4 Stinet

Festa

Barbara.
Isha teper e gezuar qe udhetimi ishte terhequr duke u shtyr per 2 jave, per shkak te stuhis qe ndodhi naten. Mendimet me fluturonin duke kapur majat e lumturis, kodrat e adrenalines, dhe fushat e emocioneve. Gjate rruges per ne shtepi kisha vene kufjet ne vesh, dhe isha perhumbur kompletisht ne magjin e muzikes. Sa vajtem ne shtepi po fillonim te zbrisnim valixhet nga e para, nga makina. O zot i madhe. Pasi mbarova,  dola menjehere nga shtepia dhe fillova te kerkoja ate si e cmendur. Dhe mora rrugen per te shtepia e tij. Rrugen e mora me aq vrull, sa disa here pengohesha dhe si nuk perfundoja duke rene me turinj, duke puthur token e gjakosur. Dhe me shume mundesi me hunde te kercur. Dhe anis ti beja une suprizen atij, por do ma bente ai mua duke ardhur ne spital. Kur mberrita te shtepija e tij,  ndenja 5 minuta per te marr fryme para se ti bija deres. Duke marr veten po shikoja rrugen qe bera, dhe mjedisin perreth. Dhe mu kujtuan te gjitha kujtimet qe une kisha kaluar me ate. Duke ma bere mishin mornica mornica. Te qeshurat gjate rruges, te puthurat fshehurazi neper cepa, dhe te mbeshtetur neper mure dhe shtylla. E mora sadopak veten, dhe fillova ti bija deres. I rash disa here por nuk e hapi njeri. Nuk doja ta mirja ne telefon se ku do ishte kuptimi pastaj, sepse doja ti beja suprize. Ke te marr ke te marr dhe me erdhi ne mendje Erik. Gjeta numrin dhe po i bija. Pas 2-3 zilesh e hapi.

"Alo Barbara."

"Ckemi Erik."

"Shume mire po ti?"

"Dhe une."

"Por c'neh?"

"Po me pyet pse nuk jam nisur, dhe pse po te marr ty?"

"Hahaha po."

"Udhetimi eshte terhequr per 2 jave."

"Vertete?"

"Po."

"Nuk e ke iden se sa i lumtur dhe sa shume do ti behet qejfi ."

"E di, prandaj te mora. Sa erdha ndimova ne brazjen e  makines dhe erdha menjehere te shtepia juaj. I rash ziles por nuk u pergjigje njeri."

"Mami dhe babi jane ne pune, une kam dale me klasen time ndersa Joshi do jete me grupin."

"Aha prandaj nuk u pergjigj njeri?"

"Po."

"Ok."

"Po pse me more mua dhe jo...?"

"Sepse dua t'ia bej suprize."

"Aha e kuptova, shume mire do beshe."

"Mezi sa po pres kur ta takoj, do ta ha fare."

"Hejjjj kujdes eshte vellai im ai."

"Hahaha pa merak, do ta permbaj veten. Hejjj me duhet te iki tani, shihemi."

"Ok, se me duhet te iki dhe une."

Barbara.
Sa ja mbylla telefonin, po ikja per ne shkolle. "Gjate rruges". E di qe keto jane disa dite dhe nuk do na mjaftojn. Po dua thjesht ta shikoj, prek, ledhatoj, puthe. Per mua ai eshte gjithcka. Dhe mesi sapo pres ta takoj, dhe te me shtrengoj pas vetes se tij. Me ate perqafimin e tij tere ngrohtesi dhe me shume dashuri. Gjate gjithe rruges po mendoja vetem per ate. Percimi i informacionit te sistemi im nervor ne ato momente ishte vetem nje emer. Mberrita ne shkolle. Shkolla ishte e mbyllur, nuk kishte as nxenes, as presor/e, por ishin vetem disa puntor. Dhe vendosa te pyesja njerin prej tyre.

"Me falni per shqetesimin, por shkolla pse eshte mbyllur?"

"Pershendetje."

"Pershendetje."

"Shkolla eshte mbyllur per shkak te stuhis qe ndodhi dije ne darke, dhe eshte mbyllur sa per sot se jane bere disa demtime te vogla, por do hapet perseri neser."