SADECE SEN OL

BÖLÜM 10

Bahar parmaklarının arasına sıkıştırdığı kalemi sallayıp duruyordu. Tutturduğu ritim biraz olsun kafasındaki düşüncelerini dağıtmaya yetmişti ama nedense dönüp dolaşıp aynı yerde kilitleniyordu. Yetiştirmesi gereken son tezi umurunda bile değildi. Hatta öyle yoğunlaşmıştı ki düşüncelerine Neha'nın yanına gelişini bile duymadı.

"Bahar, Bahar iyi misin?"

"Hıh? Evet, yani iyi sayılır."

"Ne oldu? Aftan bir şey mi yaptı?"

"Hayır, o bir şey yapmadı. Annem, annem buraya gelecek."

"Ne güzel bir haber bu. Neden bu kadar sıkıntılısın peki?"

"Neha, aile Aftan ile olan ilişkimi bilmiyor ve buraya geldiğinde bunu öğrenmesinden korkuyorum. Bunca zaman bunu saklayabildik çünkü aynı yerde değildik. Şimdi aynı evde bunu saklamak zor olacak."

"Canım, Aftan ile konuşursun ki bunu anlayışla karşılar. Söz konusu sizin geçmişiniz ve geleceğiniz. Ayrıca son senemiz, ailenin bunu sorun yapacağını hiç sanmıyorum."

"Bende bunu sorun yapıyorum. Aslında dönem bitince Türkiye'ye gidip aileme açıklamak istiyordum. Ama annemin buraya gelmesi beni biraz zorlayacak. Eğer bunu zamansız öğrenirlerse kötü şeylerin olmasından korkuyorum.

"Ne gibi?"

Bahar üç yıl önce yaşadığı o Tekin vakasını hatırlayınca birden irkildi. Bunu anlatmayı hem istiyordu hem de istemiyordu. Zihnindeki gelgitlere savaşırken aklına Aftan geldi. Yüzünde beliren gülümseme gözden kaçacak tipte değildi. Şu an ne istersin sorusuna vereceği cevaptı, Aftan. Dikkatini yeniden toplayıp Neha'ya yöneldi. Söze giriş yapacağı sırada yanağına içten bir öpücük konduruldu. Geri dönüp baktığında Aftan'ı karşısında gördü. Kocaman gülümsemesiyle karşılık verip ayağa kalktı. Aftan'ın boynuna sarılıp onu öptü. Gecen üç yıl birbirlerini tanımaktan çok daha ilerideydi. Aftan, her ne kadar gülümsemiş olsa da sevgilisinin bir şeye moralinin bozuk olduğunu anlamıştı.

"Aynı mesele mi?"

"Maalesef."

"Bu kadar sıkıntı yapma. Eğer istersen ben Mehul ile kalırım."

"Saçmalama. Bu dediğin katiyen olmaz. Çünkü seni görmediğim gün deliye dönüyorum."

Biraz daha bu konu hakkında konuşup ortak bir karara vardılar. Aftan ve Bahar aynı evde birbirlerini uzun süredir tanıyan iki kişi olarak hayatlarına devam edeceklerdi. Böylece Bahar'ın annesi de hiçbir şeyden şüphelenmeyecek ve Bahar'ın sakladığı gerçek sene sonu kendi itirafıyla ortaya çıkacaktı. Bu da hem Aftan hem de Bahar için hayal ettikleri evliliğe iki kişilik bilet kazandıracaktı...

Aftan saate bakıp yataktan hızla kalktı. Zarife Hanım bir saat içinde burada olacaktı ve bugün uyuya kalmıştı. Aslında onun için Zarife Hanım'dan çok kızı önemliydi. Yüzünü yıkamadan hızla odadan çıkıp alt kata indi. Bahar'ın odasına vardığında kapıyı tıklatmadan içeri girdi. Sevgilisini aynanın önünde hazırlanırken bulduğu için mutluydu. Çünkü bir an onu hava alanına gittiğini düşünüp üzülmüştü. İçeri girip kapıyı kapattı ve Bahar'ın konuşmasına fırsat vermeden genç kızın dudaklarında buldu kendini. Geri çekilip Bahar'ın yüzünü ellerinin arasına alıp gözlerine baktı ve yanaklarına öpücükler kondurdu.

"Bir an hava alanına gittin diye endişelendim. Eğer öyle olsaydı seni böyle rahat öpemeyecektim. Son öpücüğümü de aldığıma göre artık gidebilirsin."

"Sen gerçekten delisin. Şu haline bak. Gören de gerçekten bir felaketin eşiğindeyiz sanır. Yüzünü bile yıkamamışsın. Şaşkın!"

"Söz konusu sen olunca ne yaptığımı bile bilmiyorum. Hadi bir öpücük daha ver de bende yukarı çıkıp hazırlanayım."