4 Stinet

Suksesi se bashku

Gjithe diten qe tashme ishe nefillimin e nje tjetre te re, ata e kishin kaluar duke hedhur hapat e para mbi punen qe sapo kishin filluar. Cdo ore qe kalonte qielli ndryshonte kenveshtrimun e tij ndaj drites, dhe cdo ore qe kalonte ata ben te mundur krijimin e pare te koleksionit se bashku. E kishin filluar me nje energji si rrezet e para te diellit ne mengjes qe canin erresiren duke ja lene vendin drites dhe nisjen e nje dite te re, dhe ja kishin dale mban. Ndiheshin ndryshe ishte nje lumturi ndryshe, sepse nga ajo varej nese ata do vazhdonin me vone apo jo. Ne fillim vendi ishte i rregullt cdo gje ishte ne rregull, materialet e nevojshme po ashtu sipas radhes dhe perdorimit. Ndersa ne darke dallohej nje ndryshim i dukshem, ishin te raskapitur duke punuar gjithe diten disa ishin te shtrir ne shesh disa neper tavolina. Shume fleta te rrudhosura te hedhura ne shesh te grrisura, koshet e mbushur me ushqimet. E vetmja tavolin qe ishte e paster pa asnje leter pa asnje ushqim ose ndonje gje tjeter, ku gjendej vetem nje gje...ku gjendej vetem nje dosje. Dosja, ku ne te cilen ata kishin lene oret e dites dhe nates aty ishin lodhur per ti skicuar, krijuar, vizatuar serish, zgjedhur ngjyrat, per te permisuar format....Po ishte dosja ku ata, pasi e kishin lene ne nje vend pa ndonje aksident te mundshem, do nje pije pa dashje derdhur siper apo hedhja pa dashje me mbeturinat e tjera. Ishte dosja e pare qe ata kishin filluar, dhe shpresonin me gjithe shpirt qe ajo dosje te ishte fillimi i hyrjes dhe carjes ne boten e modes. Nuk po ngriheshin akoma po e ndjenin qe adrenalina dhe energjia qe kishin ne fillim, rridhte midis fleteve te asaj dosjes. Ne cdo vije ne cdo ngjyrosje ne cdo forme, qe ndodheshin neper skicimet ne ato fletat.

Ai u ngrit me shume pertes per shkat te gjendjes qe ishte, hodhi nje sy dhe pa qe dhe te tjeret akoma nuk ishin ngritur.

Josh:"sot jemi lodhur me te vertete shume" guys sot jemi lodhur me te vertete shume, dhe sa kemi ndermend te rrime keshtu shtrir? Se jo per gje, por te pakten kemi me shume se gjysem ore...kur do vemi ne shtepi?

Pasi ai foli te gjithe ngriten pak koken, por trupi akoma puthte sheshin...

Lauijan:te themi te drejten as njeri nuk e di "pasi foli e ula prap koken nga lodhja."

Denjiel:ohhh sa jemi lodhur, besoj dhe nje gjysem ore tjeter po e po njehere...tani dua te qeshe por nuk kam energji.

Lauijan:e kush ka energji, asnjeri.

Denjiel:po kjo eshte e vertete.

Nuk foli me asnjeri, por te pakten filluan ta kuptonin te gjithe qe heret a vone duhet te ngriheshin qe aty.

Barbara:ok tani, duhet te ngrihemi me te vertete.

Rafael:po Mia ka shume te drejte, si thoni qe tani te ngrihemi?

Ne ajer u degjuan te c'frytura lodhjeje.

Gioseppe:gati jeni, sepse une jam gati te ngrihem? "Sa do ngrihesha ndjeva nje dore qe me kapi mbrapa ne kurriz te bluza, u ktheva ishte ajo, ajo qe une e dua me shume se veten time kishte nje fytyre sikur donte te thoshte:me ndihmo te ngrihem...qesha pak sepse ajo keshtu me bente te ndihesha gjithmone mire."

Vale:te luten me ngri...

Gioseppe:ok, por me perpara me jepe nje..." zgjata koken".

Vale:" e putha, ate djalin qe me ka bere te ndihem me e vecanta ne bote me dashurin qe ai me dhuronte pa kushte".

Filluan te ngriheshin te gjithe nje per nje........

Bastien:besoj se kete katastrofen do ta pastrojm neser apo jo? Sepse sot jo per gje, por nuk ka asnjeri nga ne nerva.

Rabea: po dihet ajo, pasi te c'plodhemi do kthehemi.

Kur ishin ngritur po drejtoheshin drejte deres te lodhur, por me nje buzeqeshje duke imagjinuar ndjesin se kur do shtriheshin ne krevat. Dolen, dhe po fillonin te hipnin neper makinat.