4 Stinet

Los Angelos

Pas 4 javesh.......
Qe ate dite kur u zume qe e fillova une me nje fjali "ti me ke harruar mua", ai reangoj duke bere te mundur qe cdo qelize e trupit tim te pendohej rend per ate qe thashe. Cdo fjale qe ai thoshte se si ishte ndjer gjate ketyre 4 viteve mua me vinin si shigjeta qe nguleshin ne zemren time tashme gjysem, ne shpirtin tim te vetmuar pa ate, ne trupin tim te ftohte pa prezencen e tij. Cdo puthje, kafshim, prekje qe ai me bente une shkrihesha ai ma largonte te ftohten dhe ndihesha e vetmja yll ne univers dhe ai ishte shkelqimi im qe me jepte. Smeraldi i syve i ishte erresuar aq shume sikur brenda tyre shikoje nje pyll te tere, lotet dhe rrezet e diellit ja theksonin akoma dhe me shume duke nxjer ne pah nje nga shume nuancat e syve te tij te vecante. Ai qendronte para meje duke me folur pa e hequr asnjehere shikimin, ndersa une. Ndersa une cfare po bej...thjesht po rrija perpara tij si nje kufome, sepse i vetmi person qe me plotesonte. E bera qe te vuante si asnjehere me pare,ai po nxirte nga goja fjale qe tregonin gjendjen e tij emocionale. Gjate gjithe te folures nga dy smeraldet qe ndriconin dhe une gjeja veten time atje, nxirnin lot. Lot te cilet rridhnin pavarsisht ai i fshinte vazhdimisht, une nje idiote qe e lendova ate.......

Pasi ndenjen per me shume se 2 ore brenda asaj ndertese te lart qe cante ajrin, ku nga ajo do fillonin nje aventure te gjithe se bashku. Ne mendjet e tyre kendonin fjalet e Rafaelit qe i shpjegoj me gjeresisht ceshtjen, dhe secilit prej tyre akoma nuk po e besonin kete mundesi qe i dhane. Po pershkruanin deren qe te dilnin jashte me buzqeshje ne fytyra, dhe duke i bashkuar dhe syte qe shkelqenin duke kapur adrenalinen. Qe fuqizonte cdo qelize te trupit te tyre mendja, shpirti, trupi i tyre u sikronizua me secilin/en duke bere te mundur qe ata te iknin koke lart perkrah njeri-tjetrit. Ishin gati te kalonin deren, e kaluan dhe u pershendeten me rojet. Kishin disa hapa qe u ndane nga hyrja dhe perpara tyre gjendeshin nje seri shkallesh qe bashkonin hyrjen me sheshin qe ndodhej perpara, ata ndaluan perpara shkalles se pare por pa e kaluar ate dhe ndenjen per disa minuta. Pane njeri-tjetrin ne sy shume te lumtur, dhe ne buzet e tyre u krijua nje e qeshur duke treguar dhembet e tyre bore te bardhe. Perpeliten syte disa here te gjithe duke u puthitur qerpiket moren fryme thelle duke mbushur mushkrit me ajer, thithen pozitivitet dhe energji vetem me prezencen e te gjitheve dhe zgjaten duart disi perpara. Per tu bashkuar me doren qe vinte pas dores se tyre duke u bere keshtu nje zinxhir i drejte me 10 persona, i pa ndryshkur, i pandashem nga koha. I pazbehur nga vitet dhe i pamundur te shkaterroht ose te ndahet. Dhe hapin e pare e ben te gjithe njekohesisht preken shkallen e pare duke u puthitur komplet njera kembe, hape pas hapi po i kalonin perkrah shkellet e para. Era disi e lehte beri te mundur te shkeputeshin nga pemet gjethe dhe te lundronin ne ajer duke rene me ngadalsi ne sheshin perpara tyre, floket i perkedhelte era qe beri te mundur te ngriheshin pak ne ajer. Parfumi qe ata kishin hedhur u perhap ne ajer dhe u be nje mix parfumesh, duke pushtuar zonen rredh tyre. Buzeqeshnin.....vetem buzeqeshnin ishin shume te lumtur, kishin mbetur po ata dhe i vetmi person qe mungonte ishe kthyer duke u plotesuar i gjithe grupi. Ne ate ecjen ku gjethet po binin dhe ai mix parfumesh, ben te mundur sikur koha te ngrinte ato momente.

(Kjo skena nese nuk e kuptuat doja ta beja si, e keni parasysh kur nje person ose disa persona se bashku para ose pas dickaje ecen/in me slow duke treguar rendesin e atij momenti dhe duket sikur ka ngrir koha? Kete doja te beja........)

Pasi lane dhe shkallen e fundit duke lene pas ate seri shkallesh, po pershkronin sheshin e gjere per tu drejtuar duke u afruar drejte makinave te tyre. U afruan vetem disa hapa i ndanin nga makinat qe i kishin vene njera pas tjetres, qenduran dhe u ben nje rreth. Dhe po rrinin ne qetesi duke u pare por zgjati me sekonda, ajrin e mpiksi te qeshurat e tyre duke u shkeputur nga toka dhe duke kercyer ne ajer. Dhe aty shpertheu e gjithe adrenalina qe ishte mbledhur brenda tyre, dhe po qeshnin me volum disi te lart. Dhe ata njerz qe po kalonin aty afer ose po i shikonin nga larg po qeshnin, dhe jo se po i tallnin por thjesht pozutiviteti i tyre kishte arritur deri te ata. Po shikonin nje grup te rinjsh qe po gezonin, ata keshtu i gllaberuan minutat qe kaluan. Ndaluan se kercyeri dhe ishin gati te perqafoheshin, ajo ishte perkrah tij dhe kur do perqafoheshin do ndienin duart siper tyre. Sa do perqafoheshin ai u largua qe aty duke u kaluar me perpara, ajo mbeti shume keq sepse e kuptoj por nuk e beri shume te dukshme. Ndenjen ashtu te perqafuar forte nuk kishin folur nuk kishin pse flisnin vetem qeshnin kur me ne fund...