POSSESSIVE 14: Lysander Callahan

CHAPTER 16

CHAPTER 16

HINDI ALAM ni Jergen kung paano pakikitunguhan ang mga magulang ni Lysander. Sa limang taong pagtatrabaho niya kasi sa boss niya, isang beses palang niyang nakita ang mga magulang nito. Pasko noon at binisita ng mga ito si Lysander. Noong mga panahong 'yon, pormal ang usapan nila dahil siya ang sekretarya ni Lysander. Pero ngayon, iba na ang relasyon nila ng boss niya.

She wasn't just his secretary anymore. She was his wife for goodness' sake!

Ang dami niyang katanungan sa isip. Tatanggapin ba siya ng mga ito? Aayawan ba dahil sa estado nila sa buhay? Mamaliitin ba siya? Irerespeto ba ng mga ito ang mga magulang niya?

Kanina nang dumating ang mga ito, tumakbo siya patungo sa kuwarto para mag-ayos ng sarili. At mula noon ay hindi pa siya lumalabas kasi kinakabahan siya, kaya nga sinundo na siya ni Lysander.

Humugot siya ng malalim na hininga, saka natigilan nang maramdamang may humawak sa kamay niya at pinisil 'yon.

"Baby, relax," sabi ni Lysander na nakaupo sa gilid ng kama, sa tabi niya. "They'll love you."

Humaplos ang isang kamay nito sa hita niya. Hindi niya maiwasang makaramdam ng kakaibang kiliti na bumiyahe patungo sa pagkababae niya. Pinilit niya ang sarili na walang maramdaman dahil sa pasimpleng paghaplos ng kamay ni Lysander.

"Paano kung ayaw nila sa 'kin?" kapagkuwan ay tanong niya. "Ipapa-annul mo na ba itong kasal natin?"

Inilapit nito ang mukha sa mukha niya, saka masuyo siyang hinalikan sa mga labi bago sumagot. "They will love you and if they don't, who cares?" He kissed her chin. "Ako naman ang makakasama mo, hindi naman sila. So no, I won't annul our marriage." He kissed her neck, sending tingles down her belly. "I'm still having fun, baby."

Napalunok si Jergen dahil sa kiliting nararamdaman ng katawan niya. Simpleng paggapang lang ng kamay iyon at halik ni Lysander pero nararamdaman niyang parang nababasa ang pagkababae niya.

Huminga siya nang malalim, saka tumayo. Baka kapag nagtagal sila roon ay kung saan mauwi ang mga paghawak at paghalik nito. Kilala niya ang sarili, tiyak na bibigay na naman siya. Hindi naman niya yata kayang humindi kay Lysander pagdating sa bagay na 'yon.

"Halika na," yaya niya.

Pinagsalikop ni Lysander ang kamay nila, saka hinalilan siya sa mga labi. "You look beautiful."

Inirapan niya ito para itago ang pamumula ng pisngi. "Sige, mambola ka pa."

Nginitian lang siya ni Lysander, saka hinila siya palabas ng kuwarto. Pareho silang walang imik habang naglalakad patungo sa sala. Nang makarating do'n parang sasabog sa sobrang kaba ang dibdib niya.

Jergen didn't know why but she wanted Lysander's parents to like her. Kahit wala namang kasiguruhan kung magtatagal itong pagiging mag-asawa nila ni Lysander.

"Hello po, Ma'am, Sir," bati niya sa mga magulang ni Lysander na nakaupo sa sofa habang nakangiti.

"Hi, Jergen," sabi ng ama ni Lysander, saka tipid siyang nginitian. "Kumusta ka na?"

"Maayos naman po," magalang siyang sagot. "Kayo po? Kumusta po ang Seattle?"

"Ayos lang din," nakangiting sagot ng ama ni Lysander. "Hayun, Seattle pa rin. Gusto nga namin na mag-migrate na itong si Lysander at sumama sa 'ming manirahan sa Seattle pero ayaw talaga niya." Nanunudyo ang ngiti nito. "Now I know why."

Hindi niya ipinakita ang gulat sa mukha niya. Ayaw ni Lysander at siya ang dahilan? O baka nag-a-assume lang naman siya?

Sa isiping baka nag-a-assume lang siya, ngumiti siya. "Siguradong tinamad lang ang anak n'yo, Sir."