4 Stinet

Mendova se... . . .

"Tashme e folura nuk ka me vlere, cfare kishe per te thene...i the"

Ndenji perpara deres, nuk donte ta ta hapte...ishte i turbulluar.

"Nuk do largohem qe ketu, derisa nuk do ta hapesh deren."

Ndenjen disa caste ne qetesi, ajo degjoj nje ze...pas degjimit e gjitha u drodhe.

"Ti mendon se une do bej sikur nuk ka ndodhur gje si kam ber dhe me perpara? "Pas atyre fjaleve dera u hape" -Vertete mendon keshtu?"

"Une...Josh...une."

"Cfare  Barbara cfare?"

"Josh...une..."

Po veshtoheshin ne sy, dhe ne sfond ishte fladi i lehte qe vinte nga dritaria e hapur duke ber te mundur levizjen e lehte te flokeve te tyre. Ajo morri fryme thelle dhe thithi te  gjithe ajrin qe gjendej rrehe saj bashke me parfumin e tij. Dhe nisi te fliste:

"Nuk e di se cfare pata, nuk e di me se cfare po bej, dhe as veten time nuk e po e kntrolloj dot me. Grupi me tregoj gjihcka... une..."

"Mos vazhdo me."

"Jo une thjesht..."

Por fjalen nuk e perfundoj dot, sepse ai vendosi doren perpara ne shenje.

"Mendon se kete here do jete po kaq e thjesht?"

"Une dua qe ti vetem te me kuptosh dhe te me falesh."

"Heh... vertete mendoje keshtu. Po ti a me ke kuptuar muanqe diten qe erdhe? Jo, a i ke menduar sjelljen dhe veprimet e tua, dhe me pas me afroheshe sikur nuk kishte ndodhur gje!"

"Por une..."

"Jo nuk kam mbaruar akoma. Pavarsisht se ike ashtu, dhe mbi te gjitha pavarsisht se ti mua ate dite me bere vecese nje sed une te dhashe doren time sic ta kam dhene gjithmone. Barbara mos mendo si...si 4 vite me pare, aq thjeshte aq...Une tashme nuk jam njesoj si me pare, largimi yt largoi ate naivitetin qe kisha. Nuk jam me ai qe te falte aq thjesht me perpara, por kete radhe nuk te fale si te kam falur kur flisje pa menduar dhe veproje me gjakenxehtesi. Mos mendo se kete here do jete aq e thjesht."

Ai nuk po ndihej mire.

"Me fal,  xhelozia me kristalizoj syte dhe mendjen prandaj une reagova ashtu, dhe duke te folur ashper."

Atij sa do ti binin dy lot ngriti duart nxitimthi dhe i fshiu me gjithe force dhe...

"Dreqi ta haje nuk eshte vetem ajo. Ajo as nuk me intereson, sepse ishte vetem nje keqkuptim nga mos mendimi yt i gjate, ti nuk mendon per me vone por thjesht momentale ky eshte problemi yt."

"Por atehere?"

"Ti nuk e ke kuptuar apo jo?"

"Nga dita qe erdhe, se si je sjelle. Dhe gjeja me e shemtuar ishte se ate dite ne feste erdha gjithe shprese, dhe ti thjesht i thyeve ate me nje fjale duke me ber send. Me vone fjalet tere urrejtje, dhe e folura pa u menduar, menyra se si me trajtove mua dita dites po e mbushnnin kupen, dhe kjo e sotmja ishte thjesht pika e fundit ku kupa u mbushe dhe uji u derdhe. Dhe une nuk po duroj dot me."

"I kam bere pa vetedije..."

"Te lutem mos e genje veten me kot, pa vedije behen nje ose dy here por jo me shume, dhe isha une ai qe i perjetoja me keq dhe me thelle ato. "

Ajo beri nje hape para.

"IK." -E ngriti ai zerin.

"Une dua qe ti te me falesh."

"TE THASHE QE TE IKESH."

Duke e ngritur me shume zerin kete here, dhe beri nje hape mbrapa.

Syte po fillonin ti zmadhoheshin, duke u shoqeruar nga irisi.

 "Me ke lenduar shume."

Mori nje cante shpine dhe futi gjerat e para qe i kapen duarte, mori portofolin, karikuesin dhe telefonin. Ajo ne ato momente po e pushtonte frika. Por me e dhimbshme akoma ishte se ajo e dinte qe ai dhe cdo gje qe tha ishin te verteta. Kur vendosi te hape gojen:

"Cfare po..."

Dhe ai kaloi me furi duke u perplasur shpatulla me shpatull, ky kontak i forte beri te mundur kthimin e saj duke iu ngritur floket pak ne ajer. Dhe para se te ikte i tha sy te perlotur duke u....

"MBAROJI....."

Pa e kthyer koken me pas. Kur ishte ne sallon ai berrtiti duke i dale ai damari ne qafe, qe i dilte cdo here qe ishte me nerva ose ne presion "Nuk kam per te ta falur kurre kete." E degjuan te dyja palet. Ajo pesoi disa te dridhura. Ata nuk kishin degjuar asgje tjeter pervece kur ai ngrti zerin, me kete te fundit beri te mundur qe ata te shkeputeshin qe ata te shkeputeshin nga makinat ku ishin mbeshtetur. Ai doli...po e shikonin te gjithe dhe me nje ze te dobet thane "Josh"...

Ai morri fryme thelle, rregulloj floket sepse ishin te crregullt, preku rripat e cantes dhe:

"Djema dhe vajza, tashme kete qe ndodhi sot per fajin tim dhe te saj e perjetuat dhe ju, me falni."

Dhe ne ajer nga zerat e tyre u degjuan "Nuk eshte faji yt. Nuk e ke ti fajin. Nuk ke pse kerkon falje......

Thjet u preke, ata gjithmon e kane ber te ndihet mire, vendosi duart ne fytyre.

Faleminderit, falminderit shume. Te pakten ju mendoni per mireqenjen time.

Nuk ke pse kerkon falje.-E thane nje zeri te gjithe, dhe pas ketyre fjaleve te gjithe vajten ta perqafonin. Nje perqafim i ngusht dhe i ngrohte, dhe ai e donte dicka te tille.

:Ke ndermend te ikesh!?!?!?-I thane ata.

Ai po shikonte me bishte te syrin nga ana e shtepise dhe ktheu shikimin nga ata

 "Eshte e pamundur qe une te jetoj ketu". - Kur ajo sa doli dhe e degjoj. Giuseppe i zgjati celesat e makines "Faleminderit".

As mos e thuaj thjesht kujdesu per veten.

Fjala e fundit u pasua dhe nga pjesa tjeter e grupit. Hipi ne makine dhe nga brenda pa ate. Nuk beri gje tjeter, shtypi gazin dhe iku. Kur dalloj qe makina po ikte, ne ato momente levizi nga vendi, por tashme po zhdukej ne horizont. Ata kthyen koken.

"Ah tani u kujtove te dilje?" 

Vale: Gioseppe mos i fole keshtu

 "Pse nuk eshte e vertete? "

"Dhe nese do dolja ai nuk do me degjonte."

"Dhe shume mire do te ta bente. Te bej nje pyetje? Tani a u kenaqe , qe ja theve theve zemren nje djali qe te donte?"

Po fillonin te futeshin te gjithe brenda dhe kur ai kur ishte afer   i tha:

"Je nje nga shoqet me te mira qe kam dhe do kem, por kete dite ke per ta mbajtur mend, dhe me e bukura eshte se vete ja bere vetes."

Te gjithe ndaluan nga ato fjale, dhe me vone u futen. Ajo ndenji jashte, duke pare horizontin pika e fundit ku pa ate para se te zhdukej. Dhe ne fund u dorzua duke u futur dhe ajo brenda.