lost

lost 3

Ik zakte in elkaar bij dat wat er net gebeurd was. Mijn dochter, Mijn kind ze was alles voor mij. Er ging van alles door mijn hoofd waarna ik besefte dat mijn kind net aangereden was en dat ik dus in actie komen moest. Ik rende naar haar toe en keek haar aan. Ik pakte haar hand, zo slap had ik deze nog nooit gevoeld. Ze was buitenwesten dat merkte ik natuurlijk meteen. Tranen biggelde over mijn wangen, ze bleven maar komen en mijn wangen werden al maar natter. De man die haar aangereden had belde, waarschijnlijk belde hij het alarm nummer en inderdaad niet veel later kwam er met loeiende sirenes een ambulance aan gesneld. Ze deden snel hun werk en vroegen of ik haar moeder was. Ik knikte. ‘Mevrouw omdat u familie bent kunt u met de ambulance mee.’ Het leek me altijd al eens leuk om zoiets mee te mogen maken als bijrijder of iets maar niet omdat mijn dochter in kritieke toestand is.

Daar ligt ze dan in een vierkante witte kamer aan allemaal slangetjes die weer aan rare piepende apparaten verbonden zijn, waar ik dus helemaal gek van word. Ik ga op de rand van haar bed zitten en geef haar een kusje op haar voorhoofd een traan valt op haar wang. Ik pak haar hand en ga een soort van naast haar liggen.

Nog steeds in deze houding, waarschijnlijk ongeveer een uur later word ik wakker van een dokter die de kamer binnen komt. Ik ga rechtop zitten en op de wekker zie ik dat het al veel later is dan ik verwacht had dat het was, maar liefst 4 uur later! De dokter die zonet binnen gekomen was verzocht mij vriendelijk om op het bed dat ernaast stond verder te slapen, zo kon hij even kijken hoe het met haar ging. Voor ik dit ging doen wilde ik graag weten hoe het er voor Nina uitzag en wat ze nou eigenlijk had opgelopen.’Meneer?’Vroeg ik. ‘Wat is er mevrouw bloemenveld?’ ‘Nou ik vroeg me eigenlijk af wat Nina nou eigenlijk heeft.’ Hij legde uit dat Nina in een coma ligt, een paar geneusde ribben heeft en een zware hersenschudding. Ik had al eens gehoord dat sommigen die in een coma gelegen hebben… Ik merkte nu pas dat ik hardop aan het denken was en de dokter vulde in dat hersenletsel wel vaak voor kwam maar dat dit bij Nina vrijwel uitgesloten was. Toch raadde hij mij aan niet te vroeg te juichen, wat niet is kan nog komen. Dokter van der Weide liep de kamer uit, zijn naam had ik op zijn naam kaartje gelezen al maakte het mij niet veel uit wat zijn naam was. Op zijn verzoek ging ik op bed liggen. Terug denkend aan het moment dat Nina aangereden werd, de tranen staan in mijn ogen. Wat zou ik haar nu graag in mijn armen willen nemen, haar knuffelen en haar het liefst nooit meer loslaten.

Ik werd wakker. Ik keek om me heen, waar ben ik? Ik had een nare droom Nina lag in het zieken… het drong tot me door dat het geen droom was het was echt Nina ligt hier naast mij. Mijn maag knorde, trek had ik zeker weten, maar als ik nu weg ga ben ik er misschien niet wanneer Nina wakker word. Bij haar werd een soort vloeibaar eten en drinken toegediend met slangetjes. Ik ging gauw naar beneden een broodje halen sneller dan dat zij wakker worden kon. En gelijk had ik ze was niet wakker geworden. Zo volgende een heel aantal dagen. Ik besloot na een week weer thuis te gaan slapen en halve dagen te gaan werken om de vaste lasten van de maand zeker te kunnen betalen.

Ik liep het ziekenhuis binnen naar de afdeling waar ze lag, of eigenlijk zou moeten liggen dacht ik. Ik begreep dat Nina verplaatst was naar een andere afdeling. Betekende dit goed, of juist slecht nieuws? Lopend naar de afdeling waar ze nu op zou liggen kwam ik dokter van der Weide tegen en vroeg hem waarom ze verplaatst was. Hij had zijn verhaal nog niet af of ik rende naar Nina haar kamertje. Ik was zo ontzettend blij, Nina was bijgekomen.

 _______________________________________________________________

heyhey

ik zou graag willen weten wat jullie ervan vinden tot nu. heb je tips vermeld deze dan ook graag in de reacties ideen mogen ook altijd ik begin net maar hoop toch dat jullie het wat vinden.

stemmen votes en promoten toegestaan ;)

wel vind ik het niet leuk als jullie mijn verhaal gaan naäpen of iets. Copyright

xx dinise