4 Stinet

Me fal por une......

Syte e saj ishin mbushur me lote kokeforte te cilet me veshtiresi vendosen te largoheshin nga syte, e te rridhnin neper faqet qe digjeshin flake te kuqe. Duart e saj dridheshin nderkohe qe e pashprese perpiqej t'i fshinte ato lote. Ajo shikonte mes lotesh qe e mjegullonin pamjen ate djal qe jeta ia kishte sjelle perseri tek ajo, me nje lum ndjenjash qe vershonin pa pushim. Ishin te dy te ulur ne ate stolin jashte, dhe njerzit grupe grupe dilnin jashte nga shfaqja. Duart e tij fshiheshin pas tyre, sy qe mbanin hidherimin e ketyre 4 viteve qe po largohej nga ai dalengadale duke u shkrire njesoj si bora ditet e para te pranveres. Vetem me prezencen e saj. Here pas here ai leshonte nga nje te qeshur te vogel nervoze, sa per te shkrir pak situaten e zymt qe ishte krijuar por ishte e pamundur. Ajo shikonte here pas here mjedisin perreth por shikimi perfundonte te ai, duke rregulluar sadopak floket. Ai duart akoma nuk i kishte hequr sepse kishte shume frike, nga ajo nga reagimi i saj nga cfare do bente ajo. Po e veshtronte ate qe ishte perkrah saj, po e veshtronte vetem e veshtronte per momentin kjo i mjaftonte te shikonte ate. Ne mendje i kalonin me qindra kujtime momente ndjenjash. Nuk kishin cfare te benin vetem heshtnin, qetesia dhe zhurmat ne sfond binin te ata. Zgjaste duart per ta prekur serish, por sa afrohej te ai ajo i hiqte. Po rrinin ne qetesi, nuk kishin cfare te benin. Ai vendosi ti hiqte duart dhe e menjanoi koken pak nga ajo. Dhe vuri re qe kishte disa minuta qe po e veshtronte. Dhe shikimet e tyre u perplasen, por kete here te trishtuar dhe disi te ftohte dhe bosh. Ishte kjo koha e shkurter keto munuta qe folen, ishin po keto qe ndezen dicka te ata te dy. Gjate ketyre 4 viteve keto minutat kur pane prap njeri-tjetrin sherbyen qe ata te dy te ndiheshin te plotesuar, vetem prezenca pavarsisht ata mbase nuk do ishin si dikur. Mjaftonte vetem shikimi qe emocionet te fillonin, ata te dy filluan prap te ndjenin dicka dhe nuk ja kishin iden aspak se cfare do ndodhte me vone. Ajo mori fryme thelle dhe vendosi te fliste, me ne fund.

"Sikur ta dija, eren tende po e ndjeja prap, nuk e kisha harruar kurr. E si mund ta harroj,kur rrija duke te thithur ne maximun ate arome qe me bente te dehesha pas teje."

"Dhe une ty....kurr, fantazmja jote me eshte shfaqyr gjate ketyre 4 viteve."

Ajo u ngrit, e pa dhe njehere dhe vazhdoi rrugen. Ai u ngrit dhe donte ta ndalonte, por per cfare ta bente qe ajo ti thoshte:cfare po ben, hiqe doren nga krahu im. Mbase nuk do ishte ky reagimi i saj por ai nuk munte te bente asgje, vetem te veshtronte ate duke ikur.

Ajo qenka kthyer....

Ai....ishte ai...me ne fund, e pashe. Do largohesha por perpara me doli grupi.

Dhe te gjithe i thane:heyyyy Barbara, qenke kthyer.

"Hej te gjitheve me behet shume qejfi qe ju pashe serish e kam seriozisht, por per momentin nuk mundem. Nuk jam aspak mire tani dhe besoj do ta kuptoni pse, me vone ju lutem."

...

"Po dhe une ke genjej, me ka marre shume malli qe t'iu takoj me vone..."

Dhe qeshen, duke u takuar nje per je dhe me pas te gjithe si grup...

"Gioseppe;or te pakten do vishe te festa, qe do behet me vone?"

"Ok, besoj se po ku ndodhet ku do ta beni?"

"Ok shume mire, atehere adresen do ta dergoj tani..... ...  

"Ok shume faleminderit shihemi me vone, dhe njehere me falni shume."

"S'ka gje dhe shihemi me vone, pa problem te kuptojm."

Pasi ajo u largua, te gjithe u drejtuan drejte tij. Nuk e kishte hequr akoma shikimin nga ajo, e si mund ta bente. Po afroheshin dhe me shume te ai, nuk e kishte hequr akoma shikimin. U permend duke fshir lotin, dhe po largohej.

"Seriozisht dhe ti? He pra tani mos bej keshtu."

"A se harrova, te beja dicka."

Ju drejtua te ai, dhe e perqafoji.