4 Stinet

Ndarja

Josh.
Nuk duroj dot me, po nuk fola tani me siguri do plase me vone. Zjarrin po nuk e fike tani, me vone merr akoma dhe me shume flake. Dua tja theme, duhet ta theme, do ta theme. Po nuk fola tani eshte e kot me vone, sepse do jete e pa mundur.

"Duke e kapur prej dore dhe duke u drejtuar drejte nje stoli".

Barbara.
Te theme te drejten jam pak e friksuar, qe veproj aq shpejte. Cfare pati? Nga ikja me shpejtesi, era i shformonte pak floket, duke i bere qe te ferkoheshin te balli here ketej here andej, eshte kaq i bukur. Por isha ne merak cfare kishte.

I dha nje shtyme vetes, qe te mirte te njejten ritem shpejtesie qe kishte ai.

"Cfare ke?"

"Te lutem."

"Cfare ke te thashe pse nuk ma thua?"

Dhe ndaloji menjehere.

Trupi i tij u perkule pak, nga ndalesa e saj e menjhershme. Duke bere nje ferkim disi te forte dhe te ashper mbi bore, e cila u ngrite pak ne ajer. Ai u afrua, i vuri duart mbi shpatulla dhe i tha:

"Nuk kam asgje, cfare mund dhe duhet te kem une tjeter gje pervec teje me thuaj? Te lutem hajde me mua."

"Ok." -Tha thjesht.

E perqafoj, pastaj vazhduan dhe ato hapat qe kishin ngelur, drejte atij stoli prej druri te erret te mbuluar pak me debore. Ishte kaq qetesi. Mbizotronin zhurmat e natyres, deget qe ferkoheshin me njera-tjetren. Ne kete menyre sikur donin te tregonin,  dashurin dhe afrimitetin qe donin. Ishin perpara stolit tashme.

Barbara.
U afruam te stoli. Fshihu pak boren qe ishte mbi stol, pastoaj hoqi shallin e tij nga qafa.

"Cfare po ben?"

Barbara.
E palosi disa here shallin qe hoqi, dhe e vendosi te vendi ku fshihu boren.

"Ulu tani."

"Pse?"

"Ulu te thashe, te lutem."

"Pse e hoqe shallin do ftohesh?"

"Me mire te ftohem une sesa ti, ok."

U afrua dhe e puthi.

"Tani ulu."
"Mire, ok." -Nuk kemnguli me shume, sepse e dinte qe do ishte e kot, kur ai i thoshte dicka...ishte nje kokeforte shume i embel.

Josh.
Mora fryme thelle. Kisha shume gjera per ti thene tani, nuk mund te duroj dot me.

Barbara.
Mori fryme thelle, dukej qe do thoshte dicka te rendesishme. Sepse e dallova si nga frymarja si dhe nga mimika e fytyres se tij.

U ule ne bisht, mori duart e saj,  gershetuan gishtat dhe i vendosi te preri i saj. Dhe filloji te fliste.

Josh.
Nuk dija nga ta filloja.

"Une...une......"
"Qetesohu, merr fryme thelle.'
"Ok, do perpiqem."

Josh.
Qetesohu se le nam, nuk po nxjerr dot dy fjale nga goja jote, merr fryme thelle sic te tha dhe qetesohu.

U be gati per te folur, kur.

"Nese mendon se le lam se nuk po nxjerr dot dy fjale e ke shume gabim, perkundrazi behesh shume i embel."

"Nga e kuptove?"

"Une e kuptova sepse te njohe ty,  dhe nuk donte shume qe ta kuptoje qe ishe shume nervoz dhe nuk po gjeje dot fjalet."

"Aha ok, "po normal qe kuptohej cfare pyetje bera dhe une, dukesha si disk i prishur, idiot".
"Je gati tani."

"Po po jam gati."