My name is Jack.

11. Kai.

Ojciec wrócił. Nuda.. Wszyscy gadają o smutku i innych zanudzajacych rzeczach. Nawet nie zauważyli gdy pobiegłem sprawdzić imię osoby do której modlił się mój ojciec. Ciarki mnie przeszły gdy przeczytałem na nagrobku męskie imię... "Kai"... Nie dumalem nad tym jednak długo. Pobiegłem z powrotem do reszty aby nie zauważyli mojego braku.
W końcu pojechaliśmy do domku.. Nie rozumiem już zupełnie nic.
Myślałem że mój ojciec sypiał z Colem. Teraz się dowiaduje ze chodził z jakimś Kaiem.

Był już wieczór. Siedziałem w swoim tymczasowym pokoju. Za kilka dni wracam do domu.. Tzn ze znów zacznie się bezsensowne chodzenie do szkoły.. Co za tym idzie - Spotkanie z Luckiem. Z mojego oka płynęła łza.
- Przepraszam Cię Luck.. - Wyszeptalem sam do siebie. W tej właśnie chwili wszedł bez pukania Cole.
- Młody, zrób sobie coś do jedzenia.
- Mhm! - Szybko wytarlem oczy z łez.
- Plakales? - Zamknął drzwi z pokoju i podszedł do mnie Cole.
- Nie.
- Widzę - Usiadł obok mnie i objął mnie prawą ręką.
- Nie chcę wracać - Nie mogłem powstrzymać łez. Przytulilem przyjaciela.
- Spokój! Masz dużo jeszcze czasu...
- Masz racje.. ale sam już nie wiem...
- Jesteś jakiś niemrawy - Nachylił się do mnie kolega.. Nasze usta prawie się zlączyły. Jednak czarnowłosy zatrzymał się w tej pozycji i oczekiwał abym to ja go pocalował.
- Głupi.. - Zasmiałem się, otuliłem moja ręka jego szyję i przyciągnęłem Go do siebie. Całował bosko.. Jak nie z tej ziemi. Jego ręce powędrowały do klamry od mojego paska w spodniach. Nasze usta rozlaczyly się, a ja oparlem się o pościel. Cole pozbył się moich spodni i zaczął się rozbierać.. Zrobiło mi się gorąco. Wszystkie zmartwienia uciekły. Został tylko Czarny kochanek w samych bokserkach.

.....
Wybaczcie ze ten rozdział jest jakiś "niemrawy" 😓😝