4 Stinet

Qendro

Ishte nate, dhe tashme qielli i pikturuar me ngjyra ishte ber komplet i zi, nje det i erret ku ndriconin miljarda topa gjigand zjarri qe ne i shohim si xixa. Ai mendejn ne ato momente e kishte  te ngarkuar, dhe trupin po ashtu. Ishte i lenduar. E urrente ate, por me shume urrente  veten e tij sepse lejoi qe ajo te luante me ndjenjat e tij. Shikonte rrugen perpara, dhe shikonte dritat qe sa kalonte njera afroheshin te tjerat. Shume persona kur jane te merzitur, te nervikosur duan te rrine vetem, duan qetesi...Kete donte dhe ai, por ne shumicen e rasteve vendoste kufjet ne vesh me volumin ne maximum dhe degjonte muzik derisa ndihej sado pak me mire. Dhe po ate gje kishte ber dhe ne ato momente, kishte vendsur "The Middle -Zedd " eshte nje hit i momentit ku i pelqente shume. Dy xhamat e perparem te makines i kishte lene te hapura, dhe lejonte qe ajri i fresket i nates te freskonte trupin, i cili ishte nxehur nga emocionet. Dhe po fillonte te ndihej me mire.  Kur me vone filloj te ferkonte ballin, vetullen dhe me pas syrin.

"E urrej, nuk dua ta shikoj me."

Pavarsisht se ai ndihej me mire ai damari te qafa nuk ishte qetesuar akoma. Ai kishte dicka...kur ishte me nerva i formohej ai damari te qafa dhe donte ore te ikte, syte i erresoheshin dhe mirnin nje jeshile te thelle. Ndaloj makinen...

"Nuk mundem me..."

Trupin e ndjente qe e kishte te nxehte, kthehu koken dhe pa detin. Dhe pavarsisht ishte nate kishte akoma shume njerze, dhe thjesht nuk priti me. Parkoj makinen, mori nje nga peshqiret qe ndodheshin brenda dhe zbriti. Rera ishte  po aq e ngrohte por ishte nje ndjesi krejtesisht ndryshe kur e ndjeje naten. Shtroj peshqirin, hoqi kollaren, pas saj kemishen dhe me pas pantallonat...dhe mbeti vetem me boxe.

"Nuk e besoj te jete ndoje problem, nate eshte."

Dhe ndihej me i lirshem ashtu, u fute ne det dhe lejoj qe uji te freskonte trupin.

"Kontakti qe trupi im beri me detin e erret, eshte me te vertete nje kenaqesi ndryshe nga ajo diten."

Qendroj 1 ore ishte mese e mjaftueshme, kishte rene tereisht ne qetesi. Si mendja si dhe trupi. Po thahej, ndjente shume shikime mbi te gjate gjithe kohes.

"Ok tani po filloj te bezdisem nga kjo gje, po iki me mire."

Pasi u tha, nuk u veshe. I morri rrobat dhe u fute ne makine vetem me boxe.

...Pas 2 ditesh...

Ishte ulur jashte, ne reren e detit sepse i pelqente te ndjente ate nen lekure. KIshte mbeshtetur duart dhe kishte zgjatur trupin, ku fytyra e tij ishte kthyer nga qielli. Dhe po shikonte te vetmin momente ku dielli dhe deti putheshin. Mbylli syte dhe po merrte fryme, duke mbushur mushkrit me eren e detit. Kur papritmas i ra telefoni. E pa, dhe pa ne sfonde emrin e nje shokeve me te ngusht qe kishte.

"Hej Gioseppe, italiani im i preferuar."

"Hahaha e forte kjo. Si je? Cfare po ben?"

"Une me mire falemiderit, e kam marr veten. Po ti si je? Po te tjeret?"

"Me ne fund kete doja te degjoja."

"Dhe une me shume..."

"Une shume mire, dhe te tjeret po ashtu, vetem se mungon vetem ti. Kemi dy dite qe nuk takohemi, dhe me ka marre shume malli."

"E kujt i thua.....Me fal thjesht doja qe te qetesoja mendjen time te cuditeshme."

"Epo mendjet e cuditeshme, jane dhe me te vecantat ta dishe."

"Hahaha ehhh..."

"Hej."

"He, me thuaj."

"Doja te thoja qe, do bej nje koncert ketu per nje jave."

"Ah, koncerti...po e dija."

"E dije?"

"Sigurisht qe po, po nuk i morra une vesh gjerat i pari dhe po nuk u informova per grupin tim e kush do ta bej."

"I papare. Por nuk me the gje kjo do te thote qe nuk do vije?"

"Cfare thua, as mos e thuaj."

"Jo thashe."

Gioseppe:hej, e di qe te dua apo jo?"

"Jo..jo...jo tani e gjete dhe ti. Gjithmone me ke ber  te prekem. Dhe e di, prandaj te dua dhe une ty."

"Nuk te do vetem ai jooo...te duam te gjithe neee." -Degjoj ai nje ze femre.

"Vale dhe une ju dua, ju dua aq shume sa nuk e keni iden."

Vale:atehere po te presim pas nje jave...

"Sigurisht."

"Hey Gioseppe prit."

"Cfare?"

"Takohemi sonte me duhen rroba te tjera?"

"Sigurisht."

"Nuk eshte shume larg, 30 minuta te duhen te arrish te mua. Adresen ta theme ne mesazhe."

"Ok atehere shume mire, shihemi."

...Pas 1 ore...

Gioseppe:Ku ke qene? Ku dreqin ke qene? -Dhe iu hodhe ne qafe sapo e pa.

"Ketu kam qene, i vetem."

"Kane kaluar thjesht dy dite dhe me ka marre shume malli. Thjesht nuk rri dot pa prezencen tende. Jam mesuar, nuk bej dot e kam pak te veshtire dhe sidomos kur ti iken ne nje menyre te tille."

"Sepse arsyeja dihet kemi qendruar aq vite bashke sa diten na duken muaj. Gioseppe ta kam thene, dhe po ta theme je nje nga copezat me te rendesoshme qe krijojn jeten time."

U perqafuan prap.

"Ja ku e ke dhe canten."

"Shume falemindrit."

"Asgje."

GIoseppe:a dalim tani?

"Po pse jo."

...Gjate rruges...

"Nuk do pyes per ate?"

"E pse te pyes? Ajo eshte arsyeja qe pse une ika nga shtepia, me shume mundesi dhe nga ky vend."

"Cf...Cfare the? Tallesh besoj?" -Ngriti pak zerin duke e kthyer me mire koken nga ai.

"Nuk e di te theme te drejten."

"Ok. Por ta dishe qe une i fola...i fola ashper ate dite,  menjehere pasi ike ti. Dhe kur ne u futem brenda, ajo ndenji jashte derisa ti u zhduke ne horizont. Kur u  fute brendaa i foli dhe grupi."

"Shume mire, thjesht i thate te vertetat asgje me teper."

"E di..e di por...thjesht."

"Thjesht asgje.....asgje."

"Ok Josh ok, ti e di."

Dhe gjate gjithe rruges pothuaje ndenjen ne qetesi.

Eshte thjesht nje kapitull kalimtar.