I, Ache Vol. III

Obsession | Alipin

Likha ni angdakilangtambay

Hindi ko alam kung saan ito nagsimula.

Siguro noong ako'y ipinanganak
Binuhat kasi ako sa binti ng doktor at pinaiyak.
Napalakas siguro yung palo nya at naalog ang munti kong utak
Kaya ngayon ito ang landas kong tinatahak.

Siguro dahil sa paglapat ng mga kamay na iyon sa aking puwitan
Bumalik ang aking ulirat dito sa mundong ibabaw.
Siguro ang pagbasag ng mga kamay na iyon sa katahimikan
Ang dahilan kung bakit ngayon may pagkakataon akong tumawa't pumalahaw.

Hindi siya kabaliwan.

Naaalala ko noong ako'y bata
May isang beses na may nagawa akong masama
Pinalo ako noon ng aking ina
Pero imbis na sakit, kakaiba ang aking nadama.

Parang kiniliti ang aking buong katawan
Sa bawat latay, tila ba mas lalo pa akong nasarapan
Sa harap ng aking ina, kunwari ako'y nahihirapan
Ngunit lingid sa kanya, lubos akong nasisiyahan.

Kakaiba hindi ba?

Alam mo, pinilit ko namang maging pangkaraniwan
Maging normal sa paningin ng karamihan
Sinubukan ko namang hanapin ang galak ng hindi nasasaktan
Ngunit dumating ang di ko inaasahan.

Nasa kolehiyo ako noong akin siyang makilala.
Tuwid ang itim niyang buhok na mas nagpatingkad sa balat nyang malasutla
Maaari kang mahimbing sa lambot ng mga labi nyang pula
At malulong sa kislap ng mga mata nyang nagkukubli sa likod ng kanyang antipara.

Simula noon, nahuhuli ko na lang ang sarili na
Laging nakatanaw kung nasaan man siya
Isang estrangherong nakatanaw sa bawat kilos ng dalaga
Nagtatago sa anino, nakasilip, nahihiya.

Nagkakilala kami dahil sa isa naming kaibigan
At nalaman kong matagal na pala niya akong tinititigan
Ng mga matang matagal ko nang pinagmamasdan
Dalawang balon kung saan ko nanaising mahulog kung ako'y malulunod man.

Nagsimula sa tuksuhan at asaran
Mga paulit-ulit na pagsasalo't inuman
Hanggang isang gabi mga sarili nami'y natagpuan
Magkatabi't magkayakap sa iisang higaan.

Nagsimula sa isang kiming halik
Binasag ng biglaang pagkabog ng didbdib ang kanina lang ay nananahimik
Rumagasa palabas ang mga natatagong pananabik
At kami nga'y di na nagpatumpik-tumpik.

Dali-dali naming inalis, aming kasuotan
Animo'y mga ahas na nag-uunahan
Matanggal ang kaliskis mula sa kani-kanilang katawan
Kahit kaylamig ng gabi, tila ba napakaalinsangan

Mga kamay ay nagsimulang gumala
Kumabog ang mga dibdib, kumaripas ng tila milya-milya
Tila mga batang ngayon lang nakakita
Ng isang palaruan sa tanang buhay nila.

Ang kanyang mga dibdib ay tila kending bulak
Matamis, malambot, nakatatakam.
Ang aba kong dila, tila ba hinahatak
Sa aking bawat titig, kalamnan ko'y tila kumakalam.

At paulit-ulit ko siyang kinubkob at pinaglaruan
Siya ang nagsilbing maliit na kaharian
Ng mga kamay, ng dila, ng bawat hibla ng aking katauhan.
Hanggang ang reynang ito ay naging alipin na ng kamunduhan.

Halik dito, lamas doon,
Dila sa leeg, sapo sa puson.
At nang ang aking mga labi'y pababa na sana doon
Isang mahigpit na pagpigil ang kanyang itinugon:

"Tama na. Tama na.
Hayaan mong ako naman ang magpaligaya
Sa iyong katawang kanina pa natatakam at nagnanasa
Ako naman. Ako naman Maya."

(Nakalimutan ko nga palang banggitin
Nadala lang ang isip ng mga sutil na hangarin
Hindi naman nais na ito'y sarilinin:
Ang inyong lingkod ay isang dalaga din.)

At sinimulan na akong angkinin
Ng dalagang matagal nang laman ng aking mga panalangin
Ng mga bisig na matagal ko nang pangarap na ako'y yapusin
Ng mga labing matagal ko nang inaasam na ako'y sikilin.

Maya maya'y biglang gumaspang
Ang labing kanina'y banayad ngayon sumasagpang
Napalitan ng kalmot ang haplos ng aking hirang
Tila ba isang asong naulol at nahibang.

Inutusan niya akong dumapa
Ang sabi pa niya, "Sutil kang bata!"
Nagugulumihanan man, sinunod siya nang walang alintana
Tila ba may bumubulong sa aking tainga:

Sundin mo siya, sundin mo siya.

Bago pa man mag-alsang muli ang isipan
Isang mahinang tapik ang aking naramdaman
Ilang ulit pa niyang pinalong dahan-dahan
Ang ngayo'y namumula ko nang puwitan

Hindi ko alam kung bakit ko winika
Hindi ko alam kung bakit biglang bumulalas sa aking dila
Hindi ko alam kung saan galing ang mga kataga
Ang alam ko lang, nagsusumamo ako sa kanya:

Lakasan mo pa, lakasan mo pa!

Mahirap ilarawan kung bakit
Siguro nga kakaiba ang pagkakaintindi ko sa salitang "masakit"
Kung ang iba'y inaayawan ito ng pilit
Bukas palad ko itong tatanggapin ng paulit-ulit.

Pinintahan niya ng pula ang kaninang puti
Sa bawat latay, nawawaldas ang pagtitimpi
Sa bawat hampas, kalakip ay kakaibang kiliti.
Sige pa, sige pa. Paluin pa akong dali-dali.

Hindi maikakaila ang ligaya sa aking mukha
Lalo pa't ang aking yungib, noon di'y nagsimulang maglawa
At sa huling pagkakataon lumatay ang palad niya,
Saka dumulas pababa sa aking kuweba.

Uhm-ahh. Sige pa. Sige pa.
Paglaruan mong maigi, gawing dalawa ang isa
Uhm-ahh. Sige pa. Sige pa.
Ayan na. Ayan na. Ayan na.

Hindi ko makakalimutan ang gabing kami'y nagsama
Hanggang ngayon kahit na landas nami'y magkahiwalay na
Ilang ulit ding hinanap ang langit sa iba
Ngunit hindi nabusog ang aking pagnanasa.

Marahil nga para sa akin walang tamis kung walang anghang
Walang lambot kung walang gaspang
Walang sarap kung walang tabang.
Marahil kung walang hapdi, hindi ka matatakam.

Nawa'y natuwa ka sa aking kwento
Halata naman diyan sa pagkakatinding ng alaga mo
Halika't dumapa dito sa harapan ko.
Hayaan mong ipakita ko rin sa'yo.
Ang sarap at sakit na dala ng mga kamay na ito.

//

Prompt: From the shadows, the stranger watched Jack until he was out of sight.