4 Stinet

FESTA, tatuazhe ne zemra

Te gjithe u preken me fjalet qe thane secili prej tyre, fshin ato lotet qe po rridhnin. Dhe u perqafuan akoma dhe me shume. E kuptuan.....e kuptuan....e kane kuptuar qe nuk kane per ta harruar ndonjehere njeri-tjetrin. Sepse ata jane ata, 10 persona, 10 zemra, 10 shpirtra, 10 trupa, 10 kristale por 1 diamant i tere. Qe kane nje lidhje mbase te padukshne per te tjeret, por per ata aq e fuqishme sa e pamundur ta thyhesh ose ta dopesosh ate. Jeta i kishte perballur ata, rruget i kishte kruqezuar, dhe miqesin ja kishte lidhur. Ndenjen te perqafuar te gjithe, qetesia kishte pushtuar ambientin dhe ata po shikonin njeri-tjetrin ne sy. Ne syte e tyre dallohej nje drite....nje drite e forte, e cila shkaktohej nga ata te gjithe.

Josh:keto fjalet qe sapo thame te gjithe, ishin te shkruajtura nga zemra jone.

Barbara:ishin te lindura nga shpirti jone.

Byrohert:te embelsuara nga dashuria qe ndiejm.

Lily:te thena me pozitivitet.

Bastien:ishin shume te verteta.

Rabea:mese te verteta.

Zach:nuk jane per te harruar kurre.

Nathalia:jo, sepse i thame me gjithe vetveten.

Gioseppe:djema dhe vajza, keshtu dua te shihemi gjithmon.

Vale:dhe keshtu do mbetemi, eshte mese e sigurt.

Qeshen....qeshen....sepse ashtu ndiheshin te lumtur se bashku. Per ate feste ishin mbledhur......mbase ajo do te jete festa e fundit qe ata do bejn te gjithe se bashku. E mblodhen pak veten, nga ato fjale shume te verteta por prekese, dhe filluan te leviznin pak. Muziken e ngriten dhe me shume, duke vene hitet e fundit. Televizori ishte plazme qe mundesonte lidhjen me wi-fi, dhe mundnin te vendosnin kenge, filma etj. Te gjithe rane dakort ta conin te nje nga kanalet me te klikuara dhe te famshmet ne youtube:Trap Nation. Mix-et, remix-et, megamix-et me te degjuara. Berja e remix-eve te kengeve, hiteve dhe kengetarve, dhe filluan te kercenin me nje ritem me te shpejt se me pare. Here pas here dilnin cifte-cifte para televizorit dhe kendonin, kenaqeshin, qeshnin. Filluanin dhe te luftonin me jastek, ne fytyrat e tyre dallohej nje buzeqeshje shume e kenaqur.

Josh:ooooo shitttt, kujdes.

Ajo u pengua qe te shmangej goditjes me jastek te tij, dhe u pengua duke rene siper disa ushqimeve. Dhe iu derdhe nje gote pak e mbushur me pije anesh flokeve, dhe te gjithe filluan te qeshnin.

Josh.
Ok, ajo ra siper disa ushqimeve dhe nje gote pak e mbushur me pije ju derdhe anesh flokeve, tani jam i vdekur.

Dhe gellditi ate beshtymen, me veshtiresi. Te gjithe po shikonin, ne sfond ulerinte vetem muzika, asnje nga ata, ose asnje jastek. Ajo u ngrite.

"Shpirt, pergatitu te vuash nga ana ime." -Qartesoj zerin duke kollitur.

"Me te vertete?"

"Te duket sikur po tallem gje une?"

"Eeee, me sa duket jo."

Dhe te gjithe thane, me mire te vraposh. Por ai nuk levizi.

JOsh.
Pavarsisht se te gjithe thane me mire te vraposh, une ndenja aty. Por kur pashe qe ajo i hoqi ato ushqimet...patatina, siper vetes dhe me nje buzeqeshje djallzore te cepat e buzes. Dhe po vinte drejte meje me slowly, mora fryme thelle dhe njehere dhe fillova ti levizja kembet. Sa fillova te hidhja hapat e para, degjoja zerat e tyre duke thene:dhe nje hape dhe eshte siper tij. Dreqi ta haje, ajo eshte shume e shpejt, me e shpejt se une nuk eshte, por ne kete rast nuk eshte ajo qe po iken por jam une. Me kaloj nje mur perpara, sa do ta anashkaloja qe te ikja nga dhoma tjeter e ndjeva.....e ndjeva...mos.

Barbara.                                                                                                                                                                                 Ju hodha siper ne shpatulla me vrull, duke e vene me fytyre nga muri.