8 SPS

Epilogue

Una sa lahat nagpapasalamat po ako sainyong suporta sa aking istoryang 8 SPS A. Haha, kahit pangit po at maikli, nagtyaga po kayong basahin ito hanggang sa huli. Maraming salamat po..

-Mariele Gamboa..

-----------------------

Epilogue...

Erwin Hebron's Pov

"Base sa aming pagsusuri nagiging ok na ang kalagayan nya. Pwede na syang lumbas pagkatapos ng Tatlong araw. Maswerte po kayo.at within 24 hours, pwede na syang maging" isang tinig ang narinig ko malapit saakin. Teka, asan ako?

"Mommy! Gising na po si Kuya!" narinig kong sabi ng isang babaeng pamilyar saakin. Teka, anong nangyayari?

Diba.. anong ibig sabihin ng lahat? Ano to, lokohan.. "Kuya, naaalala mo ba ako? Kilala mo paba ako?" tanong ulit nung babae. Teka, asan ba ako? Tinignan ko lang sya at di sya sinagot.

Huwag na nga tayong mag lokohan dito! Imposibleng mapunta ako sa langit dahil... Isang may edad na babae ang papalapit saakin.

"Thank god Erwin!" nagulat ako ng yakapin nya ako. Wait, hindi ko parin maintindihan ang lahat..

"A-anong nangyari?" sabi ko sa kanila... sumagot naman yung babaeng tinawag akong kuya. "Hindi mo ba naaalala?" tanong nya. "You're in the stage of coma for almost 4 months.." so, panaginip lang ang lahat?

"Anong nangyayari sa'yp kuya. Umiiyak ka pa... Tinatawag mo yung pangalan ko sabi mo pa nga. "Yel... Yel.. Bunso, wag mokong iiwan" sabi nya pa. Napakamot nalang ako ng ulo ko sa narinig ko mula sa kanya...

Panaginip lang pala ang lahat. So, walang patayang naganap? Haha, pathetic!

"K..kuya" bigla namang lumungkot ang mukha ng kapatid ko. "Diba you're in coma, kaya ka na comatose kasi nung Christmas vacation natin.."Bumuntong hininga muna sya..kinakabahan ako sa bawat sasabihin nya. Pabitin pa kasi e! Tss..

"Ihahatid mo dapat si Ate Janara non sa house nila, kaya lang.. Nagkaroon ng aksidente. Nabunggo ang car mo and..Ate Janara died.." sa sinabi nya nagwala ako ng sobra. Hindi! Hindi pwedeng mawala si Ja!

"Kuya stop!" umiiyak na rin sya..  Hindi pwede! Dapat nandoon ako nung mga panahong yon!

Umiyak ako ng umiyak hanggang sa maubos na ang luha ko. Pinapakalma nila ako, pero ang hirap kasi.. Yung feeling nang nalaman mo nalang paggising mo, wala na yung mahal mo... Mas masakit pa yun sa mamatayan ka ng kuko...

Teka, pano napasok ang kuko rito?

"Pwede ka na raw lumabas bukas, kuya.." sabi ni Yel at lumabas na ng kwarto.. Mariele G. Hebron is my twin. Nauna akong ilabas sa kanya kaya kuya ang tawag nya sakin...

Napabuntong hininga nalang ako sa sinabi nya at may naisip na akong gagawin ko paglabas ko rito....

*******

Naglalakad ako upang puntahan ang kinaroroonan ng taong mahal ko. Nandito ako sa sementeryo para dalawin ang babaeng una at huling mamahalin ko...

Sa kabila pala ng mga patayan, hindi pala talaga totoo yon.. Kinabahan talaga ako ng sobra kasi mahal na mahal ko talaga yung kapatid ko e. At hindi ko sya pababayaan.. Napatingin ako sa picture na nakatabi kung saan sya naroon.

"Hi Ja.." sabi ko rito. But suddenly, isang patak ng tubig ang dumaloy pababa ng mukha ko mula sa aking mga mata... Ang hirap talaga yung feeling ng hindi mo nakita kung paano sya ilibing... Yung mga panahong dapat ako yung nasa tabi nya dahil wala na sya.. Na ako dapat yung nandyaan para alagaan sya... Kaya lang, huli na ang lahat. She's gone. Hindi na sya babalik.....

Kinuwento sakin ni Yel ang lahat nang nangyari, that time feeling ko anytime sasabog ang dibdib ko. Hays. 

"Im sorry..." pagpapatuloy ko.. "I'm sorry dahil wala ako sa tabi mo, wala namang may gusto nun e. Dapat pala, nag stay nalang tayo samin e.. Tandaan mo, kung nasaan ka man.. Sana wag mo akong kalimutan. Hintayin mo lang ako.. Magkakasama ulit tayo. I miss you, Ja. I love you.." pagkasabi ko non, isang liwanag ang nakita ko mula sa langit.. At nakita ko ang isang napakagandang babae ang dala nito..

"Janara..."

"Erwin, I miss you and I love you too. Wala namang may gusto ng lahat. I know na sinisisi mo ang sarili mo but don't. You deserves to be happy. Paki ingatan mo nalang sila mommy at daddy ko a. Pati sila tita, tito together with Yel." she smiled.

"Gusto ko, ipagpatuloy mo ang pag aaral mo, tuparin mo ang mga pangarap mo at mag move on. Gusto ko, magmahal ka ulit. Kasi ako, hindi na pwede. Hindi na kits pwedeng mahawakan at makita pa.. Yung babaeng mamahalin mo, alagaan mo sya ng sobra. Wag mong papaiyakin kundi mumultuhin kita" natawa naman ako sa sinabi nya. Hindi ko alam pero parang gumaan naman ang dibdib ko..

"at last, Good bye..." sabi nya at tuluyan nang nawala ang liwanag.. thank you Janara... Tumayo na ako para umalis inilapag ko na rin ang mga bulaklak na hawak ko kanina at umalis na.

Habang naglalakad ako, hindi ko naman sinasadya ng may mabangga ako dahilan para matapon ang juice na iniinom nya. "Omy god, Look at my dress now.. What have you done to me? You need to buy me now clothes!" galit na singhal ng dalaga. Tss, ang arte naman pero I look at her with my big eye look.. Wait, namamalik mata  lang ako.. Hindi pwede to!

Napataas naman ang kilay nya sa naging reaksyon ko.. "What? Oo alam ko maganda ako, pero look o! Ang pangit na ng outfit ko!" mataray nyang sagot.. Napatulala nalang ako dahil hawig na hawig nya si Janara..

Natauhan lang ako ng magsalita si Yel mula sa likod ko "Kuya sino yang kasama mo, kanina pa ako naghihintay sa car mo at sinabi mo one hour ka lang, then  sinunod ko yung sinabi mo nag oras ako a-----" naputol ang kanyang sasabihin ng makita ang babaeng kaharap namin.. Napahawak sya sa kanyang bibig

"Omygod!" She mouthed..