilang na 'yung mama hudyat na malapit na ang katapusan ko T____T

"Relax. Hold my hand. Then, shout ok?" sabi niya sa akin at iniabot ang kaniyang palad.

Huminga ako ng malalim. Nang maramdaman kong heto na!
Ibinuga ko ang napaka lakas na sigaw.

"AAAAAAAAAAAHHHHHHHH! ~"

"I LOVE YOU BIANCAAAAA!!!!"

Para bang nawala ang kaba ko nang sumigaw si Bernard. Shit!
Hindi pwede. Ngayong araw lang 'to, Bianca. Ngayon lang. Pinagbigyan mo lang siya, pagkatapos nito wala na.

Mataman parin akong nakatitig kay Bernard hanggang sa maabot na namin ang dulo nito.
Pagbaba namin ay hindi parin mawala-wala ang bilis ng tibok ng aking puso.

"Ok ka lang?" tanong niya sa akin.

"Yes." Sagot ko naman at ngumiti.

Nauna akong maglakad sa kaniya. Fuck!
Bakit ko 'to nararamdaman?!